ŻYCIE ME

Mówimy, że wyjeżdżamy po to, by się odciąć od codziennego zgiełku, natłoku informacji, by spędzić czas ze sobą, na łonie natury, pozwiedzać. W ciszy i spokoju, bez zbędnych rzeczy oraz dupereli. Mówimy tak zawsze do momentu pakowania, bo wtedy następuje zwrot akcji o sto osiemdziesiąt stopni i w naszym bagażu - obok oczywistego przyodziewku, dokumentów, ewentualnego jedzenia, czy rzeczy przydatnych w podróży - zaczynają się kłębić zdobycze techniki, z kabelków których można by zaplatać warkoczyki, gdy znudzi nas już bezczynne czekanie na opóźniony środek transportu.

Można by podjąć wyzwanie i nie zabierać elektroniki ze sobą. Za nami są już jednak czasy, kiedy wszystko było analogowe i wyjazd w dzicz oznaczał całkowite odcięcie się od cywilizacji i bycie zdanym wyłącznie na siebie. Skoro więc mamy dostęp do najróżniejszych sprzętów i gadżetów, warto się nimi wspomagać.

Elektronika, którą najczęściej zabieramy na wyjazd

Właściwie to pakowanie rozpoczynamy zawsze od otwarcia dwóch szuflad - jednej z klasycznymi mapami i przewodnikami oraz drugiej, będącej twierdzą dla wszystkich kabelków, ładowarek i innych elektro-cuda-wianków. Gdy wybierzemy to, czego nam potrzeba, dopiero wtedy dopakowujemy plecaki resztą rzeczy.
W tym miejscu trzeba nadmienić, że wszelkiej maści urządzenia elektroniczne, to nie tylko (dla niektórych zbędne) zwykłe gadżeciarstwo, ale też sprzęty bardzo przydatne, mające wpływ nie tylko na naszą rozrywkę, ale również na nasze bezpieczeństwo.

Sprzęty dla frajdy/do pracy/dla bezpieczeństwa

aparat fotograficzny, karty pamięci, ładowarka, statyw, filtry, etc. - do pracy, zabawy, do uwieczniania tych wszystkich cudownych kadrów, które pojawiają się na naszej drodze. Bez zdjęć wspomnienia bardzo szybko ulatują z pamięci lub mieszają się z innymi.

telefon, ładowarka i słuchawki - bo czasami w firmie pożar (ja i tak nie odbieram - niech się palą 😂); bo zdjęcie lepiej trzasnąć na szybko i je mieć niż wywlekać duży aparat, ustawiać i obejść się smakiem, gdy kadr już zdąży się zmienić; bo czasem dobrze się odciąć od otoczenia, szczególnie, jak trafimy na jakiegoś opoja-gawędziarza, który akurat nam postanowił opowiedzieć cała historię swojego życia.

kindle - chwała jego wynalazcom. Dobrze pamiętam sytuacje, kiedy rezygnowałam z zabrania papierowej (dużej i ciężkiej) książki, żeby zaoszczędzić miejsce w plecaku i po prostu nie musieć jej dźwigać. Gdy pogoda dopisywała, nie odczuwałam tej straty. Schody robiły się wtedy, gdy ulewa uziemiała nas na kwaterze na długie godziny, a nawet dni. Dramat. Teraz niewielki czytnik towarzyszy mi zawsze i już nie raz zadbał o rozrywkę, gdy za oknem niebo rzucało żabami, bo postanowiło zmienić świat w jedno, wielkie jezioro.

bank energii - na wszelki wypadek. Gdyby telefon dogorywał, a my zapomnimy zabrać analogowej mapy i jedyna, jaką mamy, to ta w telefonie. Gdyby przyszło nam wezwać pomoc, a dogorywający telefon nie pozwalał nam wykonać połączenia. W tych i wielu podobnych sytuacjach bank energii podrzuci prądu do potrzebnego urządzenia. Jeszcze kilka/ kilkanaście (starość 😂) lat temu nawet nie myślałam o tym, by sprzęty podładowywać inaczej niż przez kabelek podłączony do kontaktu. Mało tego, kto kiedyś myślał o jakimkolwiek sprzęcie. Teraz nie wyobrażam sobie, że powerbanku mogłoby zabraknąć w moim górskim plecaku. Przede wszystkim dlatego, że telefon naładowany mieć trzeba, a czasy, kiedy bateria wytrzymywała tydzień, minęły raczej bezpowrotnie.

Patrząc na powyższe, to u nas i tak jest minimalistycznie. Jeszcze nigdy nie targaliśmy ze sobą na przykład laptopa. I w sumie może tak pozostać, bo akurat do tego jakoś nas nie ciągnie.
Wy tymczasem dajcie znać, bez jakiego sprzętu, czy elektro-gadżetu nie wyobrażacie sobie wyjazdu. Jesteśmy ciekawi.

Wokół Nas - 27.7.17

Elektronika, którą najczęściej zabieramy na wyjazd

Mówimy, że wyjeżdżamy po to, by się odciąć od codziennego zgiełku, natłoku informacji, by spędzić czas ze sobą, na łonie natury, pozwied...

Udany urlop, szczególnie ten planowany od dłuższego czasu, na myśl, o którym jarasz się jak trawa na jesień i przebierasz nóżkami do granic możliwości, jest marzeniem każdego utrudzonego codziennością człowieka. Im bliżej godziny zero, tym bardziej ekscytacja zaczyna sięgać zenitu. Gwarancja udanego wyjazdu to jednak nie tylko pomysł, dobry plan i przygotowania dopięte na ostatni guzik. To również, a może i przede wszystkim - jeśli nie decydujemy się na samotne eskapady - sprawdzony kompan lub ekipa. Ludzie tacy, że w każdej sytuacji do rany przyłóż.

Szczęśliwi więc ci, którzy dobrali już sobie odpowiednich towarzyszy, bo tacy współuczestnicy wyjazdów to skarb największy, porównywalny tylko z pokładem nieskończonego czasu wolnego. 😊

Zostawmy jednak obecnych szczęśliwców i rzućmy okiem na tych, którym przyszło się nie raz użerać z irytującymi osobnikami, którzy swoim zachowaniem sprawiali, że chciało się wyjazd porzucić przedwcześnie, uciec do domu, schować do szafy i już więcej nie wychodzić.

Żeby nie było - my również podczas różnych wypadów mieliśmy wątpliwą przyjemność dzielenia drogocennego czasu urlopowego z wyjazdowymi pierdołami. Na szczęście było to dawno, kiedy w jakiś sposób byliśmy zależni od innych i takie atrakcje ludzkie były wpisane w ryzyko wyjazdowych przyjemności. Niemniej jednak, choć teraz sprawdzone osoby są na podorędziu, wspomnienia często pozostają żywe i owocują poniższym zestawieniem człowieczych typów, których lepiej unikać, by nie zepsuć sobie urlopu.

5 irytujących towarzyszy podróży, którzy uprzykrzą każdy wyjazd

WYBREDNI

Zazwyczaj do organizacji wyjazdu nie przykładają ręki, na Twoje pytania o pomysły, odpowiedzą, że im wszystko jedno i zdają się na Ciebie. Wydawać by się mogło - super! Wszystko zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni już na miejscu, gdzie Twoim kompanom nagle wszystko nie pasuje. Tam nie pójdą, tego nie zjedzą, tego robić nie będą i choćbyś na rzęsach stawał i uszami klaskał, to im nie dogodzisz, bo dla nich woda zawsze będzie zbyt mokra, góry za wysokie, miasto zbyt miejskie, a lato zbyt letnie.

WIECZNI SPÓŹNIALSCY

Świat podróży tak już jest skonstruowany, że trzeba się przemieszczać, korzystając przy tym z różnych środków transportu. Żadna filozofia. Problem i stres pojawiają się wtedy, gdy trzeba na te wehikuły zdążyć, bo innych nie ma. Przez spóźnialskich kompanów wiecznie będziesz biegać z wywieszonym językiem, żeby tylko złapać ostatni autobus, czy na czas znaleźć się w samolocie. Może nawet pomyślisz, że po co się użerać, że można delikwenta olać zawczasu. Pomysł zaiste zacny, ale jak to bywa w złośliwości tego świata, akurat w najbardziej newralgicznej sytuacji okaże się, że Twój towarzysz nie tylko się spóźnia, ale i jest w posiadaniu wszystkich biletów. Tak że ten...

ROSZCZENIOWCY

Pan i władca dał Ci się zabrać na urlop, więc teraz nad nim skacz. Jego postawa mówi, że wszystko co najlepsze świat powinien złożyć u jego stóp. Nie życzy sobie stania w kolejkach, jazdy w tłoku, budżetowego spania, dodaj dowolne. Liczy się tylko on, tonący w zajebistości, którą ocieka do tego stopnia, że klękajcie narody.

LENIWCE

Wymarzona lokalizacja, wyśnione warunki, a ta pierdoła nie zamierza się ruszać z kwatery. W góry nie pójdzie, bo się spoci. W miasto nie ruszy, bo wszystkie są takie same. Na kolację do lokalnej knajpy nie pójdzie, bo przecież ma żarcie w hotelu. Chce spać do południa, a za życiowy sukces uważa przeniesienie swojego tyłka z łóżka na balkonowy leżak.

PERFEKCJONIŚCI

Właściwie mogliby uchodzić za partnerów idealnych, bo i rzucą pomysł, i wezmą na siebie całą organizację. Plan idealny będzie bogaty, obfitujący w atrakcje wszelakie i przy tym napięty, jak plandeka na starym żuku. Ponieważ nie zamierzasz spędzać urlopowego czasu na balkonie, cieszy Cię ten fakt niezmiernie. Wszystko jest cacy do czasu, gdy coś się nie posypie. A jak wiadomo, zdarzenia lubią chodzić po ludziach, więc i plany trzeba zmieniać i dostosowywać na bieżąco. Niestety, akurat z tym perfekcjonista będzie miał problem. Bo przecież on zaplanował tak, a nie inaczej i domaga się realizacji punkt po punkcie, co najmniej, jakby za wypełnienie podróżniczego planu, miała czekać na Was nagroda.

Mnie osobiście najbardziej na nerwy działali (mam nadzieję, że już zawsze będę mogła pisać w czasie przeszłym) wybredni i leniwce i nikt tak jak oni nie gasił mojego entuzjazmu i chęci poznawania nowego miejsca.
A jak jest z Wami? Macie na swoim koncie wyjazdy z takimi urlopo-psujami? A może dodacie kogoś do powyższej listy? Śmiało!

Ludzie - 26.6.17

5 irytujących typów ludzi, którzy uprzykrzą Ci każdy wyjazd

Udany urlop, szczególnie ten planowany od dłuższego czasu, na myśl, o którym jarasz się jak trawa na jesień i przebierasz nóżkami do gra...

Samotna wycieczka w góry - Jak się zmotywować i pokonać lęk

Bardzo rzadko wypełzam gdzieś - czy to w góry, czy w miasto - bez towarzystwa. Częściej się po prostu składa, że towarzysz łazęgowej niedoli jest w pogotowiu, by raźno dotrzymywać mi kroku, a nawet ciut poganiać. I lubię to bardzo. 😊
Jak to jednak czasami bywa, nie zawsze ma się to, co się lubi. Pozostaje więc polubić się z tym, co się ma. W tym przypadku z samotnym wyjściem na szlak. To, że się da, ustaliliśmy w jednym z poprzednich tekstów, w którym zwracałam uwagę na to, o czym trzeba podczas takiego łażenia pamiętać.

Wędrowanie w pojedynkę to szczególne doświadczenie

Wędrowanie w pojedynkę wcale nie oznacza, że będzie nam doskwierała samotność. A to właśnie ona - obok lęku - stanowi główny hamulec tych wszystkich, którzy postanawiają jednak zostać w domu.

Sama ale nie samotna - Plusy (nie tylko) górskich wycieczek w pojedynkę

⇨ To jest ten czas kiedy nic nie musisz, a co najwyżej możesz chcieć. Wszak od nikogo nie jesteś zależny, nie musisz dostosowywać tempa do reszty grupy, etc. Tylko od Ciebie zależy, jak będzie wyglądać Twój dzień oraz jak i gdzie się zakończy - dotrzesz do celu, a może zawrócisz i zmienisz plany?
⇨ Z nikim nie rozmawiasz, więc nic Cię nie rozprasza, a co za tym idzie możesz bez przeszkód chłonąć otoczenie i wszechobecne bodźce, jakie wysyła natura. Więcej słyszysz, więcej czujesz i to jest niesamowite.

Jak pokonać obawy przed samotnym ruszeniem na szlak?

Nie powiem, podczas mojego pierwszego spaceru w pojedynkę, towarzyszyło mi to dziwne uczucie, które każe myśleć, że zaraz z pewnością coś się stanie, bo w krzakach pewnikiem czai się zło z całego świata. Tak już chyba jest, że wyobraźnia zaczyna działać, a moja wyjątkowo zna się na rzeczy i podsuwa mi czasami takie projekcje, że na samą myśl się lepiej nogami nakryć i czekać na sąd ostateczny. A przecież nie tędy droga!

⇨ Boisz się, że się zgubisz? Może tak się zdarzyć. Ale wierz mi, nie Ty pierwszy i nie ostatni. Przede wszystkim to żadna ujma na honorze. Szczególnie, że oznakowanie szlaków w niektórych miejscach pozostawia wiele do życzenia. Jeśli nie wystarcza Ci mapa w plecaku, a dodatkowo średnio Ci idzie orientacja na niej, zawsze możesz się wspomagać dodatkowymi cudami techniki - GPSy, mapy w telefonie. Tylko nie ufaj im bezgranicznie i sprawdzaj co jakiś czas przebieg trasy.

⇨ Boisz się kontuzji, stłuczeń, upadków? Nie napiszę Ci tutaj, że nic złego Cię nie spotka. Wszak nie ja ustalałam, co i komu jest przeznaczone. Śmiem jednak twierdzić, że prędzej dosięgnie nas jakiś wypadek na trasie dojazdu (wszak różny element po drogach jeździ) niż już bezpośrednio w górach.
Pamiętaj jednak, by poinformować znajomych, obsługę schroniska, gdzie się wybierasz i o której godzinie planujesz powrót. No i miej głowę na karku.

⇨ Boisz się przejmującego uczucia samotności? Gdy już oczyścisz głowę z codziennych trosk nie zaczynaj myśleć za dużo. Odpręż się. Bądź tu i teraz. Wsłuchuj się w szum wiatru i szmery strumienia, a gdy trafi Ci się monotonny odcinek, weź aparat i wyżyj się artystycznie. Poszukaj nowych, ciekawych kadrów. Baw się z otoczeniem. Wąchaj, głaszcz, dotykaj. Ciesz się chwilą.

⇨ Boisz się niespodziewanego spotkania na szlaku? Nie zdarzyło mi się, ale zagwarantować nikomu nie mogę, że nie spotka na swojej drodze jakiegoś dziwoląga czy podejrzanego typa. Jednak prędzej zacznie Cię gonić wioskowy burek, który z chęcią dopadnie się Twoich nogawek, niż jakiś napaleniec. Leśna zwierzyna też nie ma w planach ataków na Ciebie. O ile nie władujesz jej się akurat w środek legowiska.

⇨ Boisz się, że zabraknie Ci pewności siebie? Męczą Cię pytania, czy w ogóle dasz radę, czy przejdziesz szlak, czy wystarczy Ci prowiantu, czy się nie zgubisz? A jak się zgubisz, to czy sobie poradzisz? I można tak wymieniać w nieskończoność. Ja wiem, że dasz radę. Ty musisz tylko przekonać o tym fakcie swoją wyobraźnię i dołożyć do tego szczyptę rozsądku. To nie może się nie udać.😊

A już tak zupełnie pomijając powyższe, to powiem Ci coś w sekrecie - Po prostu to zrób! Nieważne, czy będzie to wypad kilkugodzinny, całodniowy, a może weekendowy. Czerp z tego frajdę, bądź dumny z pokonania własnych słabości i spróbowania czegoś nowego. Ty tutaj rządzisz, wyznaczasz sobie cele i tempo ich realizacji. Nie musisz nawet wdrapywać się na szczyt. Krok po kroku, powolutku. Tylko Ty i pieszcząca zmysły natura dookoła. Ciesz się tym!

Wędrówki - 20.6.17

Samotna wędrówka - Jak się zmotywować i pokonać lęk?

Bardzo rzadko wypełzam gdzieś - czy to w góry, czy w miasto - bez towarzystwa. Częściej się po prostu składa, że towarzysz łazęgowej nie...

Prognozy na tegoroczne lato są różne, a fakt, że zmieniają się jak w kalejdoskopie, każe nam spodziewać się wszystkiego - od aury chłodnej, przez deszcze aż po niemiłosierny upał, który nawet w górach potrafi solidnie dopiec, a spiekota ta może mieć mało przyjemne skutki.

Ostatnie lata pokazały, że fale upalnej pogody mają się coraz lepiej i nawiedzają nas sporo przed rozpoczęciem kalendarzowego lata, a to oczywiście cieszy zarówno osoby lubiące wygrzewać kości w promieniach gorącego słońca, jak i tych wszystkich, którzy, mimo że szukają ochłody, chcą spędzać czas poza domem. Wszak bezdeszczową aurę trzeba wykorzystywać maksymalnie, nieprawdaż? Ruszają więc do parków, nad wodę i w góry, by znaleźć wytchnienie w cieniu drzew, czy nad szemrzącym potokiem.

Lato, upały i górskie wycieczki

Lata można nie lubić (ja jakąś szczególną miłością do tej pory roku nie pałam, bo mi wiecznie gorąco i jeszcze alergia czas mi umila) ale nie sposób odmówić tym letnim miesiącom uroku. Czyż nie jest pięknie, gdy powietrze jest krystaliczne, widoczność wspaniała, a górskie szczyty niesamowicie kontrastują z intensywnie błękitnym niebem przybranym w białe obłoki? No właśnie! Pełzniemy więc na te szlaki chłonąć ten widokowy spektakl, jaki zgotowała nam matka natura wespół z letnią aurą.

Jednak to właśnie wtedy, gdy jest tak pięknie i słońce grzeje na pełnych obrotach, podczas górskich wędrówek trzeba mieć się na baczności (i wcale nie chodzi mi tutaj o możliwość spotkania niedźwiedzia na szlaku), by móc kontynuować łazęgowanie w kolejne dni bez uszczerbku na zdrowiu.

Upał w górach i 8 zasad, których powinieneś przestrzegać

Weź ze sobą wystarczającą ilość płynów. Pij małymi łykami, mniej a częściej, regularnie, a nie dopiero wtedy, jak zacznie Cię suszyć, a usta będziesz mieć spękane i wysuszone na wiór. Podczas upalnej pogody 2 litry wody to jest absolutne minimum. Wszystko zależy od długości i trudności wybranej trasy oraz jej ekspozycji na słońce, więc zapotrzebowanie na picie może być jeszcze większe. Nawet nie myśl o jakiejś buteleczce 0,33 ml.

Starannie zaplanuj trasę. Wybieraj takie szlaki, na których znajdziesz trochę cienia, które biegną wzdłuż potoków, czy w pobliżu jezior, dzięki którym w razie potrzeby nieco się ochłodzisz.

Dostosuj tempo marszu do panującej temperatury. Ja wiem, że z Ciebie mały, górski terminator, ale przy upalnej pogodzie zostaw swój turbo motorek w domu, zwolnij krok, rób przerwy. W przeciwnym razie możesz najzwyczajniej w świecie przegrzać organizm, a ten już się na Tobie odpowiednio zemści i spuści Ci łomot.

Monitoruj prognozy pogody. To, że będzie gorąco to jedno, ale letnie upały to również idealne środowisko do powstawania burzowych niespodzianek. Nawet jeśli poranek jest cudowny, to już w godzinach wczesnopopołudniowych mogą nadciągnąć burzowe chmury, by rozpętać nad górską granią armagedon. Nie chciałabym się znaleźć w jego centrum i, uwierz, Ty też nie.

Sprawdzaj wartości indeksu UV oraz stężenie ozonu. Wiedza o tych wartościach (najczęściej do znalezienia na portalach meteo) pozwoli Ci zastosować odpowiednią ochronę przeciwsłoneczną i ewentualnie skrócić czas przebywania na słonecznej patelni. W przypadku wysokiego stężenia ozonu mogą wystąpić problemy z oddychaniem, swędzenie oczu, czy podrażnienie śluzówki.

Chroń oczy. Nawet jeśli jesteś z tych osób, które twierdzą, że słońce im nie przeszkadza i nie razi, to na górskim szlaku noś okulary przeciwsłoneczne, najlepiej ze szkłami kategorii 3 lub 4 z ochroną UV. Oczęta będą Ci wdzięczne. Nie tylko za ochronę przed słońcem ale i przed smagającym gębusię wiatrem.

Pamiętaj o kremie z wysokim filtrem UV. Kremuj zarówno twarz, jak i resztę odkrytych części ciała - kark, uszy, ramiona, łydki. Sama nie wiem, co bardziej sobie chciałam odgryźć (czy łydki, czy uszy), jak mnie słońce upiekło niczym świniaka na ruszcie.

Chroń ciało i głowę. Noś lekką, przewiewną odzież w kolorach dobijających światło i nie zapominaj o nakryciu głowy. Przyznaję bez bicia, że kiedyś miałam wywalone na wszelkie chusty, kapelusze i czapki. Zmądrzałam, jak to najczęściej bywa, po szkodzie. Nie powtarzajcie mojego błędu. Czapeczki z daszkiem są fajne, ale kark i uszy pieką się jak frytki w piekarniku. Chusty lekkie i przewiewne, ale naciągnięte do połowy czoła gwarantują nam potem twarz w barwach narodowych. Osobiście polecam kapelusz, bo nie dość, że chroni głowę, to dodatkowo rondem osłania kark i uszy. A to, że czasami średnio wygląda? Kto by się przejmował. 😃

Nie pozostaje nic innego, jak uzbroić się (przeciw)słonecznie i ruszać na szlak. 😃 A jeśli macie jakieś swoje patenty na upał w górach, bądźcie dobrymi duszyczkami i podzielcie się nimi w komentarzach. Niech nam wszystkim będzie zdrowiej, wygodniej i bezpieczniej.

Wokół Nas - 16.6.17

Wędrówka i upał - 8 ważnych zasad, których musisz przestrzegać

Prognozy na tegoroczne lato są różne, a fakt, że zmieniają się jak w kalejdoskopie, każe nam spodziewać się wszystkiego - od aury chłodn...

Szykuje się trochę wolnego, za oknem sprzyjająca aura, więc przebierasz kopytkami, bo nosi Cię nieziemsko. Zaczynasz roztaczać przed sobą wizję wspaniałej wędrówki tym jedynym, zapewne ulubionym szlakiem. Planujesz i starasz się zebrać pasujące Ci towarzystwo. Rozpoczynasz standardowo - od żony/męża, partnera/partnerki, a gdy tutaj nie znajdziesz współwędrowca, w ruch idą matki, kochanki, koledzy i koleżanki z pracy. Podpytujesz nawet sąsiada, ale nikt, absolutnie nikt nie chce, bądź nie może Ci towarzyszyć. Istna towarzyska posucha. Idę o zakład, że znasz ten ból. A może po prostu tak sam z siebie chcesz wędrować i nie oglądać się na nikogo? Co wtedy?

Odpowiedź może być tylko jedna - zarzuć plecak na plecy, zostaw codzienność za sobą i ruszaj na szlak. Pamiętaj jednak o kilku kwestiach, bo choć samotny trekking to niewątpliwie przygoda i cudowne wyciszenie, to nie powinien przesłaniać Ci bezpieczeństwa.

Wybieraj uczęszczane szlaki

Zdaję sobie sprawę z tego, że w góry idziesz po to, by uciec od tłumu i zgiełku, jednak gdy dopiero rozpoczynasz przygodę z samotnymi rajdami, wybieraj się tam, gdzie spotkasz ludzi. Tak w razie czego. Poza tym popularne szlaki są zwykle dobrze oznaczone, więc i pobłądzić trudniej. Schroniska się znajdą, gdybyś jednak chciał zawrócić, czy się posilić. Dodatkowo popularny szlak najczęściej obfituje w ciekawe widoki, więc czymś sobie wynagrodzisz nadmiar ludzi.

Zrezygnuj z nieznanych terenów

Wybierasz się gdzieś po raz pierwszy? Nie ładuj się tam w pojedynkę. Nie wybieraj dróg, których nie znasz lub takich, które wiodą daleko od głównych węzłów szlakowych. Lepiej wiedzieć, czego można się w danym miejscu spodziewać. A przecież może się zdarzyć, że utkniesz samotnie na jakimś podejściu, gdzie ruszyć się nie będziesz mógł ani w górę, ani w dół. Słaba perspektywa. Wtedy, jak znam złośliwość rzeczy martwych, z zasięgiem też będziesz mieć kłopot, więc ewentualne ogarnięcie pomocy może urosnąć do rangi wyczynu stulecia.

Ogarnij ekwipunek i prowiant

Idziesz samotnie, więc samodzielnie musisz zadbać o wszystko i równie samodzielnie nieść wszystkie niezbędniki na plecach. Nie będzie nikogo przy Tobie, komu mógłbyś podrzucić co nieco, ani kto mógłby poratować Cię czymś do jedzenia, czy picia, kiedy Tobie skończą się zapasy.
Pakowanie plecaka na samotny trekking powinno być zdecydowanie bardziej przemyślane. Tak byś nie przytyrał sobie pleców, a jednocześnie, by niczego Ci nie brakowało.

Sprawdzaj na bieżąco prognozy pogody

To, że pogoda w górach jest bardziej zmienna niż kobieta podczas PMS już zapewne wiesz, dlatego musisz cholerę wyprzedzać o krok. Ufaj, ale kontroluj. Sprawdzaj prognozy zarówno przed wyjściem w góry, jak i w trakcie wędrówki, by mieć pewność, czy prognozowana sytuacja nie uległa zmianie na gorsze. Deszcz to jeszcze pół biedy, ale o burzach i gwałtownym załamaniu pogody lepiej wiedzieć i mieć w zanadrzu miejsce do odwrotu.

Miej plan B

Oczywiste jest, że jak sobie coś zaplanujemy, to zakładamy, że realizacja planu wypali w stu procentach. Niestety złośliwość świata nie raz pokazała, że plany trzeba było modyfikować na prędce. Z tego też względu warto mieć w zanadrzu plan B, żeby wypadu nie spisywać całkowicie na straty. Sprawdź wcześniej, czy szlak, którym zamierzasz wędrować można skrócić i bezpiecznie wrócić do punktu wyjścia. Zorientuj się, gdzie i czy na szlaku znajdują się wiaty turystyczne, leśniczówki, etc., gdzie będziesz mógł się schronić w razie potrzeby.

Poinformuj kogoś, gdzie się wybierasz

To, że ruszasz na szlak samotnie, nie oznacza, że powinieneś robić z tego tajemnicę. Poinformuj zaufaną osobę, gdzie się wybierasz, jakim szlakiem masz zamiar iść, i kiedy planujesz powrót. Zostaw też podobną informację w schronisku, jeśli z niego startujesz, wpisując się w księgę wyjść. Jeśli nie zameldujesz się o określonej godzinie, dana osoba może zacząć sprawdzać sytuację i wezwać ewentualną pomoc, czy poinformować służby.

Samotna wędrówka - W ogóle po co to komu?!

Po przeczytaniu powyższego ktoś może pomyśleć, że skoro z tym wszystkim tyle zachodu i na tyle rzeczy trzeba uważać, to może lepiej zawsze wybierać się na szlak z kimś. Po co w ogóle samotna wędrówka?
Warto tutaj zaznaczyć, że mimo wszystko samotna łazęga po górach dostarcza równie mnóstwo frajdy i pozwala na intensywniejsze przeżywanie otoczenia. Dodatkowo nikt nie zaprząta Ci głowy, możesz skupić się na sobie, czerpać z tego przyjemność. A że też nie zabawiasz nikogo rozmową, to i stuprocentowo się wyciszysz. To zupełnie inny rodzaj odprężenia. Idziesz swoim tempem, ptaszki ćwierkają, potok szemrze, wiatr smaga po twarzy, a trawa mizia po łydkach.
Jeśli więc w samotności nie pakujesz się świadomie w niebezpieczne sytuacje, to szkoda, byś siedział w domu, czekając na lepsze okazje.

A Wy, co o tym myślicie? Chodzić, czy nie chodzić samotnie? A może podzielicie się swoimi przygodami z samotnych wędrówek? Komentarze są, jak zwykle, Wasze.

Wędrówki - 5.6.17

Samotna wędrówka po górach - 6 ważnych aspektów, o których musisz pamiętać

Szykuje się trochę wolnego, za oknem sprzyjająca aura, więc przebierasz kopytkami, bo nosi Cię nieziemsko. Zaczynasz roztaczać przed so...

Późna wiosna - jak to zwykle bywa - nie zna umiaru i coraz bardziej zaczyna przypominać lato. Nawet w wyższych partiach gór śnieg przegrywa z cieplejszą aurą, a na szlaki wylega coraz więcej wędrowców. Nie ma w tym nic dziwnego. Ot, cykliczne zjawisko. Jak co roku.
Wielu z nas już ostrzy sobie zęby na całodzienne lub nawet kilkudniowe wycieczki, a góry wypełniają znaczną część czasu w naszych planach urlopowych. Pośród tych planów przewija się nieustannie powracające pytanie.

Jak się ubrać i co zabrać na letni wypad w góry?

Odpowiedź na to pytanie wydaje się być prosta, jednak obserwacje pokazują, że dla wielu osób w dalszym ciągu jest to sprawa, której nie poświęcają wiele uwagi, a przygotowanie do wyjścia w góry kończy się na pobieżnym zaplanowaniu trasy.

Prawda jest taka, że nie wystarczy ubrać się lekko, na urlopowicza. Taka opcja sprawdzi się w mieście, czy nad wodą (a i tutaj nie zawsze), ale góry nawet latem mogą zafundować nam pogodową karuzelę, podczas której zaczniesz się zastanawiać, czy to już czas, by rozejrzeć się za gwiazdkowymi prezentami. 😊

Powinniśmy ubierać się komfortowo i jednocześnie zadbać o to, by być przygotowanym na różne pogodowe ewentualności - upał, wiatr, deszcz, mgłę, etc.

Obuwie + skarpety

Odpowiednie, wygodne buty z profilowaną podeszwą plus sprawdzone skarpety to podstawa. Będę to powtarzać z uporem maniaka, jednocześnie przypominając, że wszelkiej maści mokasynki, balerinki, klapeczki i inne laczki, choćby nie wiem jak wygodne, nadają się na miejski deptak, ewentualnie taras przed schroniskiem, a nie na szlak. Często długi i kamienisty, który wymaga marszu w butach zapewniających pewne stawianie kroków i dobrą stabilizację naszym kopytkom. Serio, mając stopy obute w leciutkie, wizytowe półbuty, nie chciałbyś schodzić po mokrych, pierońsko śliskich kamlotach podczas ulewy, kiedy to jeszcze trzeba wydłużyć krok, bo całkiem blisko dają się słyszeć nieprzyjazne, burzowe pomruki.

Koszulka techniczna

Gdy już wiemy, w jakich butach przyjdzie nam wędrować, czas na dobranie odpowiedniego przyodziewku, coby z gołą klatą po szlaku nie latać i zwierzyny nie płoszyć. Hawajska koszula tutaj średnio pasuje. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, by szlaki przemierzać w najzwyklejszym, bawełnianym t-shircie, jednak koszulka techniczna (zarówno taka z krótkim jak i z długim rękawem) jest lżejsza, zajmuje mniej miejsca w plecaku (gdybyś planował zabrać na zmianę lub kilka sztuk na dłuższą wyprawę), odprowadza wilgoć, co jest zbawienne podczas letnich upałów. Nie poznałam jeszcze osoby, która by się nie pociła latem na szlaku. W koszulce technicznej jest bardziej komfortowo, bo szybko wysycha i nie klei się uparcie do ciała, jak taka z czystej bawełny. I choć osobiście bawełniane łachy uwielbiam, to jednak na szlaku miłość będę wyznawać poliestrowi i wełnie merino.

Spodnie trekkingowe

Klata ubrana, więc pora narzucić coś wygodnego na szanowne cztery litery. Tutaj, podobnie, jak w przypadku koszulki, dobrze, by materiał szybko wysychał i oddychał. Można założyć nie krępujące ruchów getry, czy spodnie biegowe. Ja osobiście preferuję lekkie spodnie z odpinanymi nogawkami. Osoba, która wymyśliła ten patent powinna dostać jakiegoś turystycznego nobla. Odpinane nogawki są genialne. W upalny dzień można wystartować w krótkich gatkach, a gdy zrobi się chłodniej, będziemy musieli przedzierać się przez chaszcze, zacznie wiać lub nam po prostu słońce za bardzo zacznie smalić po nogach, dopinamy nogawki, wystawiamy aurze środkowy palec i wędrujemy dalej. 😊

Kurtka przeciwdeszczowa + polar

Wiem, że jak wyglądasz prze okno i widzisz słoneczną lampę, to nie chcesz myśleć o deszczu i burzy. Jak już jednak wcześniej ustaliliśmy, górska aura ma w nosie nasze chęci i upodobania, o czym nie raz nam przypomni. Dlatego tak ważne jest, by w naszym letnim plecaku znalazło się również miejsce na kurtkę przeciwdeszczową oraz polar, który wykorzystamy, gdy na szlaku zrobi się chłodniej lub będziemy chcieli posiedzieć wieczorem przed schronem.

Ochrona przeciwsłoneczna: czapka / kapelusz / chusta + okulary

Górskie słońce potrafi mocno dokuczyć, a brak odpowiedniej ochrony może skończyć się udarem. Nie jest to nic miłego, a skutki mogą być opłakane. Niestety, wiem, o czym piszę.
Dlatego też na szlaku powinny towarzyszyć nam: krem z wysokim filtrem, okulary przeciwsłoneczne oraz nakrycie głowy w postaci czapki, kapelusza, czy chusty. Wybór jest ogromny, więc proszę mi tutaj bez wymówek. Obyście nie musieli mądrzeć po szkodzie, tak jak ja.

Prócz odpowiedniego ubrania zabieramy oczywiście odpowiednią ilość płynów (wodę, tabletki izotoniczne do rozpuszczenia), żeby się nie odwodnić i prowiant, by nam energii nie odcięło.
A co oprócz tego? Dajcie znać. Komentarze są Wasze.

Wokół Nas - 27.5.17

Jak się ubrać i co zabrać na letni wyjazd w góry?

Późna wiosna - jak to zwykle bywa - nie zna umiaru i coraz bardziej zaczyna przypominać lato. Nawet w wyższych partiach gór śnieg przegr...

Podróże - 15.5.17

A Ty? Jakim typem turysty jesteś?

Gdy Twoja przedwyjazdowa ekscytacja sięgnie zenitu i wszystko będziesz mieć dopięte na ostatni guzik, po dotarciu w wybrane miejsce czekać...

Wyjazdy Wycieczka Góry Alpy Blog Turystczyny

Jesteśmy przekonani, że znacie to uczucie. Takie, które kiełkuje i narasta od momentu zaplanowania wyjazdu, a tuż przed samą eskapadą zmienia się w cudowną ekscytację. Czy może być coś wspanialszego niż ta ekscytacja i radocha z przygotowań? Nieważne, czy na wypad w góry, nad wodę, czy krótki city break. My każdorazowo jaramy się tak samo, niczym trawy na jesień, bo to oznacza odpoczynek i odskocznię od codziennej rutyny, która - nie ukrywajmy - bywa nudna i mało porywająca.

Na początku jest pomysł

Zwykle zaczyna się niewinnie. Coś gdzieś zobaczymy, przeczytamy, ktoś nam coś opowie. Padają więc na początek różne, spontaniczne i niezobowiązujące propozycje - co, gdzie i kiedy. Wraz z upływem czasu plany zaczynają się krystalizować i nabierają sensowniejszego kształtu. Już mniej więcej wiemy, dokąd się udamy, ogarniamy urlopy.

Planowanie szczegółów wyjazdu

To - poza samym wyjazdem oczywiście - chyba najfajniejszy moment. Już wiemy, gdzie będziemy, więc planujemy sobie czas w danym miejscu. To teraz w ruch idą wszelkiej maści przewodniki, blogi i inne, dostępne artykuły traktujące o danej destynacji. Ustalamy, organizujemy, eliminujemy i mamy przy tym masę zabawy. Znalezione ciekawostki wzmagają oczekiwania, a te aż się proszą, by je zweryfikować na własnej skórze. I choć w zderzeniu oczekiwań z rzeczywistością czasami bywa różnie, to kto by się przejmował takimi drobiazgami w obliczu spędzenia czasu w nowym miejscu.

Teraz to już tylko godziny spędzone nad mapą, podjęcie decyzji o ekwipunku, o trasie, jaką chcemy przebyć i miejscach, które chcemy odwiedzić. Do tego wszystkiego ogarnięcie i zaklepanie noclegów, by było wygodnie i po drodze. I pozostaje czekać.

Czas oczekiwania

Po pierwszej ekscytacji przechodzi chwila - krótsza lub dłuższa - uspokojenia, która z biegiem dni transformuje nawet w zniecierpliwienie. No bo przecież chciałoby się teraz, już, natentychmiast. A tu trzeba czekać - czasem kilka dni lub tygodni, ale bywa, że i miesięcy, bo czas oczywiście ma to do siebie, że w tedy, gdy tego nie chcemy, dłuży się niemiłosiernie.

I teraz wchodzę ja - nietracąca entuzjazmu - powtarzając średnio trzy razy dziennie: jedziemy, jedziemy, jedziemy na wycieczkę, a Piotruś ma ochotę zatłuc mnie laczkiem. No bo ileż można wysłuchiwać takiej zdartej płyty?! 😂

Żeby jednak nie było, ja też się w końcu uspokajam i przechodzę do porządku dziennego. Nie oznacza to jednak, że w te pędy gnam gotować obiad, czy myć okna. Co to, to nie. Wszak ważniejsze jest sprawdzanie rozkładów jazdy, kamerek internetowych, prognoz pogody (nieważne, że tak długoterminowych nie ma) i jej zaklinanie, dokupowanie na pewno potrzebnych rzeczy na wyjazd. Ja po prostu nie potrafię nie żyć wyjazdem.

Powyższemu nie ma się co dziwić. Wszak przedsmak radości to po prostu największa radocha. Radość z tego, co nas czeka, co się wydarzy.

Wyjazd = Radość i euforia

Gdy już swoje odczekamy, a kopytka nam ścierpną od ciągłego i niecierpliwego przebierania, w końcu wyruszymy na zaplanowany wypad. Staniemy się jednością z ukochanym i wypchanym samym dobrem plecakiem, wskoczymy w wygodne buty i zaczniemy odkrywać to, co dla nas jeszcze kilka dni i miesięcy temu było nowe i nieznane. Krok po kroku, szlak za szlakiem, miasto za miastem, chłonąc cały otaczający nas świat - kolory, smaki, zapachy. W końcu możemy zwolnić i cieszyć się chwilą. Czy potrzeba czegoś więcej?

A teraz ładnie się przyznawać, gdzie wybywacie w najbliższym czasie i jak mija Wam oczekiwanie na owe wyjazdy. Z entuzjazmem, czy raczej stoickim spokojem?

Podróże - 11.5.17

Ekscytacja przed wyjazdem - Czy jest coś fajniejszego?

Jesteśmy przekonani, że znacie to uczucie. Takie, które kiełkuje i narasta od momentu zaplanowania wyjazdu, a tuż przed samą eskapadą z...

Gdy tak spojrzałam na końcówkę kwietnia w kalendarzu i bardzo wątpliwej urody aurę za oknem, dotarło do mnie, że z pani wiosny to jednak ~~wredna bitch~~ zdradliwa bestia jest i w żadnym wypadku nie należy jej przeceniać. A w górach to już szczególnie. Coby się się srogo nie zdziwić.

Dlaczego nie powinieneś przeceniać wiosny?

Po zimowych miesiącach większość z nas wypatruje ciepłych promieni słońca i świeżych kolorów w otoczeniu, a każdy cieplejszy powiew wiatru wyzwala radosny okrzyk - Nareszcie wiosna!
Słońce, budząca się do życia natura i stopniowo wydłużające się dni ładują energią nasze wyczerpane po zimie baterie, a coraz lepsza aura zachęca do wyjścia z domu i aktywnego spędzania czasu na świeżym powietrzu. Czy tutaj coś może pójść nie tak? Czy mogą czaić się jakiś nieprzyjemne niespodzianki? Przecież jest tak pięknie!
Jednak to właśnie w tym okresie nie powinieneś przeceniać wiosny. Oto dlaczego.

Dzień jeszcze nie jest najdłuższy

Na fali pierwszej wiosennej euforii planujesz górski wypad, układasz ciekawą trasę. Zapowiada się cudownie. Ciało radośnie i łakomie chłonie ciepłe promienie słońca, a Ty wędrujesz i wędrujesz i robisz dłuższe przerwy, bo przecież trawa taka świeża i zielona. Czysta rozkosz dla górskiej duszy. A czas płynie...
I jak gdyby nigdy nic, zastaje Cię późne popołudnie, słońce już tak nie przygrzewa, cień kładzie się po okolicy i robi się chłodno, coraz chłodniej, zimno wręcz. A że postanowiłeś lżej się ubrać, to nim docierasz do celu szczękasz zębami, walcząc o to, by nie powypadały Ci plomby i zmarznięty jesteś bardziej niż mięcho w zamrażarce. Kiepska perspektywa, prawda?

Piękna pogoda - niczym pozory - myli

Budzisz się o pranku, spoglądasz przez okno na budzący się dzień i nakręcasz się na zaplanowaną wycieczkę. To nic, że okoliczne trawy czy dachy budynków pokrywa szron. Przecież w prognozie informowali, że będzie ciepło. Pogodowa żyleta. Ubierasz więc lżejsze ciuchy, nastawiając się na ciepły, wiosenny dzień pełen słońca.
Jednak, gdy wychodzisz na zewnątrz, czar pryska, bo okazuje się, że jest zimno. Czasem nawet przejmująco zimno. Nie daj się więc zwieść ciepłym promieniom słońca, wróć się w miarę możliwości do domu/na kwaterę i zabierz ze sobą dodatkowo coś ciepłego. Uwierz, przyda się. Choćby wtedy, gdy zajdzie konieczność zrobienia przystanku w zacienionym miejscu lub Twoja wycieczka z różnych przyczyn się wydłuży.

Bez słońca robi się zimno

Dopóki świeci słońce, a Ty znajdujesz się w zasięgu jego rozgrzewających promieni, jest cudnie. Niczego Ci nie brakuje. Wędrujesz sobie niespiesznie. Najczęściej bez kurtki, rzadko w polarze, często w samej koszulce. No bo przecież jest tak ciepło! Niestety, pogoda zmienną jest - a wiosną to już szczególnie - i nawet się nie obejrzysz, jak słońce przysłonią chmury i ciepło pozostanie wspomnieniem. Nie będę nawet wspominać o jakimś niespodziewanym opadzie.

Niemiła niespodzianka po powrocie z wycieczki

Wróciłeś już do domu, względnie dotarłeś do schroniska czy na inną kwaterę, idziesz pod prysznic i się zaczyna jazda bez trzymanki. Skóra zaczyna Cię palić. Piecze twarz, pieką ramiona, którym zaserwowałeś spacer w koszulce bez rękawów. Przywitaj się z poparzeniem słonecznym, bo kto by tam wiosną używał kremu z filtrem.
Prócz tego, do kompletu, możesz obudzić się dnia następnego z paskudnym przeziębieniem. Różnice temperatur i wiosenny wiaterek zrobiły swoje.

Z powyższego płynie jedno przesłanie: Nie przeceniaj wiosny.
Polub ubiór "na cebulkę", byś na spokojnie mógł się dopasować do zmiennych warunków pogodowych, nie zapomnij o odpowiednim sprzęcie, byś mógł "się rozprawić" z zalegającym śniegiem, obowiązkowo smaruj się kremem z filtrem. To naprawdę niewiele, a dbając o takie podstawy zagwarantujesz sobie komfortowe, wiosenne wypady na łono natury. To jak? co tam masz w planach?

Wokół Nas - 28.4.17

Wiosna w górach jest zarówno cudowna, jak i zdradliwa

Gdy tak spojrzałam na końcówkę kwietnia w kalendarzu i bardzo wątpliwej urody aurę za oknem, dotarło do mnie, że z pani wiosny to jednak...

Gdy przeglądałam ostatnio zdjęcia z naszych wyjazdów, znalazłam takie, które przypomniały mi nie tylko o sytuacjach pozytywnych (te na szczęście występują w przewadze), ale też tych całkiem upierdliwych.

Oczywiście zdarzenia takie mają miejsce okazjonalnie i nawet jeśli wystąpią, to szybko o nich zapominamy i nie rozpamiętujemy w nieskończoność, jednak w momencie, kiedy się przytrafią - szczególnie niespodziewanie - irytują niemożebnie.

Wędrówka górska ma być psychicznym odpoczynkiem, resetem dla głowy, czystym odprężeniem, a czyhają tam na nas takie wątpliwe atrakcje i - jestem o tym przekonana - również wśród Was znajdą się szczęśliwcy, którzy ich doświadczyli.

Najbardziej irytujące sytuacje podczas górskiej wędrówki

Bezsensownie i/lub niejasno poprowadzone szlaki

Szlaki potrafią być poprowadzone w sposób rozmaity i jest to niezależne od pasma górskiego, przez które przebiegają.
Bywają takie, które każą przedzierać się przez chaszcze podczas gdy całkiem obok biegnie regularna i wygodna ścieżka. Są też takie, które wiodą terenem ograniczającym jakikolwiek widok, a mogłyby spokojnie prowadzić traktem bogatym w pocztówkowe widoki.
Są też i takie oznakowania, które poprowadzone są niedbale czy zupełnie niejasno, a między kolejnymi znakami jest znaczna odległość na przykład w terenie mniej oczywistym. Wtedy o zgubienie szlaku nietrudno. W takich sytuacjach wielką miłością darzymy nasze mapy.
O ile więc te, w moim mniemaniu, bezsensownie poprowadzone szlaki jestem w stanie przeżyć, tak już przy tych niejasnych mnie trzęsie. W końcu w góry idę po to by odpocząć i spokojnie wędrować, a nie spinać się co chwilę w stresie, czy aby dobrze idziemy.

Przegapienie skrętu/ rozejścia szlaków

Sytuacja ściśle powiązana z poprzednią. Irytuje tym bardziej, jeśli pomyłka nie wynika z naszej nieuwagi, a z oznakowania wątpliwej jakości i aktualności. Oczywiście rozejście możemy przegapić również wtedy, gdy się zamyślimy czy zagadamy. W końcu wędrówka w grupie sprzyja dyskusjom.
Pomylenie trasy najbardziej denerwuje i solidnie demotywuje jednak wtedy, gdy mamy już w nogach znaczną ilość kilometrów, a do naszego celu - na przykład upragnionego noclegu - jeszcze kawał drogi.

Niezabranie ze sobą czegoś ważnego i potrzebnego

Sytuacja bardzo rzadka w naszym przypadku, ale się zdarzała i pewnie jeszcze zdarzy. Taki urok pakowania na szybko.
I choć przy pakowaniu można posiłkować się listą rzeczy, które warto, a nawet trzeba zabrać, w najbardziej newralgicznych momentach okazuje się, że o czymś zapomnieliśmy. Na przykład nie zabraliśmy ładowarki i akurat wtedy telefon pada szybciej niż zwykle. Zapomnieliśmy o kremie z filtrem lub okularach? Oczywiście wtedy słońce postanawia wyrównać niedobory z całego roku i piecze nam gęby niczym świnię na rożnie. I tak można wymieniać.

Cieknący termos/ Cieknąca butelka z wodą

W przypadku krótkiej wycieczki można machnąć na to ręką i zbytnio się nie przejmować. Gorzej, jeśli przytrafi się zimą i pozbawi nas ciepłej herbaty oraz zaleje rzeczy na zmianę podczas kilkudniowego wypadu. Nie będę nawet wspominać o długim, upalnym dniu z ograniczoną ilością płynów zdatnych do picia.

Nieustannie rozwiązujące się sznurowadła

To jest mój absolutny hit, jeśli o irytujące sytuacje chodzi. Nie wiem, jak ja chodzę, ale zawsze mam rozwiązane buty. Z-A-W-S-Z-E! A zimą to już szczególnie. Nie zliczę, ile już razy próbowałam na powrót zawiązać przerobione na sopelki sznurówki. Niezależnie od tego, czy mam w butach sznurowadła płaskie czy okrągłe, czy zahaczę pętelki o haczyki w bucie, czy zrobię dwie kokardki - nieważne. Zawsze się któraś rozwiąże. Najczęściej jedna po drugiej.

Stukanie/ Trzeszczenie w plecaku

Idziemy raptem chwilę. Jest pięknie, cicho i spokojnie, aż tu nagle, ni stąd, ni zowąd coś zaczyna trzeszczeć albo klapać. Z każdym kolejnym krokiem plecak wydaje dziwne dźwięki, próbując nadawać do nas morsem. Nic nie pomaga, ani ponowne naciągnięcie pasków, ani podskoki i wygibasy, ani próby przepakowania zawartości. Stuka. Koniec. Kropka. A my idziemy, jak ta krzyżówka grzechotki z kastanietami.

Wandalizm i śmieci na szlaku

Przewrócone szlakowskazy, połamane ławki, nadpalone i zabazgrane wiaty. Zawsze się zastanawiamy, co trzeba mieć we łbie, żeby się tak "artystycznie" wyżywać, a po wszystkim jeszcze zostawiać hałdy śmieci. Bo one przecież takie ciężkie, że zabranie ich ze sobą groziłoby śmiercią z plecakowego przygniecenia. Wrrrr...

Brak miejsca na przerwę

Przerwy w trakcie wędrówki - szczególnie tej długodystansowej - są jak najbardziej wskazane, by móc na spokojnie zjeść i uzupełnić płyny. Miło jest na czas dłuższej przerwy rozłożyć się na polanie czy usiąść wygodnie w przyszlakowej wiacie albo chociaż na dużym kamieniu. Rzeczywistość nie zawsze jednak chce z nami współpracować i mimo naszych szczerych chęci przerwa mija na szybkim wciągnięciu kanapki/czekolady/kabanosa i popiciu ich wodą/herbatą. Często na stojąco, nawet bez zdejmowania plecaka z pleców. No bo jak się rozłożyć, czy usiąść, jak tutaj błoto, tam krzaczory, zaraz obok pokrzywy, a kawałek dalej mrowisko. Peszek. Plus tego jest taki, że nie tracimy na popasie dużo czasu.

A jak to jest u Was? Przydarzyły Wam się jakieś irytujące sytuacje? Które najgorzej wspominacie? A może należycie do tych szczęśliwców, którym tylko słońce przyświeca i ptaszki raźno ćwierkają, co?

Wokół Nas - 25.4.17

8 irytujących sytuacji, które mogą Cię spotkać podczas górskiej wędrówki

Gdy przeglądałam ostatnio zdjęcia z naszych wyjazdów, znalazłam takie, które przypomniały mi nie tylko o sytuacjach pozytywnych (te na s...

Oczekiwania w podróży kontra rzeczywistość

Wobec podróży i różnorakich wyjazdów - nawet takich bliskich - zawsze mamy jakieś oczekiwania. Nie znam osoby, która by takowych (choćby najmniejszych) nie miała. Tak już jest człowiek skonstruowany, że jak się nasłucha opowieści innych, naczyta w przewodnikach, jak to jest w danym miejscu super-hiper-odlotowo, a na deser obejrzy wszystkie zdjęcia w internetach, to w jego głowie wymaluje się obraz jedynego, niepowtarzalnego wyjazdu, w czasie którego doświadczy przeżyć godnych spisania w książce, a aparat rozgrzeje do czerwoności, zamykając w kadrach bajkowe krajobrazy.

Jak jednak pokazuje doświadczenie - zarówno nasze, jak i naszych znajomych - oczekiwania najlepiej zakopać gdzieś głęboko, żeby oszczędzić sobie zawodu, gdy coś okaże się być bardzo odległe od naszych wyobrażeń.

Plany

Każdy wyjazd masz zaplanowany od A do Z, z dokładnością co do godziny każdego dnia. Z wyszczególnieniem miejsc i atrakcji, które koniecznie chcesz odwiedzić i zobaczyć. Z rozpiską szlaków i potencjalnych górskich zdobyczy.
A potem - zupełnie niespodziewanie - okazuje się, że Twoim planem dziennym można by obdzielić tygodniowy wyjazd, zamiast słonecznej aury przez tydzień chmury na Ciebie popuszczają, a górskie widoki masz tylko w swojej wyobraźni, bo mgła akurat teraz postanowiła się do Ciebie poprzytulać.
Ach, plany! Któż ich nie robi?

Atrakcje turystyczne

W swoich planach uwzględniłeś zwiedzenie najważniejszych atrakcji turystycznych, zostawiając sobie jednocześnie czas na miejsca bardziej lokalne i "nieskażone" turystyką masową. Oczami wyobraźni już wieszasz w swojej domowej fotogalerii uwiecznione na zdjęciach wspaniałe panoramy miast, czy architektoniczne detale.
Niestety, wyobraźnia swoje, a rzeczywistość swoje. Będziesz miał szczęście (jak się dobrze pogimnastykujesz albo wstaniesz o barbarzyńskiej porze, skoro świt), jeśli przywieziesz do domu choć kilka kadrów bez ludzkich głów, a sam w trakcie ich zdobywania nie zarobisz w oko z łokcia lub selfie-patyczka.

Niezapomniane, majestatyczne krajobrazy

Ostre, jak żyleta i strzeliste, górskie szczyty, magiczne mgły unoszące się wieczorem/o poranku nad jeziorami czy rozlewiskami, a może wyludnione miasto? Naoglądałeś się takich obrazków i zapragnąłeś doświadczyć tego spektaklu na żywo. Zobaczyć własnymi oczami, posmakować powietrza, zatopić się w ciszy.
Cóż, nie rozpędzaj się tak, bo rzeczywistość już kopytkuje, by sprzedać Ci otrzeźwiającego kopa, zasłaniając górskie szczyty i sielskie krajobrazy szczelną zasłoną z permanentnej mgły, a w miejskie zaułki wpuszczając chmary ludzi.
Wspominałeś coś o majestacie i ciszy, czy mi się wydawało?

Górskie szlaki

Jest pięknie spokojnie, widokowo, wędrujesz sobie w ciszy, podziwiasz okolicę, zaprzyjaźniasz się z kosodrzewiną, pozdrawiasz kozice. Niedźwiedź macha do Ciebie przyjaźnie. Chłoniesz górski świat całym sobą, a panorama ze szczytu stanowi niewypowiedziany orgazm dla oczu.
Dopóki nie wybudzisz się z tego cudownego snu i nie zorientujesz, że ze szczytu nie widać nic prócz mgły lub drzew, a Ty stoisz w tłumie, albo - w najlepszym przypadku - zaraz przeleci Cię szkolna wycieczka.

Niestety (a może stety?) życie (również to turystyczno-podróżnicze) jest pełne niespodzianek, rzeczywistość to ani filtry z instagrama, ani photoshop, więc zamiast się spinać i nastawiać nie wiadomo na co, po prostu ciesz się wyjazdem. Doświadczaj nowego i miej z tego frajdę. Fotkę, taką, jak tysiące innych, jeszcze zdążysz w swym życiu ustrzelić.

A teraz przyznaj się, na co Ty się nastawiałeś w czasie swoich wojaży i co Cię najbardziej zawiodło? A może zaskoczyło? Podziel się swoją przygodą w komentarzu.

Wokół Nas - 21.4.17

Podróżnicze oczekiwania kontra rzeczywistość - Ale przecież na zdjęciach było inaczej!

Wobec podróży i różnorakich wyjazdów - nawet takich bliskich - zawsze mamy jakieś oczekiwania. Nie znam osoby, która by takowych (choćby...

Share Week 2017 Blogerzy polecają blogerów

Wiosna jeszcze nieco przegrywa z marcową pogodą, więcej mamy chłodu i wilgoci, a co za tym idzie, na ciepłe promienie słońca musimy jeszcze moment poczekać. Nie ma jednak tego złego, co by nam na dobre nie wyszło, bo oto po raz kolejny o powiew wiosennej świeżości zadbał Andrzej Tucholski, wypuszczając w świat Share Week.

A #ShareWeek to istne wykopaliska, pełne świetnych ludzi, jeszcze lepszych treści i blogowych perełek czekających na odkrycie i dogłębne poznanie. W największym skrócie - blogerzy polecają blogerów. Niewielkim minusem tego wszystkiego jest fakt, że po wszystkim lista odwiedzanych i czytanych blogów niebezpiecznie się wydłuża. Żeby nie było, że nie ostrzegam. 😊

W zeszłym roku podrzucałam wyłącznie blogi okołogórskie. Śmiało, zeszłoroczne polecenia share week'owe możecie sprawdzić tutaj. A w tym roku postawię na lifestyle i turystykę. Łapcie!

Dizajnuch

Jacek chłonący życie mąż, ojciec, projektant wnętrz. Brzmi nudno? Nie bardziej błędnego. Żongler słowa, mistrz ciętych ripost i wściekłego humoru, gwarantującego rechot w trakcie czytania.
A sam o sobie leci w te słowa:

Poza tym jeszcze uwielbiam, kocham wręcz poznawać. Nowych ludzi, miejsca, wrażenia, doświadczenia, nowe kraje, nowe jedzenie, nowe pozycje. Mam chyba coś w sobie z psychologa, bo ludzie ze mną rozmawiają i o różnych rzeczach mi mówią. A może to wiek i stateczność? Co prawda nie mam siwych włosów, bo mi wszystkie wypadły, ale z oblicza bije mi ten wiek i ta stateczność.

Tak że ten, bierzcie go.

Aneta Nie Zając

Aneta podróżuje, zwiedza, lata, doświadcza, a to wszystko zamyka w świetnych historiach. Bawi się słowem, nie stroni od humoru i ironizowania.
Sama o sobie pisze tak:

Codziennie zamieniam marzenia we wspomnienia. Żyję trybem przygodowym – przeżywam swoje życie na 100% i jestem z niego potwornie dumna. Próbuję zarazić tym innych i udowodnić, że też tak mogą. Podróżuję po całym świecie, chociaż wciąż pracuję na etacie. Wytrwale dążę do tego, by za parę lat nadawać dla moich czytelników z plaży.

Wpadajcie do niej i się rozgośćcie, nie będziecie żałować.

Wolnym Krokiem

Agnieszka i Krystian ciągle gdzieś jadą, ciągle zwiedzają i realizują nowe projekty. Aktywni pasjonaci, którzy spełniają się w podróżach i na górskich szlakach. Takich dla każdego. Zainspirują i pokażą, co i gdzie warto zobaczyć, poratują informacjami praktycznymi.
A dlaczego Wolnym Krokiem? Jak piszą, dlatego:

Świat jest tak bardzo interesujący, że warto zwolnić kroku w naszym szaleńczym tempie życia, w którym dzień przemija za dniem i wyruszyć przed siebie w często nieznane miejsca. Dodatkowo na pewno każdy z nas był w tak bajecznym miejscu, które automatycznie wymuszało na nas zwolnienie kroku, by jak najdłużej i jak najlepiej napawać się jego majestatem. Dokładnie to samo czujemy kiedy jesteśmy w podróży, chcemy by te chwile trwały wiecznie.

Zachęcam Was do stworzenia swoich poleceń. Linki do wpisów share week'owych możecie zostawiać w komentarzach, no i nie zapomnijcie wrzucić ich w formularz u Andrzeja, a w międzyczasie zróbcie zapas kawy i herbaty, bo będzie co czytać.

Blogosfera - 22.3.17

SHARE WEEK 2017 - Blogerzy polecają się na wiosnę

Wiosna jeszcze nieco przegrywa z marcową pogodą, więcej mamy chłodu i wilgoci, a co za tym idzie, na ciepłe promienie słońca musimy jes...

Do kalendarzowej wiosny zostało nieco ponad tydzień, a dziś rano rolę budzika przejęła gromada wróbli ćwierkająca zaciekle na krzaku pod oknem. To wyraźne znaki, które mówią - ni mniej, ni więcej - że już za momencik rzesze wędrowców ruszą przemierzać górskie szlaki. A łazić warto, oj warto.

Nie ma nic lepszego niż wiosenny rozruch pośród budzącej się do życia i wybuchającej kolorami przyrody. Jednak, żeby inauguracja naszego sezonu turystycznego przebiegła bez zakłóceń i nieprzyjemnych niespodzianek, warto mieć na uwadze kilka rzeczy. I będzie cudnie - słońce, błękitne niebo, intensywna zieleń, łagodny wiatr, cudowne widoki. Fakt, mogą się zdarzyć bolące nogi i obtarte pięty, ale kto by się tam przejmował takimi drobiazgami. 😊

Jak dobrze rozpocząć górski sezon wycieczkowy?

Jeśli - podobnie, jak my - zimą bardziej przyjaźniłeś się z sofą i kocykiem niż z aktywnością fizyczną, nie aplikuj sobie wielogodzinnej wyrypy, bo przeklniesz wszystko na czym świat stoi, a w międzyczasie wyplujesz płuca. Zamiast tego stopniowo przyzwyczajaj rozleniwione po zimie ciało do większego ruchu. Rower, spacery, jogging, rezygnacja z windy (swoją drogą, komu się chce czekać, aż to ustrojstwo zjedzie/wjedzie, kiedy jest akurat potrzebne) - niby banały, a będą jak znalazł i później na szlaku nie będziesz zipieć, jak wielka, stara lokomotywa. Posapiesz ewentualnie, jak mały parowozik. 😊

Kości rozruszane, więc pora rzucić okiem na posiadany ekwipunek. Czy nic się nie podarło, zużyło, zgubiło, etc. To też dobry moment, by ochrzcić ewentualne nowe obuwie. Lepiej, by obgryzło nam pięty w pobliskim parku, niż na szlaku, z dala od domu.

Trasę dobierz tak, byś się nie wystrzelał już na początku z całej energii i na spokojnie zapamiętał przebieg szlaku, by nie musieć co chwilę sprawdzać na mapie, czy aby na pewno dobrze idziesz. Ma być miło, spokojnie i przyjemnie. Masz mieć czas na dłuższe przerwy na czekoladę, instalowanie się na punktach widokowych, zbaczanie ze szlaku, by zwiedzić okoliczne atrakcje, etc. Czuj wiosnę, po prostu!

Jeśli dopiero stawiasz pierwsze kroki na górskich szlakach i nie bardzo się orientujesz, gdzie by tu wyruszyć, by było przyjemnie, w miarę łatwo, ale też widokowo, możesz zainspirować się różnej maści relacjami z blogów lub sprawdzić oferty regionalnych oddziałów PTTK, gdzie możesz zapisać się na zorganizowaną wycieczkę lub rajd. To dobry sposób na sprawdzenie, co i jak. Stąd już tylko krok do załapania górskiego bakcyla i samodzielnych wędrówek.

No! To teraz, na trzy-cztery, wypełzamy z kocykowych norek, otwieramy się na wiosnę (to co, że alergia), a Wy się chwalicie swoimi planami na wiosenne eskapady. Umowa stoi?

Wiosenne Wędrówki - 13.3.17

4 sprawdzone wskazówki, by dobrze rozpocząć górski sezon wycieczkowy

Do kalendarzowej wiosny zostało nieco ponad tydzień, a dziś rano rolę budzika przejęła gromada wróbli ćwierkająca zaciekle na krzaku pod...

6 najbardziej irytujących zachowań pasażerów PKP

Każdorazowo, gdy tylko stwierdzę, że nic mnie już nie zdziwi, bardzo szybko muszę te słowa odszczekiwać. Okazuje się bowiem, że otaczający mnie świat i ludzie w nim z upodobaniem dbają o moją wątpliwą rozrywkę.

Mimo, iż byłam przekonana, że czasy pociągowo-peronowych wojen, z atakującymi zewsząd łokciami i przejeżdżającymi stopy walizkami, mamy już dawno za sobą, to ostatni weekend uświadomił mi w jak błędnym przekonaniu i nieświadomości żyłam.

Czasy może się zmieniły, ale zachowanie i mentalność niektórych osób pozostają niezmienne od lat - niezależnie od wieku wspomnianych, dla których to hasła 'wyjazd' i 'podróż komunikacją zbiorową' oznaczają jednoczesne pozostawienie empatii i mózgu w domu.

Podróż, zamiast upływać w spokoju, zamienia się w drogę przez mękę i to bynajmniej nie przez fakt, że akurat Twój pociąg to jeżdżąca sauna lub lodówka. Twoje samopoczucie zostaje sprowadzone do parteru przez - czyhających chyba zawsze w gotowości - podróżnych uprzykrzaczy w osobach współpasażerów.

Szczęśliwy jest ten, kto jeszcze nigdy ich nie spotkał na swej podróżnej drodze.

Niestety, ilu rozmów bym nie przeprowadziła ze znajomymi w nawiązaniu do podróży koleją, to i tak temat ten zawsze wypływa i zaczyna się ogólny narzek na tych, którzy to (normalnie czasami mam wrażenie, że robią to dla sportu) uprzykrzają życie innym pasażerom. Kolej w tej materii zdaje się wieść prym, a to za sprawą faktu, że w pociągu spędzamy zwykle więcej czasu niż w autobusie i obszar do popisów jest jakby większy.

Najbardziej irytujące zachowania podróżujących pociągami

Wędrówki ludów

Te rozumiem w pociągach bez rezerwacji miejsca, kiedy to jego znalezienie jest zwykle okupione pielgrzymką przez cały skład. Ale niech mi ktoś wytłumaczy, jaki jest cel łażenia w tę i nazad ze wszystkimi klamotami (i nie, nie do Warsu, czy toalety), skoro na bilecie jest jednoznacznie podane miejsce do siedzenia. Ja wiem, że zdarzają się sytuację, kiedy nadrukowany na bilecie numer miejsca nijak ma się do rzeczywistości, ale - borze szumiący! - z trzydzistu chłopa chyba nie miało aż takiego pecha, żeby dostać bilet z nieistniejącym miejscem?!

Bieganie w tę i we w tę

Tu podobnie, jak powyżej, w pociągach bez rezerwacji jestem w stanie przymknąć na to oko, bo zew natury i ukryty wewnętrzny myśliwy każe zapolować na miejsce, ewentualnie dobrze się na nie zasadzić. Nijak ma się to jednak w sytuacji, kiedy dzierżysz w dłoni bilet, na którym, jak wół, jest napisany numer wagonu i określone miejsce. Ale niech tylko wybrzmi z głośników zapowiedź pociągu. I się zaczyna. W tę i we w tę, i tak ze trzy razy nawet mimo tego, że przecież przy zapowiedzi zostało powiedziane, w którym sektorze zatrzyma się dany wagon.

Zajmowanie nie swojego miejsca

To co, że na bilecie jest napisane: wagon 14, miejsce 056 korytarz, jak dla niektórych synonimem sukcesu jest uczaplenie tyłka w pozycji siedzącej, gdzie bądź, a najlepiej przy oknie, na miejscu Twoim lub innego pasażera. A co następuje potem? Albo foch, jak chcesz zająć swoje, zarezerwowane miejsce, albo - tak, zgadłeś - rozpoczyna się wędrówka w poszukiwaniu tego właściwego.

Rozpychanie się i zajmowanie więcej niż jedno miejsce

Bo przecież siedzenie, jak bozia przykazała jest nudne i dla frajerów! Na tę okoliczność trzeba się rozwalić do granic możliwości, anektując przy okazji miejsce siądadujące. Żeby było gdzie nogi wywalić, kurtki walnąć, albo walizkę posadzić.

Śmiecenie i brudzenie

Nie mam nic przeciwko jedzeniu i piciu. Wszak to naturalne potrzeby ludzkie. Ale jak komuś ciężko jest trafić papierem z kanapki czy butelką po napoju do kosza i rzeczone śmieci lądują gdzie popadnie albo - co gorsza - wciskane są za fotele (!), a okruchy i resztki żarcia walają się wokół, to mnie zaczyna nosić.

Głośne i długie rozmowy przez telefon/ze współtowarzyszami

To jest mój anty-faworyt. Hit nad hitami oraz stuprocentowy generator agresji i wewnętrznego wrzenia. Planowałeś się zdrzemnąć, poczytać książkę, a może pokontemplować zmieniający się za oknem krajobraz? Zapomnij! No, chyba że posiadasz umiejętność wyłączania się od otaczających Cię dźwięków. Bo oto w najbliższej odległości rozsiada się pleciuga, która klepać będzie tak długo, jak długo trwać będzie jej podróż. Spodziewaj się usłyszeć o wszystkim. Kto, z kim, gdzie, dlaczego i jak długo to dopiero początek, wierz mi.

Z powyższych zachowań najbardziej, niczym płachta na byka, działa na mnie głośna gadanina na tematy zupełnie od czapy albo takie, od których uszy więdną, i których nie da się odusłyszeć.

Serio, nawet człowiek wyciągający cały kanapkowy majdan z jajkiem na czele - o ile mnie nimi nie rzuca (na szczęście się nie zdarzyło 😄) - nie jest mnie w stanie zirytować tak, jak nadworna gaduła mieląca ozorem bez opamiętania.

A jak to jest z Wami? Jakie zachowania irytują Was najbardziej, a na co zupełnie nie zwracacie uwagi? A może jesteście niezmąconą oazą spokoju i nic, ani nikt, nie jest w stanie wyprowadzić Was z równowagi?

Zdjęcie pochodzi z pixabay.com, CC0, RyanMcGuire

Ludzie - 21.2.17

6 najbardziej irytujących zachowań pasażerów w pociągach

Każdorazowo, gdy tylko stwierdzę, że nic mnie już nie zdziwi, bardzo szybko muszę te słowa odszczekiwać. Okazuje się bowiem, że otaczaj...

W dniu, kiedy świat ogarnęła najprawdziwsza inwazja czerwoności, różowości i słodkości do kwadratu, my z dziką radochą zalegliśmy na sofie, dbając o cotygodniową porcję odleżyn i oddając się jednej z ważniejszych czynności celebracyjnych - opróżnianiu lampek. I to bynajmniej nie z żarówek, a dobrze rozmiękczających procentów.

W międzyczasie, a właściwie to między lampkami, moja łepetyna włączyła tryb ~~awaryjny~~ romantic i dotarło do mnie po raz kolejny, żem szczęściara nieprzeciętna, bo mój lepszy/gorszy/brzydszy/przystojniejszołydkowy* [*niepotrzebne skreślić] połówek jest nie tylko nadwornym polewaczem wina ale przede wszystkim wspaniałym partnerem życiowo-wyjazdowym, z którym mogę doświadczać tego, co nowe i mocniej zgłębiać to, co już trochę znane. Jeden niepozorny wypad postawił nas na początku fascynującej ścieżki, którą przemierzamy wspólnie z nieukrywaną frajdą i radością.

Jeżeli do tej pozy byłeś przekonany, że jedyną słuszną formą spędzania wolnego czasu są wyjazdy w pojedynkę, to mam nadzieję, że dziś zmienisz zdanie i choć trochę się przekonasz do tego, że warto ruszyć z chaty - choć niekoniecznie zawsze - we dwoje.

Uzupełnianie się nawzajem

Choćby ludzie byli do siebie ultra-turbo-mega-podobni z charakteru to zawsze znajdzie się coś, co ich od siebie różni, a to z kolei powoduje, że zaczynają się nawzajem uzupełniać, tworząc zgrany zespół. A zgranie w kontekście wyjazdowym to rzecz wielce pożądana.
Ja ogarniam rezerwacje, Piotrek dba o logistykę i transport tak, żeby się nie okazało, że nagle utkniemy gdzieś na wypiździewie. Gdy ja wymyślam trasę w górach, Piotrek ją skrupulatnie weryfikuje, bo wie, że potrafię nie mieć umiaru. To dzięki niemu jeszcze nie zdechliśmy, zadreptując się na śmierć. 😉

Lepsza organizacja i więcej pomysłów

Niegłupi był ten, kto kiedyś powiedział, że "co dwie głowy, to nie jedna". Wspólne planowanie to wspólna weryfikacja wydumanych pomysłów. W ten sposób łatwiej wprowadzić zmiany do sowich planów i zagwarantować sobie jeszcze lepszą ich realizację. Razem można więcej, ot co!

Wzajemne poznanie

Wyjazdy, szczególnie te bardziej aktywne czy outdoorowe, bardzo szybko weryfikują to, z kim mamy do czynienia, czy możemy na tej osobie polegać i czego możemy się w danej sytuacji spodziewać. Podróżna codzienność zweryfikuje umiejętności, nastawienie, a przede wszystkim obnaży słabości. Mówią, że "jeśli chcesz kogoś poznać, zabierz go w góry". Prawda to i nie muszą to być wyłącznie góry. Nawet w trakcie miejskiego wyjazdu, kiedy zdani jesteście na siebie i Waszą organizację, możecie odkryć swoje wady i zalety. A znając swoje lepsze i gorsze strony dużo łatwiej o wzajemne zrozumienie w życiu codziennym, czyż nie?

Wspieranie się nawzajem

Bywa i tak, że podczas wyjazdu coś się sypie. Nieważne, czy właśnie uciekł ci pociąg, czy pomyliłeś szlak, a może wsiadłeś w zły autobus i znalazłeś się "parę" kilometrów za daleko od miejsca przeznaczenia. Z kimś łatwiej znieść takie niekomfortowe sytuacje i prościej znaleźć rozwiązanie problemu. Poza tym miło jest mieć przy sobie kogoś, na kogo możesz liczyć w razie różnych przeciwności losu. I nie chodzi tutaj wyłącznie o logistykę. Tak się składa, że i na wyjeździe moga sie przyplątać choroby czy inne wypadki.

Wspólne wspomnienia

Ludzka pamięć jest cudowna ale, niestety, bywa zawodna. Przeżycia i doświadczenia zbierane w pojedynkę, wcześniej czy później zaczną się zacierać. Choćbyś prowadził dzienniki i robił niezliczoną ilość fotografii, to bez rozmów i konfrontacji tych przeżyć z doświadczeniami partnera, wspomnienia ulecą. To późniejsze, wspólne rozmowy czy oglądanie zdjęć pozwalają na zachowanie wspomnień na dłużej. Ze wszystkimi ich szczegółami.

Choć miło przemierzać szlaki w pojedynkę, kiedy możesz skupić się na sobie i niczym nieniepokojony kontemplować otoczenie, to jednak cała frajda z wyjazdu zaczyna się w momencie, gdy masz się z kim podzielić swoim aktualnymi obawami czy zachwytem. A może się mylę?

To jak wolicie? W parze czy jednak w pojedynkę, kiedy zdani jesteście tylko na siebie?

Lifestyle - 15.2.17

Chodź! Powiem Ci, dlaczego warto podróżować we dwoje

W dniu, kiedy świat ogarnęła najprawdziwsza inwazja czerwoności, różowości i słodkości do kwadratu, my z dziką radochą zalegliśmy na sofie,...

Z wyjazdami - zarówno tymi bliskimi jak i dalekimi, w górach, mieście czy nad morzem - wiążą się fotografie, na których staramy się złapać ulotne chwile i ciekawe kadry z podróży. Osobiście nie wyobrażam sobie pojechać gdzieś i wrócić bez fotek. No nie i już. Obrazkowa pamięć zewnętrzna musi zostać stworzona, by cieszyć oczy w długie zimowe wieczory.

Za pomocą selfie patyka to i krajobraz się uchwyci i kopytko uwieczni

Czasy mamy fotografii wielce sprzyjające, w sprzęcie możemy - o ile nam akurat portfel na suchoty nie cierpi - grzebać jak w ulęgałkach i wybrać dla siebie odpowiednie fotozabawki, w posiadaniu których będąc, wyczarujemy takie foty, że klękajcie narody.

Pośród tych wszystkich, cyfrowych fotocudeniek zrodziły się selfie-sticki, kiedy to już zwykła fota z rąsi stała się passé i potrzeba było tę kończynę przedłużyć, aby na fotce zmieściło się coś więcej niż tylko facjata nie zawsze przecudnej urody.
Tym sposobem kijki do zdjęć towarzyszą nam wszędzie, a w pobliżu atrakcji turystycznych mamy ich zatrzęsienie - z jednej strony atakują nas nimi ich właściciele, a z drugiej sprzedawcy tej samojebkowej technologii.

Jako, że selfie-stick to technologia wielce ekspansywna, zadomowiła się też na dobre na górskich szlakach, szczególnie tych popularnych. Tam czasami można odnieść wrażenie, że kijków więcej niż ludzi.

Ale czy selfie-stick to naprawdę konieczny gadżet (po przecież nie artykuł pierwszej potrzeby) podczas górskiej eskapady? Czy jest przydatny, a może więcej mamy z nim kłopotu niż pożytku?

Selfie-stick i górska wędrówka

Żeby nie było - też jesteśmy posiadaczami patyczka do selfie. Często łazimy po szlakach, gdzie przez cały dzień nie spotykamy nikogo, a miło przywieźć do domu wspólną fotkę i kawałek krajobrazu za nami. Nie zawsze jednak okolica jest aż tak super-hiper-ślinotokogenna, żeby kombinować, gdzie ustawić lustrzankę, nie mówiąc już o rozkładaniu statywu. Nie zawsze też mamy ochotę prosić napotkane osoby o zrobienie zdjęcia, bo najczęściej kończy się tak, że albo nie mamy nóg, albo ciemni jesteśmy, jakby noc nas nagle zastała, etc. Selfie-stick wydaje się więc być gadżetem idealnym, szczególnie wtedy, gdy uda się złapać fajną perspektywę.

Jakby jednak nie było, używanie selfie-sticka podczas górskiej wędrówki ma wady i zalety. Pisząc o zaletach mam na myśli sytuacje, w których fota z samej ręki nie wchodzi w grę, a skorzystanie z profesjonalnego sprzętu jest utrudnione.

**Plusy korzystania z selfie kijka:**

łatwiej strzelić swej nadobnej facjacie zdjęcie na ciekawym tle
łatwiej objąć, a tym samym zmieścić na fotce grupę ludzi, z którymi akurat wędrujemy
kijek jest teleskopowy, więc możemy pobawić się perspektywą
z pewnością przykujesz spojrzenia innych - lansiarska fota jak znalazł 😂

**Minusy korzystania z selfie kijka:**

kijek, choćby najlżejszy, to jednak dodatkowy ciężar do targania - lepiej zabrać czekoladę
w sytuacjach wyjątkowych kijek może okazać się nieporęczny, a nawet przyczynić się do wypadku, kiedy wpatrzony w ekranik zamiast pod nogi, będziesz się kręcić w poszukiwaniu TEGO ujęcia, a wtedy to już tyko krok od jebu-dubu-dup
z pewnością przykujesz spojrzenia innych - i nie będzie to wzrok pełen podziwu 😂

Czasy selfie, fotografii mobilnej i nieustannej chęci do relacjonowania różnorakich wypadów, mają się dobrze. Jednak używanie selfie-sticków na górskich szlakach to już decyzja indywidualna. Nie jest to gadżet niezbędny ale może się przydać. Szczególnie wtedy, gdy koniecznie chcesz uraczyć swoją publikę i ukochanych znajomych swą facjatą na tle pagórów, już zaraz, natentychmiast, prawie, że live.

Korzystacie? A może macie i tylko ze sobą nosicie i jeszcze się używaniem nie skalaliście?

Fotografia - 8.2.17

Selfie-stick i górska wędrówka - Czy to ma sens?

Z wyjazdami - zarówno tymi bliskimi jak i dalekimi, w górach, mieście czy nad morzem - wiążą się fotografie, na których staramy się złapać ...

Góry wysokie czy góry średnie - Które lepsze?

Nasz romans z górami trwa na tyle długo, że zdążyliśmy się już pomacać ze skałami i kosodrzewiną, zgubić w gąszczu drzew, wylegiwać na polanach i podziwiać orgazmiczne widoki z różnych szczytów. Niemniej jednak nie potrafimy jednoznacznie powiedzieć, z którymi pagórami nasze randkowanie jest bardziej ogniste.

Góry wysokie czy średnie? - Które lepsze, piękniejsze, bardziej ukochane?

Gdy myślimy o wysokich Tatrach czy Alpach, serca biją nam szybciej, a w głowach już układa się plan, by wyruszyć na kolejne podboje i doświadczyć wolności wśród strzelistych skał i grani.

Z drugiej strony, nasza wewnętrzna chętka pcha w kierunku szlaków łagodniejszych, których przecież również mamy dostatek. Sudety czy Beskidy tylko czekają, by się w nie zapuścić i - niewykluczone - również zakochać, bo i widokiem uraczą, i zmęczyć się pomogą.

Mówią, że od przybytku głowa nie boli, ale jak się ma tyle górskiego dobra do wyboru, to najchętniej byłoby się we wszystkich miejscach jednocześnie. Może macie jakiś patent na to, by ta miłość była łatwiejsza?

Poniważ ostatnio zachęcaliśmy do tego, by po prostu ruszyć na szlak, wypadałoby teraz choć trochę nakreślić, które pagóry brać pod uwagę, a które nie i dlaczego.

- Hej, słuchajcie, namówiliście mnie, chcę iść w góry.
- Świetnie!
- A które góry będą dla mnie najlepsze?

Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi, bo każdy ma inne upodobania i jednemu spodoba się to, a drugiemu coś zupełnie innego. Czeka Cię więc trochę górskich randek zapoznawczych, dzięki którym sam odkryjesz, co rajcuje Cię najmocniej.

Żeby nie było, że zostawiamy Cię samego i bez żadnych sugestii, to poniżej znajdziesz małe porównanie gór wysokich z tymi średnimi, plusy, minusy, za i przeciw wędrowania po określonych szlakach.

Szlaki

W górach średnich - na przykład w Sudetach czy Beskidach - szlaki mogą przebiegać w zróżnicowanym terenie: wzdłuż dróg, wśród pól, łąk i lasów. Trafisz na szerokie trakty oraz wąskie ścieżki, drogi asfaltowe i szutrowe, a i ścieżki przyrodnicze nie są rzadkością. Do wyboru do koloru.
Oznaczenia szlaków w miejscach popularnych i uczęszczanych zwykle nie pozostawiają wątpliwości i naprawdę ciężko się zgubić. Niemniej jednak czujność w lesie będzie wskazana, by nie przeoczyć skrętu, czy wymalowanych oznaczeń, które akurat postanowiły ukryć się wśród liści.

W górach wysokich spotkasz węzły szlaków turystycznych. Najczęściej na przełęczach, w pobliżu stacji wyciągów czy górskich schronisk. Trafisz na kamieniste ale zróżnicowane podłoże i będziesz maszerować po skalnych stopniach, wąskich ścieżynkach (również nad przepaścią), czy pośród kosodrzewiny. Oznaczenia szlaku są widoczne, ale lubią "znikać", bo tyczka się przewróciła, farba na kamieniu wyblakła czy też ów kamień się przemieścił. Skupienie w śledzeniu szlaku jest więc wskazane, do tego oczywiście posiadanie mapy i umiejętność z jej korzystania, żeby w razie potrzeby móc określić swoje położenie. Zakładamy, że nie chcesz utknąć na noc w środku niczego, co?

Mimo, że szlaki w górach wysokich będą bardziej ambitne, to jednak punkt przyznaję "średniakom" - za różnorodność.😄

Możliwość powrotu/noclegu

Wysoko w górach znajdziesz schroniska, w których wypoczniesz i nabierzesz sił do dalszej wędrówki. Dodatkowo przenocujesz (lepiej zarezerwuj nocleg wcześniej) i zyskasz świetną bazę wypadową na dalsze podboje okolicy. Do tego śniadanie/kolacja/napitek z widokiem, zachody/wschody słońca na szczycie. Minusem mogą być znaczne odległości między schroniskami. Jest to uciążliwe, gdy planujesz kilkudniowe przejście. Musisz nastawić się na dłuższy marsz, a nawet problem z wyhaczeniem miejsca noclegowego, jeśli schron należy do tych bardzo obleganych i popularnych.

W górach niższych jest nieco łatwiej. Schronisk jest trochę więcej, więc i możliwości manewru przybywa. Nie każde jednak będzie usytuowane w miejscu gwarantującym niezapomniany widok. Możesz brać też pod uwagę wszelkiej maści agroturystyki i pokoje prywatne, których w miejscowościach turystycznych jest całe mrowie. Nawet jeśli nie dotrzesz do celu, łatwiej o odwrót i zejście w dolinę/do miasta, etc.

Co będzie lepsze, to już kwestia organizacji i upodobań, ja wrzucam po punkcie dla wysokich i średnich. 😄

Widoki i panorama

Właściwie nie ma się co zastanawiać, bo w tej kategorii zwycięzca będzie tylko jeden. Nic nie pobije panoramy z wysokiego szczytu, jaką dane nam będzie oglądać przy sprzyjającej aurze, nic. Koniec, kropka! Przestrzeń i wysokość mogą oszołomić, a człowiek od samego patrzenia dostaje ślinotoku. Widoczność 360 stopni, że skrętu głowy można dostać, do tego cała okolica pod stopami. Taki widok ciężko jest przebić.

Żeby jednak nie było, że pośród tych mniejszych pagórów nic ciekawego nie doświadczysz, to spieszę donieść, że i tam znajdziesz miejsca, które zaaplikują przed Twoje oczęta wspaniały i sielski widok. A jak trafisz na jesienne mgły snujące się w dolinach, to się zakochasz, serio!

Punkt leci na wysokości. 😄

Krajobraz

Krajobraz w górach wysokich jest niepowtarzalny i jedyny w swoim rodzaju, pełen cudownych przeciwieństw - strzeliste wierzchołki górują nad głębokimi dolinami, rozległe łąki przechodzące w teren bardziej skalisty. Im wyżej, tym bardziej surowo i cudownie.

W niższych górach natomiast czeka Cię pełna różnorodność, a krajobraz będzie zmienny niczym kobieta. Delikatne wzniesienia, doliny usiane przysiółkami i poprzecinane polami uprawnymi. Do tego lasy i łąki, źródełka, rzeki i szemrzące potoki. Słyszysz to wszystko? Pięknie jest!

Jak dla mnie remis 😄

Flora i fauna

Góry dają nam możliwość obcowania z bardzo zróżnicowaną florą i fauną. Znaczna cześć terenów górskich to parki narodowe i krajobrazowe. Pośród skalistych ostępów spotkamy wyłącznie te zwierzęta i rośliny, które były w stanie przystosować się do surowych warunków tam panujących. Nie powinno więc dziwić, dlaczego takie emocje wywołuje spotkanie kozicy, czy świstaka. Te futrzaki są przecudne i występują w jeszcze cudniejszych okolicznościach przyrody.

Pośród niższych pagórów czeka na Ciebie większa różnorodność gatunków, również tych pod ochroną. To tutaj nawdychasz się zapachów łąk i lasów oraz nacieszysz oczęta kolorami.

Dla mnie kolejny remis 😄 Choć może ze wskazaniem na wysokości - Ach, te kamziki! 💗

Atrakcje turystyczne

Wysoko w górach próżno szukać dodatkowych atrakcji. One same w sobie stanowią nie lada gratkę i atrakcję. Jeśli kręci Cię coś więcej niż tylko wysokogórska wyrypa, zejdź w doliny, zajrzyj do bacówek, porozmawiaj z miejscowymi, a gwarantuję, że trafisz na rzeczy, które skradną Twą pikawkę.

W górach niższych atrakcji turystycznych - nawet tych mało górskich - dostatek. Miasta i miasteczka, pomniki, zamki, pałace, wykopaliska, skanseny, etc. Można tak wymieniać bez końca. Nie wszystko jest warte uwagi, nie wszystko fajnie komponuje się z okolicą, jednak wybór jest ogromny. To właśnie chodząc szlakami w niższych górach masz możliwość odkrywania nowych miejsc i poznawania historii regionu. Taka kompletna wycieczka.

Punkt leci dla "średniaków" - za różnorodność.😄

Zagrożenia

Na szlakach wysokogórskich - ze względu na trudniejszy teren, przepaścistość i wyższe wymagania sprawnościowe czy kondycyjne - wzrasta nie tylko doświadczanie gór ale i możliwe zagrożenia z tym związane. Piękno i sielanka w ciągu kilku chwil mogą zmienić się w niebezpieczeństwo, chociażby ze względu na załamanie pogody, burzę, spadające kamienie czy - zimą - lawiny.

W górach niższych szlaki są łagodniejsze - co nie znaczy, że każdy jest łatwy - a co za tym idzie, nie wymagają takiej sprawności czy kondycji, jak te wysokogórskie. Mniej prawdopodobne jest również zarobienie w łeb spadającym kamieniem. Jeśli więc nie przedobrzysz z długością wyrypy, ani nie dasz się przyfajczyć słońcu, nic strasznego nie powinno Cię dopaść.

Nie ma co gadać, bezpieczniej wędruje się tam, gdzie niżej. 😄

Choć góry wysokie hipnotyzują i przyciągają, wydają się być tymi super, hiper i naj pod każdym względem, serce się do nich wyrywa, a dłonie chcą pieścić granitową skałę, to - patrząc na powyższe - właśnie góry średnie mają do zaoferowania najwięcej. Zarówno jeśli chodzi o różnorodność krajobrazu, szeroko pojętej natury, czy atrakcji turystycznych.

A jak tam u Was, górołaziki kochane? Które pagóry wychodzą u Was zwycięsko?

Góry - 1.2.17

Góry wysokie czy góry średnie - Które kochamy bardziej?

Nasz romans z górami trwa na tyle długo, że zdążyliśmy się już pomacać ze skałami i kosodrzewiną, zgubić w gąszczu drzew, wylegiwać na p...

Z górskimi wędrówkami jest tak, że zyskują stałe miejsce w życiu tych, którzy się w nich rozsmakowali. Nie dziwi też fakt, że ci mniej lub bardziej w pagórach zakochani, rozpalają chęć poznawania górskich szlaków wśród innych - tych, póki co, niegórskich - osobników.

Tekst ze specjalną dedykacją dla Dizajnucha i Blogierki, którzy ślinotok fotograficzno-miejscowy mają, ale się od tuptania migają. Ale nic to, nadejdzie w końcu ten dzień, kiedy Was wytargamy ze sobą. Obiecujemy, że nie będzie bolało. Będzie kawa i pifko, a i rower pozwolimy zabrać. Tak że ten, czujcie się kuszeni. 😄

Jeśli i Ty masz nastawienie do górskich wędrówek, jak dziewica do seksu - co to jednocześnie chce i się waha - to spieszymy do Ciebie z odsieczą, mając nadzieję, że nie poprzestaniesz tylko na oglądaniu pagórów w sieci i czytaniu o nich tamże.

Choć nie zaryzykujemy stwierdzenia, że górska wędrówka jest dobra na wszystko, to jednak podrzucamy Ci kilka powodów, dla których, bez niepotrzebnego zwlekania, powinieneś wyruszyć na szlak. Choćby dziś. No dobra, w przyszły weekend też się będzie liczyć.

Wędrowanie to cudowny zabójca stresu

Nasza codzienność jaka jest, każdy widzi. Praca, obowiązki, plany, cele, nieustanna gonitwa. Życie na najwyższych obrotach, gdzie czai się stres, gotowy, by nas spętać i odebrać chęć do robienia czegokolwiek. Dlatego też zbieramy tyłek w troki, pokazujemy stresowym sytuacjom środkowy palec i ruszamy przed siebie. By się wyciszyć, zresetować, wyłączyć, zostawić choć na chwilę obowiązki za sobą. Ruch na świeżym powietrzu ma na nas zbawienny wpływ. Stres i zdenerwowanie zostają zredukowane, a głowa i myśli stają się cudownie lekkie i wolne od zmartwień.

Wędrowanie poszerza horyzonty

Z jednej strony wędrówka oczyszcza głowę, z drugiej daje lekcje w najczystszej postaci. Poznając swoje mocne i słabe strony, jeszcze lepiej nauczysz się siebie. Z każdą kolejna wycieczką będziesz zdobywać doświadczenie, poznasz okoliczną faunę i florę, a odwiedzany region przestanie być dla Ciebie obcy, bo i geografii oraz historii liźniesz i z napotkanymi ludźmi pogadasz.

Wędrowanie pozwala na obcowanie z naturą

Możesz posiadać książkową wiedzę, a leksykony pochłaniać na śniadanie, jednak dopiero doświadczanie otoczenia na własnej skórze pozwoli na jego prawdziwe poznanie. Na świeżym powietrzu, podczas wędrówki, chłoniemy naturę wszystkimi zmysłami - wsłuchujemy się w relaksujące szum wiatru, czy ptasie trele, dotykamy traw, czy skały, smakujemy dary lasu, podglądamy otoczenie, poznając tajemnice świata roślin i zwierząt. Czujemy wiatr smagający po twarzy i rozgrzewające promienie słońca. Czego chcieć więcej? Chyba tylko tego, żeby czasami szczyt był bliżej. 😄

Wędrowanie zrobi Ci dobrze

Ruch na świeżym powietrzu bez dwóch zdań zadba o Twoją kondycję, wzmocni odporność i obniży ciśnienie krwi. Głęboki oddech wspomoże dotlenienie organizmu i przegoni senność. Spalisz trochę kalorii, więc z czystym sumieniem będziesz mógł podjadać czekoladę.

Wędrówka to po prostu kupa frajdy i radochy. Nawet pomimo zmęczenia. Hormony szczęścia zrobią robotę. A gdy już osiągniesz wyznaczony cel, radość będzie nie do opisania. Poczujesz (bardziej, niż kiedykolwiek wcześniej), że żyjesz całym sobą, a to uczucie jest warte każdego zmęczenia i każdej bluzgi rzucanej po drodze, gdy robi się ciężej.

To jak? Zachęcony, by zwlec tyłek z fotela i dać się ponieść górskiej przygodzie? Wierzymy, że tak, a tymczasem oddajemy głos innym górołazom. Dajcie znać w komentarzach, co Was pcha do tego, by wstawać o barbarzyńskiej porze, dawać się przypalać słońcu, brodzić po kolana w śniegu, taplać w błocie tylko po to, by być tam - w górach.

Lifestyle - 28.1.17

4 powody, dla których jak najszybciej powinieneś ruszyć na szlak

Z górskimi wędrówkami jest tak, że zyskują stałe miejsce w życiu tych, którzy się w nich rozsmakowali. Nie dziwi też fakt, że ci mniej lub ...

Już za momencik pożegnamy stary rok, bo jego następca macha już do nas zza rogu. Każdy z nas powita nowy rok na swój sposób. Jedni w kapciach i domowych pieleszach, inni na zorganizowanych domówkach, czy imprezach klubach, a jeszcze inni postawią na popularne wydarzenia plenerowe lub na własną rękę pójdą szukać atrakcji w terenie i wlezą na taką Ślężę na przykład. To zupełnie normalne, że większość poddaje się imprezowemu nastrojowi. I dobrze! Warto jednak przy tym wszystkim pamiętać, by na tę radosną okoliczność nie zostawiać mózgu w domu i bawić się odpowiedzialnie.

Bezpieczny Sylwester - Bezpieczna impreza

Zdjęcie pochodzi z pixabay.com, CC0, annca

Nie odkryję tutaj żadnej Ameryki, ani nie wymyślę koła na nowo, bo poniższe zachowania i postępowanie są - a przynajmniej powinny być - oczywiste. Poczynione na przestrzeni lat obserwacje uzmysłowiły mi jednak, że to, co dla jednego będzie oczywiste, dla innego stanowić będzie rzecz niestworzoną, a jak się do tego wszystkiego wmiksuje nieco (lub więcej, niż nieco) procentów, to próżno szukać jasności umysłu.

BEZPIECZNY SYLWESTER (i każda inna impreza)

Nic nikomu nie udowadniaj

Ja wiem, że ciężko odmawia się kumplom, psiapsiółkom i dawno niewidzianym znajomym, ale picie na wyścigi, szot za szotem, bo inni piją, to nie jest najlepszy pomysł. To, że masz znajomych, którzy mogą wciągnąć litra ruskiego bimbru w godzinę i zupełnie tego po nich nie widać, nie oznacza, że masz robić to samo. Szczególnie, gdy na co dzień jest ci miękko i wesoło po dwóch lampkach wina. Oni mogą, ale Ty nic nie musisz. Chcesz wypić, pij. Dla siebie, dla smaku, a nie dla ilości i po to, by się komukolwiek przypodobać.

Bądź odpowiedzialny i rozsądny

Rozsądek i odpowiedzialność powinny Ci towarzyszyć nie tylko wtedy, gdy rozchodzi się o Twoją szanowną osobę. Imprezujesz z paczką znajomych? Ktoś odpada, nie może więcej, źle się czuje, chce iść sam do domu? W żadnym wypadku na to nie pozwalaj. Na imprezach masowych trzeba trzymać się razem. Pilnować siebie, swoich rzeczy i spożywanych drinków. Odpowiadacie za siebie nawzajem. Chyba nie chciałbyś zostać pozostawiony samemu sobie w sytuacji kryzysowej lub biegać nago po śniegu wokół górskiego schroniska lub po centrum miasta. No właśnie. Dlatego miej na oku resztę swojej ekipy.

Nie mieszaj

Być może od dziecka marzysz, by zostać choć na jeden wieczór mistrzem barmańskim, ale, uwierz, Twój organizm i żołądek to nie są dobre materiały na shaker. Czysta jakoś nigdy nie lubiła się z winem, a drinki z piwem. A jak do tego wszystkiego dołożyć sylwestrowe bąbelki, to już w ogóle karuzela i rychła walka o wolność pawi. Wszelkie konfiguracje różnych alkoholi wcześniej, czy później spowodują bolesny zgon i kaca giganta. Jeśli natomiast bardzo potrzebujesz pitnej odmiany, postaw na sok. Najlepiej taki mało słodki, żeby się nie zamulić. No i jedz, przegryzaj, żołądek nie lubi być pusty. Ale o tym chyba wiesz, co?

Zadbaj o bezpieczny powrót do domu

Rzecz niby oczywista, a często bagatelizowana. Nie licz za każdym razem na to, że ktoś będzie niepijący i przyjedzie samochodem, a potem, jak ten dobry samarytanin porozwozi wszystkich do domów. Zadbaj o siebie sam. Nocna komunikacja miejska to rozwiązanie tak samo dobre, jak zawodne. Po pierwsze może być zatłoczona upojonymi do nieprzytomności zwłokami innych, nieznajomych imprezowiczów, którzy nad ranem - tak, jak Ty - będą próbowali dotrzeć do domu, a po drugie taki autobus może najzwyczajniej w świecie nie przyjechać. Wtedy może czekać Cię przemarsz z jednego końca miasta na drugi. Plusem tego jest fakt, że w trakcie takiego spaceru wytrzeźwiejesz, ale jak aura nie będzie sprzyjać - przemarzniesz, przemokniesz, albo sobie kopytka połamiesz.
Pozostaje więc najbardziej oczywista forma transportu - taksówka. Ale zamów ją sobie odpowiednio wcześniej na daną godzinę, bo nad ranem to zapomnij, że się do jakiejkolwiek taxikorporacji dodzwonisz.

To chyba wszystko. Uważajcie na siebie, bo osiołków i oszołomstwa dookoła nie brakuje. A jeśli byliście kiedyś świadkami, bądź uczestnikami tych mniej bezpiecznych sytuacji, podzielcie się nimi. Tak ku przestrodze dla innych.

A korzystając z okazji życzymy wszystkim, by ten nowy rok był lepszy, obfitował w sukcesy i pozwalał realizować wszystkie plany i założone cele. 🎉 Również te górskie. 😀

Bezpieczeństwo - 31.12.16

4 mądre zachowania, które zagwarantują Ci bezpiecznego sylwestra

Już za momencik pożegnamy stary rok, bo jego następca macha już do nas zza rogu. Każdy z nas powita nowy rok na swój sposób. Jedni w kapcia...

Blogosfera - 27.12.16

Przeżyjmy to jeszcze raz - 20 najpopularniejszych tekstów w roku 2016

To już. Stało się. Znowu kolejny rok za nami. Dni i miesiące pełne wrażeń, emocji, śmiejącej się facjaty, wzruszeń, cudownych górskich miej...

Pages

Elektronika, którą najczęściej zabieramy na wyjazd

Sprzęty dla frajdy/do pracy/dla bezpieczeństwa

5 irytujących towarzyszy podróży, którzy uprzykrzą każdy wyjazd

WYBREDNI

WIECZNI SPÓŹNIALSCY

ROSZCZENIOWCY

LENIWCE

PERFEKCJONIŚCI

Wędrowanie w pojedynkę to szczególne doświadczenie

Sama ale nie samotna - Plusy (nie tylko) górskich wycieczek w pojedynkę

Jak pokonać obawy przed samotnym ruszeniem na szlak?

Lato, upały i górskie wycieczki

Upał w górach i 8 zasad, których powinieneś przestrzegać

Wybieraj uczęszczane szlaki

Zrezygnuj z nieznanych terenów

Ogarnij ekwipunek i prowiant

Sprawdzaj na bieżąco prognozy pogody

Miej plan B

Poinformuj kogoś, gdzie się wybierasz

Samotna wędrówka - W ogóle po co to komu?!

Jak się ubrać i co zabrać na letni wypad w góry?

Obuwie + skarpety

Kurtka przeciwdeszczowa + polar

Ochrona przeciwsłoneczna: czapka / kapelusz / chusta + okulary

Na początku jest pomysł

Planowanie szczegółów wyjazdu

Czas oczekiwania

Wyjazd = Radość i euforia

Dlaczego nie powinieneś przeceniać wiosny?

Dzień jeszcze nie jest najdłuższy

Piękna pogoda - niczym pozory - myli

Bez słońca robi się zimno

Niemiła niespodzianka po powrocie z wycieczki

Najbardziej irytujące sytuacje podczas górskiej wędrówki

Bezsensownie i/lub niejasno poprowadzone szlaki

Przegapienie skrętu/ rozejścia szlaków

Niezabranie ze sobą czegoś ważnego i potrzebnego

Cieknący termos/ Cieknąca butelka z wodą

Nieustannie rozwiązujące się sznurowadła

Stukanie/ Trzeszczenie w plecaku

Wandalizm i śmieci na szlaku

Brak miejsca na przerwę

Plany

Atrakcje turystyczne

Niezapomniane, majestatyczne krajobrazy

Górskie szlaki

Jak dobrze rozpocząć górski sezon wycieczkowy?

Najbardziej irytujące zachowania podróżujących pociągami

Wędrówki ludów

Bieganie w tę i we w tę

Zajmowanie nie swojego miejsca

Rozpychanie się i zajmowanie więcej niż jedno miejsce

Śmiecenie i brudzenie

Głośne i długie rozmowy przez telefon/ze współtowarzyszami

Uzupełnianie się nawzajem

Lepsza organizacja i więcej pomysłów

Wzajemne poznanie

Wspieranie się nawzajem

Wspólne wspomnienia

Selfie-stick i górska wędrówka

Plusy korzystania z selfie kijka:

Minusy korzystania z selfie kijka:

Góry wysokie czy średnie? - Które lepsze, piękniejsze, bardziej ukochane?

Szlaki

Możliwość powrotu/noclegu

Widoki i panorama

Krajobraz

Flora i fauna

Atrakcje turystyczne

Zagrożenia

Wędrowanie to cudowny zabójca stresu

Wędrowanie poszerza horyzonty

Wędrowanie pozwala na obcowanie z naturą

Wędrowanie zrobi Ci dobrze

BEZPIECZNY SYLWESTER (i każda inna impreza)

Nic nikomu nie udowadniaj

Bądź odpowiedzialny i rozsądny

Nie mieszaj

Zadbaj o bezpieczny powrót do domu

**Plusy korzystania z selfie kijka:**

**Minusy korzystania z selfie kijka:**