ŻYCIE ME

Góry - 25.1.20

MAŁA FATRA: Stoh i Południowy Groń (Poludňový grúň)

Mała Fatra jest pasmem górskim wyjątkowej i przecudnej urody z mnóstwem miejscówek, które chwytają za serducho i sprawiają, że raciczk...

#GermanySimplyInspiring - 10.1.20

Brandenburgia rozrywkowa i ze smakiem. Sprawdźcie sami!

Różnorodność turystycznych atrakcji za naszą zachodnią granicą sprawia, że coraz więcej osób świadomie obiera Niemcy za cel jednodniowy...

Recenzja książki - Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało

Krzysztof Wielicki - jeden z "Lodowych Wojowników", osobowość polskiego himalaizmu, której górskim entuzjastom przedstawiać nie trzeba. Wielokrotnie nagradzany za swoje górskie osiągnięcia, a także uhonorowany za całokształt górskich dokonań "wspinaczkowym Oscarem" - Złotym Czekanem.

Piąty człowiek na ziemi, który zdobył wszystkie czternaście ośmiotysięczników i pierwszy na świecie, który zimą wszedł na Mount Everest oraz na Lhotse. Na tę drugą w gorsecie ortopedycznym. Więc jeśli kiedykolwiek przejdzie ci przez myśl, by ponarzekać, że ciebie akurat skarpeta obtarła, zamilcz. 😉

Zainteresowani literaturą górską na nazwisko Wielicki trafili z pewnością nie raz i nie dwa, bo wiele już publikacji i relacji z wypraw ujrzało światło dzienne. Również jakiś czas temu ukazał się dwutomowy wywiad-rzeka Piotra Drożdża "Krzysztof Wielicki. Mój wybór". Czy jest więc sens do tak obszernych publikacji dokładać jeszcze biografię?

Okazuje się, że tak, jeśli za temat zabierają się panowie Dariusz Kortko i Marcin Pietraszewski - autorzy popularnej biografii Jerzego Kukuczki.

Tym sposobem, nakładem Wydawnictwa Agora, na górski rynek książkowy wjechała biografia Krzysztofa Wielickiego - "Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało".

W tym miejscu przyznaję, że miałam spore obawy co do tej książki, a to za sprawą bibliografii, do której na samym początku zapuściłam żurawia. Gdy raz po raz rzucały mi się w oczy przeczytane już wcześniej tytuły, bałam się, że ta biografia okaże się takim zbiorczym pierdololo, w którym Krzysztofa będzie zdecydowanie za mało.

Jak się jednak okazało, autorzy stanęli na wysokości reporterskiego zadania i uraczyli nas opowieścią, w której zawziętość i determinacja Wielickiego grają pierwsze skrzypce.

Mam szczęście, bo ciągle żyję.

To opowieść o człowieku, który za swój sukces zapłacił wiele, kładąc na szali również więzi rodzinne, ale pchany swoją ambicją zdobywał kolejne wysokogórskie ścieżki, zapisując się na kartach historii polskiego himalaizmu.

Ta książka to również obraz zmieniającego się środowiska wspinaczkowego, w którym czasy romantycznych, napalonych na dziewicze pagóry amatorów ustąpiły miejsca nierzadko wyłącznie wyrachowanym i skomercjalizowanym profesjonalistom, dla których ważniejsze jest "ja" niż zespół.

Autorzy nakreślili czytelnikowi postać wspinacza, który w górach wysokich osiągnął, co chciał, ale nie uchronił się od ludzkich tragedii, dramatów, śmierci partnerów, wyrzutów sumienia, czy moralnych dylematów, gdy coś szło nie po jego myśli.

"Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało" jest książką, którą czyta się szybko i przyjemnie. Mnóstwo w niej konkretów, bez przynudzania, sentymentów, zbędnych rozciągłości, wdawania się w szczegóły poszczególnych wypraw, czy malowania laurki dla Wielickiego. Takie "samo mięsko" i esencja Krzysztofa w Krzysztofie. Jak to stwierdził po przeczytaniu mój małżonek: 'Taki nieoczywisty, mały ale wariat'.

Krzysztof Wielicki - 2.1.20

[RECENZJA] Krzysztof Wielicki. Piekło mnie nie chciało - D. Kortko, M. Pietraszewski

Krzysztof Wielicki - jeden z "Lodowych Wojowników", osobowość polskiego himalaizmu, której górskim entuzjastom przedstawiać n...

#VisitOpolskie - 30.12.19

Ciekawe miejsca z polsko-czeskiego pogranicza

Wyobraź sobie, że przypada ci w udziale organizacja weekendowej wycieczki dla rodziny lub grupki znajomych. Idę o zakład, że po pierwsze...

#VisitOpolskie - 21.12.19

Nyskie zabytki, czyli zwiedzanie miasta z historią w tle

Będąc z wizytą na Opolszczyźnie, nie sposób pominąć Nysy, trzeciego co do wielkości miasta województwa opolskiego. Miejscowość ta, jedna...

#VisitOpolskie - 12.12.19

Niecodzienna Opolszczyzna, czyli miejsca stworzone z pasji

Województwo opolskie - najmniejsze w Polsce. Czy to ma jednak oznaczać, że jednocześnie najmniej atrakcyjne? Nic z tych rzeczy! Opolsz...

Żyjemy w rzeczywistości, w której zewsząd bombardują nas informacje o tym, co, kto, jak i gdzie - od śniadań, przez fit aktywności, podróże małe i duże, aż po sportowo-górskie osiągnięcia. Nie dziwi więc fakt, że relacje i fotografie z wyjazdów czy większych wypraw publikowane są praktycznie "na gorąco", a nierzadko wydawane w formie książek, by dotrzeć do kolejnych odbiorców, sympatyków, czy potencjalnych sponsorów.

Tak też było w przypadku wyprawy na ósmą górę świata - Manaslu, podczas której Monika Witkowska - podróżniczka, przewodniczka, żeglarka i miłośniczka gór wszelakich wraz z Joanną Kozanecką stanęły na szczycie. Tym sposobem, mniej więcej rok po szczęśliwie zakończonej wyprawie, ukazała się książkowa relacja z tejże wyprawy autorstwa wspomnianej Moniki Witkowskiej - MANASLU Góra Ducha, Góra Kobiet.

MANASLU Góra Ducha, Góra Kobiet - Monika Witkowska

Najnowsza książka Moniki (rzućcie sobie okiem na inne, jeśli jeszcze żadnej nie czytaliście) jest dla mnie połączeniem luźnego dziennika wyprawowego z opisem przebiegu całego przedsięwzięcia, przygotowań, wzlotów, upadków i najróżniejszych perypetii po drodze, kiedy bywa zabawnie, strasznie czy wkurzająco. W końcu - nie oszukujmy się - pakowanie się w ściany gór najwyższych relaksem nie jest.

Treść typowo pamiętnikową, podobną do blogowych wpisów uzupełniają piękne zdjęcia oraz ramki z mnóstwem ciekawostek na temat samej wspinaczki, regionu, odwiedzonych miejsc czy wierzeń i codzienności miejscowej ludności. Na duży plus zasługuje rozdział dotyczący pierwszych wejść na Manaslu, z rozmowami z Ryszardem Gajewskim i Krzysztofem Wielickim, które tworzą fajne tło informacyjne dla całego przedsięwzięcia.

Czytając tę książkę, czytelnik ma możliwość dowiedzieć się, jak taka wyprawa wygląda "krok po kroku", co jest najważniejsze, jakie są najczęstsze problemy, co czeka himalaistów podczas samego trekkingu do bazy, jak wygląda życie w oczekiwaniu na okno pogodowe umożliwiające atak na szczyt, czy jak funkcjonuje ludzki organizm na tak dużych wysokościach.

Monika swobodnie opisuje życie wyprawowe - od wyjść aklimatyzacyjnych, prostych, codziennych czynności, luźnych plotek i rozmów aż po sytuacje mało komfortowe i dramatyczne, które pokazują, że nawet najlepsza organizacja i gotówka mogą nie zapewnić pomyślności i bezpieczeństwa, kiedy okaże się, że zatory utworzone przez nieobytych ze wspinaczką wymuszają oczekiwanie na swoją kolejkę lub najęty szerpa "zapomina" o swoich klientkach, dla których niesie butle z tlenem.

MANASLU Góra Ducha, Góra Kobiet będzie książką ciekawą dla osób, które wcześniej nie miały styczności z literaturą wysokogórską. Podane w niej w przystępny sposób informacje mogą zachęcić do zgłębienia tematu. Dla kogoś, kto już górskich książek ma przeczytanych sporo, pozycja ta nie wniesie nic nowego poza - nie przeczę - przyjemnością z lektury.

Książki - 3.12.19

[RECENZJA] MANASLU Góra Ducha, Góra Kobiet - Monika Witkowska

Żyjemy w rzeczywistości, w której zewsząd bombardują nas informacje o tym, co, kto, jak i gdzie - od śniadań, przez fit aktywności, po...

FINLANDIA. Sisu, sauna i salmiakki - Aleksandra Michta-Juntunen

Finlandia - "ojczyzna" bajkowych Muminków, centrum dowodzenia Świętego Mikołaja, niezmącona cisza, spokój, przepiękna natura, obłędne krajobrazy, krótkie dni, długie zimy i noce z zorzą polarną oraz niezbyt otwarci mieszkańcy.

Idę o zakład, że jeśli należysz do grona osób, które jeszcze nie odwiedziły tego kraju, twoje wyobrażenie o nim będzie bardzo podobne do powyższego. Świat jednak jest tak urządzony, że wyobrażenia to jedno, a rzeczywistość drugie. Warto więc skorzystać z doświadczeń innych i poszerzyć swą wiedzę w fińskim temacie.

Żeby weryfikacja przekonań, wyobrażeń i utartych stereotypów przebiegała bezboleśnie, z odsieczą, a właściwie swoją książką, którą można traktować jak swoisty przewodnik po krainie sauny i śniegu - FINLANDIA. Sisu, sauna i salmiakki, przybywa autorka bloga Fińskie smaki - Aleksandra Michta-Juntunen.

Poznajcie kraj, w którym mieszkańcy świętują Dzień Porażki i w którym nie ma złej pogody, jest tylko nieodpowiednie ubranie. Tu cisza jest formą komunikowania się, w pracy można chodzić bez butów, a smak cukierków salmiakki zna każdy.

- Cytat z okładki książki -

Nie będę tutaj zapewniać i wyrokować, że autorka na Finlandii zjadła zęby. Jednak jej życie w Helsinkach i obcowanie z fińską kulturą i zwyczajami już od ponad dekady sprawiają, że jako czytelnicy otrzymujemy z pierwszej ręki mnóstwo nierzadko zaskakujących informacji.

Zbierane przez lata doświadczenia zaowocowały książką ciekawą, zabawną i przede wszystkim obalającą wiele mitów związanych z tym nordyckim krajem.

Autorka zestawia piękno natury i sielskie krajobrazy z codziennością, do której trzeba przywyknąć i w którą trzeba się zagłębić, by ją zrozumieć i się w niej odnaleźć. Opowiada o swoich często niełatwych początkach w tym kraju, perypetiach z poszukiwaniem pracy i poznawaniu Finów.

Umiejętnie miksuje zabawne anegdoty i wpadki z oficjalnymi danymi statystycznymi. W lekki sposób przemyca kulturowe smaczki, z których wyłaniają się Finowie pragmatyczni, spokojni, z dystansem do siebie, poczuciem humoru, wielbiący naturę, saunę, kawę i... mleko, którym zapijają wszystko - od ciastek, przez pizzę i śledzie aż po mięsiwo z renifera.

Świetnym dodatkiem jest rozdział o języku fińskim, po przeczytaniu którego w dalszym ciągu twierdzę, że nie ma takiej siły, która byłaby w stanie włożyć mi go do głowy.

Na dokładkę, żeby nie było tak mądrze i filologicznie, autorka puszcza oko do smakoszy dań wszelakich, umieszczając w niniejszej książce kilka przepisów na fińskie klasyki, w tym na cynamonowe bułeczki. Tę recepturę biorę w ciemno, bo wyobraźnia podpowiada mi, że rzeczone drożdżówki nadadzą się idealnie, by zajeść paskudny smak wielbionych przez Finów (ja się pytam, jakim cudem?!) cukierków salmiakki. Ja, gdy ich spróbowałam - cukierków, nie Finów - miałam ochotę wyszorować sobie język szczotką. 😂 Czujcie się ostrzeżeni. I koniecznie podzielcie się swoimi wyobrażeniami o Finlandii.

Książki - 15.11.19

[RECENZJA] FINLANDIA. Sisu, sauna i salmiakki - Aleksandra Michta-Juntunen

Finlandia - "ojczyzna" bajkowych Muminków, centrum dowodzenia Świętego Mikołaja, niezmącona cisza, spokój, przepiękna natura...

#GermanySimplyInspiring - 2.11.19

Niesamowite pałace Poczdamu: Sanssouci & Cecilienhof

Wizyta w Brandenburgii - jednym z krajów związkowych u naszych zachodnich sąsiadów - to gwarancja świetnie spędzonego czasu z możliwośc...

Smog Diesle, kopciuchy, kominy - recenzja książki

Wystarczyło, że jesienne temperatury zadomowiły się za oknem, a od razu, przez nikogo nieproszony, zaczął towarzyszyć nam on - podstępny, nie zawsze widoczny, ale męczący i czyniący otaczające nas powietrze ultra niezdrowym - SMOG!

Utrudnia życie nie od dziś i nie od wczoraj, ale dopiero w ostatnich kilku latach zrobiło się o nim naprawdę głośno. Mówią o nim nie tylko aktywiści, ale też zwyczajni ludzie, którym problemy z ekologicznej półki są mniej ważne - mieszkańcy dużych miast i mniejszych miasteczek. Mówią, bo nie sposób nie zwracać uwagi na coś, co potrafi szczelnie "otulić" brunatną kołdrą miejski i około miejski krajobraz, powodując, że wskazania systemów pomiarowych są przerażające, a polskie miejscowości niechlubnie plasują się wysoko na listach miejsc z najbardziej zanieczyszczonym powietrzem.

W głowie rodzą się pytania: Czy tak było zawsze, a teraz tylko się problem nagłaśnia? Czy trują nas wszelkiej maści dymy z zakładowych kominów, a może nadmiar spalin na skutek większego natężenie ruchu samochodowego? A może kiedyś było lepiej i czyściej i gdzieś to zaprzepaściliśmy? Co nas truje najbardziej? Te i podobne wątpliwości można mnożyć, bo ilu ludzi, tyle niejasności w smogowym temacie.

SMOG. Diesle, kopciuchy, kominy, czyli dlaczego w Polsce nie da się oddychać? - Jakub Chełmiński

Temat wszechogarniającego smogu podjął w swojej książce "SMOG. Diesle, kopciuchy, kominy, czyli dlaczego w Polsce nie da się oddychać?" Jakub Chełmiński, a żeby zebrać do niej materiał ruszył w Polskę. Odwiedził największe aglomeracje, mniejsze miasta, wsie i uzdrowiska. Sprawdzał, dociekał, rozmawiał, a zarysowany przez niego obraz smogowej sytuacji w kraju nie napawa optymizmem, w wielu aspektach wręcz szokuje.

Działania, które w zamyśle miały wspomóc walkę ze smogiem, prowadzone są niemrawo i po macoszemu. Papierologia i sprawy urzędowe utrudniają chętnym jakiekolwiek działania.

Na tym wszystkim skupia się autor.

Punktuje niekompetencje urzędnicze, przywołuje szokujące dane statystyczne dotyczące zanieczyszczeń i ściśle powiązanych z nimi problemów zdrowotnych, a dodatkowo obala wiele mitów, które na przestrzeni lat narosły wokół smogowego tematu i... antysmogowych gadżetów. A problem jest wyjątkowo brudny, toksyczny i śmierdzący. Jak kraj długi i szeroki, więc nie myślcie sobie, że przed złym powietrzem uciekniecie na przykład nad morze lub do uzdrowiska.

Gwarantuję wam, że po przeczytaniu tej książki już zawsze podejrzliwie będziecie patrzeć na dym wylatujący z sąsiedzkich kominów, a zanim postanowicie uciec za miasto w poszukiwaniu czystszego powietrza, dwa razy się nad tym zastanowicie.

Książki - 24.10.19

[RECENZJA] SMOG Diesle, kopciuchy, kominy, czyli dlaczego w Polsce nie da się oddychać?

Wystarczyło, że jesienne temperatury zadomowiły się za oknem, a od razu, przez nikogo nieproszony, zaczął towarzyszyć nam on - podstę...

#GermanySimplyInspiring - 5.10.19

Brandenburgia na weekend: Zabytkowy Brandenburg i rejs barką po Haweli

Brandenburgia (jeden z niemieckich krajów związkowych), dzięki swojej różnorodności, jest bardzo ciekawym celem turystycznym u naszych ...

Góry - 17.8.19

MAŁA FATRA: Wielki Krywań (Veľký Kriváň) z burzą w tle

Jesteśmy przekonani, że gdy myślisz 'Krywań', to przed oczami jawi ci się tatrzański szczyt o charakterystycznej, koślawej, nome...

Góry - 2.8.19

MAŁA FATRA: Jánošíkove Diery i Malý Rozsutec

Poznając nowe miejsca, lubimy sobie dawkować atrakcje. Dlatego nie rozpoczynamy od razu od szczytowania, a od powolnej gry wstępnej, któ...

Chorwacja - 25.7.19

Velebit & Góry Dynarskie: Malowniczy trekking na Anića Kuk

Kto choć raz spędził urlop w Chorwacji , będzie tam wracać. Jestem tego więcej niż pewna. Jednak jeśli jakimś cudem nadal zastanawiasz s...

Czechy - 10.7.19

Czeski Raj & Maloskalsko - Sokol z widokiem na Suche Skały

Zjawiskowe i malownicze ścieżki oraz szlaki Czeskiego Raju przyciągają amatorów wspinaczki, entuzjastów zabytków a także turystów sprag...

Czechy - 27.6.19

Czeski Raj & Prachovské skály (Prachowskie Skały) - Szlak wśród skalnych wież

Wizyty w skalnych miastach są bardzo ciekawym doświadczeniem, szczególnie wtedy, gdy dotychczasowe wycieczki należały raczej do tych ob...

Czechy - 24.6.19

Český ráj (Czeski Raj) | Zamki: Valdštejn, Hrubá Skála i Trosky

Czeski Raj to fantastyczny region turystyczny, rozciągający się na terenie trzech województw, a dokładniej krajów samorządowych: libere...

Czechy - 15.6.19

Český ráj (Czeski Raj) | Hruboskalsko - Skały, zamki i niecodzienne widoki

Jeśli na samą myśl o skalnych miastach jarasz się jak pochodnia, a mapę zakamarków z Adrszpaskich i Teplickich skał masz wyrytą w gło...

Chorwacja - 30.5.19

Velika Paklenica & Vaganski vrh - widokowy trekking dla wytrwałych

Chorwacja to nie tylko malownicze plaże, urokliwe zatoczki i Adriatyk, które zachęcają do pełnego relaksu i wypoczynku po dniu pełnym wr...

Tomek Mackiewicz - kolorowy ptak himalaizmu. Dla jednych niespełna rozumu oszołom, który porywa się z motyką na słońce (w tej roli Nanga Parbat ze swoim zimnym obliczem), dla innych inspiracja. Bo skoro we wspinaczce w górach wysokich mógł się odnaleźć ktoś taki jak on, osoba bez profesjonalnego przygotowania, to każdy może sięgnąć po swoje marzenie. A Tomek sięgał, mimo permanentnych zawirowań w życiu, do oporu, nie poddając się nawet wtedy, gdy Nangę zdobyli inni.

Zainteresowani wyprawami w góry wysokie wiedzą doskonale, jak się historia skończyła, byli świadkami internetowych przepychanek na temat pozostałego na górze Tomka (że głupek, że egoista, że bohater, że wspinał się dla dzieci - i bądź tu człowieku mądry), z zapartym tchem, niczym najlepsze show, śledzili postępy akcji ratunkowej.

CZAPKINS Historia Tomka Mackiewicza

Rozpalone emocje skrzętnie wykorzystały wydawnictwa, bo nim się wszystko na dobre skończyło, było wiadomo, że o Tomku zostaną wydane dwie książki. Pierwsza ukazała się propozycja Mariusza Sepioły Nanga Dream. Opowieść o Tomku Mackiewiczu. Książka dobra, choć samego Tomka i gór było w niej, dla mnie osobiście, zbyt mało.

A jak do tematu podszedł Dominik Szczepański, współautor książki Spod zamarzniętych powiek? Inaczej, ale to wcale nie oznacza, że lepiej lub gorzej. Pozycję wydawnictwa Agora Czapkins. Historia Tomka Mackiewicza potraktowałam jako uzupełnienie książki Sepioły, nawet mimo podobieństw.

W Czapkinsie, takie odniosłam wrażenie, mimo że gór jako takich mamy tu dużo więcej niż w książce Sepioły, to jednak pierwsze skrzypce gra... druga żona Tomka - Anna, a jej związek z Wegetem i towarzyszące mu emocje, prowadzą czytelnika przez całą spisaną historię. Dostaliśmy od Anny chociażby pakiet wiadomości, które wymieniała z Tomkiem podczas rozłąki. Niezależnie od wyprawy, która miała miejsce w danym czasie, emocje Anny były obecne, a ona sama nad wyraz chętnie się nimi dzieliła.

Na szczęście Szczepański nie pozwolił, by książkę zdominowała postać żony bohatera. Pisze bardzo rzetelnie, interesująco opisując szczegóły wypraw, podrzuca czytelnikowi mnóstwo ciekawych detali, choć czasami znosi go w stronę przesadnej egzaltacji. Niemniej jednak Czapkins to przede wszystkim historia o wielowymiarowej miłości, samotności, drodze od uzależnienia do wolności i walce - bez względu na cenę - o swoje marzenia.

Nanga Dream czy Czapkins?

To którą książkę przeczytać? Jeśli chcecie sobie porównać to, co napisali różni autorzy, przeczytajcie obydwie. Jeżeli bliższe Wam są czysto ludzkie perypetie i życiowa droga bohatera, sięgnijcie po Nangę, a jeśli jarają Was szczegóły wysokogórskich wypraw, wybierzcie Czapkinsa. U mnie bardziej na plus przeważa Czapkins. To po tej lekturze dziwnym trafem mocno spociły mi się oczy. Co Wam bardziej podpasuje? Przekonajcie się sami i dajcie znać. 😊

Książki - 22.5.19

[RECENZJA] CZAPKINS Historia Tomka Mackiewicza - Dominik Szczepański

Tomek Mackiewicz - kolorowy ptak himalaizmu. Dla jednych niespełna rozumu oszołom, który porywa się z motyką na słońce (w tej roli Nanga...

Pages