W końcu nadszedł czas na pierwszą - wyczekiwaną niczym upragniony urlop - relację. Będzie leśnie, słonecznie, sielsko i - przede wszystkim ...
Planowanie tegorocznego urlopu zaczęłam kreślić już w styczniu. Miało być inaczej niż zwykle. Mniej przytyrki, a więcej relaksu. Nie zamierzaliśmy skupiać się wyłącznie na pagórach, a wybyć gdzieś, gdzie oprócz obcowania ze skalistymi szlakami będziemy mogli pomoczyć tyłki w relaksujących i ciepłych wodach.
Taaa, tyle wstępne plany, które nie zaowocowały żadną konkretną decyzją: gdzie by tu. Minęło kilka dni, wybieraliśmy zdjęcia do wywołania i tak jakoś wyszło: Jedźmy znowu do Tyrolu, do Ischgl. W końcu w zeszłym roku - po tym, jak się rozwaliłam koncertowo i robiłam swoim wyglądem konkurencję dla Quasimodo i głównych bohaterów Star Streka - udało nam się odwiedzić jedynie ułamek tego, co zaplanowaliśmy.
Postanowione - Tirol, wir kommen! Tym sposobem już od początku lutego przebierałam kopytkami, niecierpliwie wyczekując lipca, a im bliżej było do wyjazdu, tym częściej spoglądaliśmy w kamerki i w myślach zaklinaliśmy pogodę. W ostatecznym rozrachunku zaklinanie aury wyszło nam bardzo na plus, choć kilka dni przed wyrypą obrazy z kamer wprawiły nas w niemałą konsternację, gdy oczom naszym ukazał się świeżutki, biały opad w towarzystwie ujemnej temperatury i niskich, szarych chmur.
Miejscówa była jednak od dawna zarezerwowana, a my napaleni na góry, jak szczerbaty na suchary. Pozostawało więc odprawić dzikie tańce propogodowe, spakować dodatkowe gacie z golfem i liczyć na tygodniowe okno pogodowe. Tygodniowe. Jak to brzmi?! A okno było, jak się patrzy. Na wypasie, z kwiatkami, okiennicami i zaglądającym weń słoneczkiem.
Plan zrealizowaliśmy w 99,99% i jeszcze mamy uśmiechy dookoła głowy na samą myśl o tym, jak było miodnie i pogodnie.
Zanim jednak Wam to wszystko zaprezentujemy w relacjach, będziecie musieli trochę poczekać, bo prawie 30 giga fot jakoś się samo okiełznać nie chce. Coby Wam jednak oczekiwanie umilić, podrzucamy kilka migawek na przystawkę przed daniem głównym i deserem.
Planujesz wypad do Ischlg? Tutaj znajdziesz i zarezerwujesz wybrane miejsce na nocleg.
Osobiście szczerze polecamy nocleg w kameralnym pensjonacie Gidis Hof. Nie będziesz zawiedzony.
Osobiście szczerze polecamy nocleg w kameralnym pensjonacie Gidis Hof. Nie będziesz zawiedzony.
Planowanie tegorocznego urlopu zaczęłam kreślić już w styczniu. Miało być inaczej niż zwykle. Mniej przytyrki, a więcej relaksu. Nie za...
Austria zawsze jawiła mi się, jako miejsce, w którym królują alpejskie szlaki, powodujące ślinotok. Jednak przede wszystkim była dla mnie nieosiągalną krainą, która wymaga od odwiedzających ją turystów pękatego portfela z nieskończoną ilością eurasi.
Cztery lata temu przypadek sprawił, że mieliśmy możliwość skonfrontowania tych przekonań z rzeczywistością. Wykorzystując zakupiony kupon na nocleg w przytulnym pensjonacie, ruszyliśmy we wrześniu zdobywać Tyrol i jak się okazało nasze fundusze nie cierpiały przy tym katuszy. Tak, zakochaliśmy się w tym regionie, więc niech nikogo nie dziwi, że wybraliśmy się tam również na tegoroczny urlop.
Ponieważ pytaliście, jak taki wyjazd wygląda od strony finansowej, spieszę z odpowiedzią.
Wiadomo, że gdy wybieramy naszą wypoczynkową destynację, wymagamy sporo, ale niekoniecznie mamy ochotę pozbywać się większości ciężko zarobionych pieniędzy. To powoduje, że finansowanie wyjazdu może nam spędzać sen z powiek już w czasie samego planowania naszej eskapady. W końcu trzeba się jakoś przetransportować, gdzieś spać, coś zjeść, no i przede wszystkim wypadałoby pozwiedzać.
Wiedząc, jak to wszystko wygląda w polskich regionach turystycznych, na myśl o Tyrolu dostajemy gęsiej skórki, a przed oczami mamy wizję niekończących się wydatków. W dodatku wyższych niż w Polsce. Jak się jednak okazuje, można w Tyrolu wypocząć i nie zbankrutować, a przy tym dużo zobaczyć, nie głodować i mieszkać w miłym i sympatycznym miejscu.
Jak najlepiej dojechać do Tyrolu i Ischgl?
Do Tyrolu najwygodniej jechać samochodem. Są wprawdzie połączenia samolotowe, ale jak chcemy zabrać ze sobą większą ilość rzeczy, to ta opcja - mimo zaoszczędzonego czasu - staje się niewygodna. W dodatku trzeba potem i tak na miejscu dojechać pociągiem/autobusem, więc zaoszczędzony czas nie jest wart takiego zachodu. Poza tym samochód w porównaniu z samolotem wyjdzie taniej i da Wam niezależność, gdy po drodze najdzie Was ochota na zwiedzanie. No i będziecie mogli przejechać się drogą wysokogórską Silvretta Hochalpenstraße. Ile kosztuje transport samochodowy to już Wy wiecie najlepiej. W końcu wiecie, ile Wasz wehikuł pochłania ropy, czy benzyny na trasie. Jeśli więc nie odstrasza Was odległość, jedziemy dalej.
Noclegi w Ischgl - Gdzie spać?
Tutaj opcji mamy kilka i na 100% każdy znajdzie coś dla siebie. Warto od czasu do czasu śledzić oferty na zakupach grupowych, bo lubią się pojawiać bardzo fajne i atrakcyjne cenowo oferty (w ten właśnie sposób popełniliśmy nasz pierwszy wyjazd do Tyrolu).
Poza tym Tyrol, jak i inne alpejskie regiony, dysponuje fantastyczną bazą noclegową - od przytulnych pensjonatów, apartamentów, po luksusowe hotele - w bardzo zróżnicowanych cenach. Jest w czym wybierać, a w tej mnogości noclegów nie brak również takich w cenie przyjaznej portfelowi. I to nie na wydupiu wielkim, a w centrum miejscowości, w bezpośredniej bliskości wyciągów, węzła szlaków, knajp i sklepów.
Planujesz wypad do Ischlg? Tutaj znajdziesz i zarezerwujesz wybrane miejsce na nocleg.
Osobiście szczerze polecamy nocleg w kameralnym pensjonacie Gidis Hof. Nie będziesz zawiedziony.
Każdy region/miejscowość posiada swoją stronę internetową ze szczegółową bazą noclegów, z pełną informacją o cenach. Nad wszystkim pieczę sprawuje Związek Turystyki, więc nie ma obawy, że ktoś nas naciągnie, czy zaprezentuje kwaterę, która nie istnieje. Jest pewnie i przejrzyście.
Oczywiście jest również możliwość noclegów w schroniskach górskich. Jednak ceny, jeśli nie jesteśmy członkami Alpenverein, nie zachęcają.
Poza tym Tyrol, jak i inne alpejskie regiony, dysponuje fantastyczną bazą noclegową - od przytulnych pensjonatów, apartamentów, po luksusowe hotele - w bardzo zróżnicowanych cenach. Jest w czym wybierać, a w tej mnogości noclegów nie brak również takich w cenie przyjaznej portfelowi. I to nie na wydupiu wielkim, a w centrum miejscowości, w bezpośredniej bliskości wyciągów, węzła szlaków, knajp i sklepów.
Planujesz wypad do Ischlg? Tutaj znajdziesz i zarezerwujesz wybrane miejsce na nocleg.
Osobiście szczerze polecamy nocleg w kameralnym pensjonacie Gidis Hof. Nie będziesz zawiedziony.
Każdy region/miejscowość posiada swoją stronę internetową ze szczegółową bazą noclegów, z pełną informacją o cenach. Nad wszystkim pieczę sprawuje Związek Turystyki, więc nie ma obawy, że ktoś nas naciągnie, czy zaprezentuje kwaterę, która nie istnieje. Jest pewnie i przejrzyście.
Oczywiście jest również możliwość noclegów w schroniskach górskich. Jednak ceny, jeśli nie jesteśmy członkami Alpenverein, nie zachęcają.
Jedzenie
Jeśli chodzi o podstawowe i najpopularniejsze produkty, to ceny w sklepach są porównywalne do tych w Polsce. Coś będzie tańsze, coś droższe, ale średnia wychodzi praktycznie na to samo, co w naszych marketach. Jeżeli jednak wolicie wydać Wasze eurasie na typowo regionalne produkty, zawsze możecie te podstawowe wrzucić w bagażnik i przywieźć z Polski. To już czysta kwestia wyboru.
Ceny w knajpach bywają ciut wyższe niż u nas, ale nie jest to 100% reguła. Jakość serwowanych dań jest świetna, więc warto wydać kilka euro więcej i móc powiedzieć, że posmakowało się Tyrolu. Panowie w gratisie będą mogli podziwiać urocze kelnerki - obowiązkowo z tyrolskim stroju, z odpowiednim dekoltem. ;)
Ceny w knajpach bywają ciut wyższe niż u nas, ale nie jest to 100% reguła. Jakość serwowanych dań jest świetna, więc warto wydać kilka euro więcej i móc powiedzieć, że posmakowało się Tyrolu. Panowie w gratisie będą mogli podziwiać urocze kelnerki - obowiązkowo z tyrolskim stroju, z odpowiednim dekoltem. ;)
Zwiedzanie w Ischgl i okolicy
Tutaj pojawia się najważniejsze pytanie - Ile to wszystko kosztuje? Przejazdy, wstępy do obiektów, kolejki i wyciągi? Gdy tak o wszystkim pomyśleć, od razu rodzi się w głowie wizja worka pełnego euro, który w zastraszającym tempie zostaje opróżniony. Ale... Niech pozostaną spokojne Wasze rozczochrane.
Austriacy wychodzą turystom na przeciw. I to bardzo, a takiego podejścia do przybyszów i turystyki w ogóle mogliby się uczyć nasi rodzimi usługodawcy. Co więc u nich takiego wspaniałego? Już wyjaśniam.
Każdy region, w porozumieniu z najróżniejszymi usługodawcami, oferuje dla odwiedzających dane miejsce turystów, specjalne karty, które upoważniają do wysokich zniżek, a nawet korzystania za darmo z różnych atrakcji.
W przypadku Tyrolu, miejscowości Ischgl i Doliny Paznaun, jest to Silvretta Card All Inclusive.
Kartę można zakupić, a jej koszt to 60 EUR/os./7 dni Cena wydaje się wysoka, ale biorąc pod uwagę, że z tą kartą mamy nieograniczony dostęp do wszystkich kolejek oraz wyciągów, muzeów, basenów, czy turystycznego autobusu, kursującego regularnie pomiędzy miejscowościami, to szybko okazuje się, że dzięki niej skorzystamy z usług na kwotę znacznie przewyższającą tę pierwotnie zainwestowaną. Oczywiście, jeśli te pieniądze na kartę wydacie, bo to nie jest oczywiste. O co chodzi?
Otóż, Tyrolczycy nagradzają swoich gości i większość pensjonatów oferuje tę kartę w cenie noclegu, dla każdej osoby spędzającej urlop w Tyrolu. Nie trzeba więc za nią dodatkowo płacić.
A teraz policzcie sobie sami - Zapłaciliśmy 312 EUR za nocleg z porządnym śniadaniem (tydzień, dwie osoby) i w tej cenie mieliśmy karty. Sam przejazd drogą Silvretta Hochalpenstraße to normalnie 15 EUR od osoby, a z kartą całe, okrąglutkie 0 EUR. Jechaliśmy tą drogą dwa razy, więc bez karty musielibyśmy zapłacić 60 EUR. Czy muszę dodawać coś więcej? Chyba nie. Układ idealny.
Jeśli więc Tyrol, czy inne alpejskie regiony są na Waszej liście 'do odwiedzenia', ale ciągle się wahacie ze względu na finanse, to czas najwyższy to zmienić. O ile nie przeraża Was dość długa podróż samochodem, to nic innego nie powinno stanąć Wam na przeszkodzie, by w końcu odetchnąć alpejskim powietrzem i sprawdzić, czy te milkowe krowy faktycznie są fioletowe.
Austriacy wychodzą turystom na przeciw. I to bardzo, a takiego podejścia do przybyszów i turystyki w ogóle mogliby się uczyć nasi rodzimi usługodawcy. Co więc u nich takiego wspaniałego? Już wyjaśniam.
Każdy region, w porozumieniu z najróżniejszymi usługodawcami, oferuje dla odwiedzających dane miejsce turystów, specjalne karty, które upoważniają do wysokich zniżek, a nawet korzystania za darmo z różnych atrakcji.
W przypadku Tyrolu, miejscowości Ischgl i Doliny Paznaun, jest to Silvretta Card All Inclusive.
Kartę można zakupić, a jej koszt to 60 EUR/os./7 dni Cena wydaje się wysoka, ale biorąc pod uwagę, że z tą kartą mamy nieograniczony dostęp do wszystkich kolejek oraz wyciągów, muzeów, basenów, czy turystycznego autobusu, kursującego regularnie pomiędzy miejscowościami, to szybko okazuje się, że dzięki niej skorzystamy z usług na kwotę znacznie przewyższającą tę pierwotnie zainwestowaną. Oczywiście, jeśli te pieniądze na kartę wydacie, bo to nie jest oczywiste. O co chodzi?
Otóż, Tyrolczycy nagradzają swoich gości i większość pensjonatów oferuje tę kartę w cenie noclegu, dla każdej osoby spędzającej urlop w Tyrolu. Nie trzeba więc za nią dodatkowo płacić.
A teraz policzcie sobie sami - Zapłaciliśmy 312 EUR za nocleg z porządnym śniadaniem (tydzień, dwie osoby) i w tej cenie mieliśmy karty. Sam przejazd drogą Silvretta Hochalpenstraße to normalnie 15 EUR od osoby, a z kartą całe, okrąglutkie 0 EUR. Jechaliśmy tą drogą dwa razy, więc bez karty musielibyśmy zapłacić 60 EUR. Czy muszę dodawać coś więcej? Chyba nie. Układ idealny.
Jeśli więc Tyrol, czy inne alpejskie regiony są na Waszej liście 'do odwiedzenia', ale ciągle się wahacie ze względu na finanse, to czas najwyższy to zmienić. O ile nie przeraża Was dość długa podróż samochodem, to nic innego nie powinno stanąć Wam na przeszkodzie, by w końcu odetchnąć alpejskim powietrzem i sprawdzić, czy te milkowe krowy faktycznie są fioletowe.
Austria zawsze jawiła mi się, jako miejsce, w którym królują alpejskie szlaki , powodujące ślinotok. Jednak przede wszystkim była dla mn...
Słoneczna (o ile akurat nie wlezą do niej chmury) Dolina Paznaun usiana jest mnóstwem urokliwych miejscowości i przysiółków - zadbanych, wręcz pocztówkowych. Miejsca te mają wiele wspólnego - po pierwsze, są idealną bazą wypadową na okoliczne, górskie szlaki, a po drugie, każde z nich kryje w sobie coś wartego zobaczenia, przy czym nie trzeba się męczyć. Nie inaczej jest w Ischgl. Mimo, że uchodzi przede wszystkim za popularną bazę zimowego szaleństwa, to również latem ma co nieco do zaoferowania.
Słoneczna (o ile akurat nie wlezą do niej chmury) Dolina Paznaun usiana jest mnóstwem urokliwych miejscowości i przysiółków - zadbany...
Silvretta Hochalpenstraße nie mogła być naszym jedynym celem tego dnia. Z resztą, jak tu się skupić na jednym celu, gdy ma się ich całe mrowie dookoła. Mając jednak na uwadze fakt mojego potrubowania, nie wybieraliśmy się na nic niedostępnego. Ot, delikatny spacer w miłych okolicznościach przyrody.
Wybór padł na jezioro Kops-Stausee /1809 m n.p.m./ położone tuż za granicą Tyrolu, w sąsiadującym Vorarlberg.
Na trasie z Galtür w kierunku Silvretta-Stausee, na wysokości miejscowości Wirl, odbijamy w boczną drogę o asfalcie, którego nie powstydziłyby się główne drogi we Wrocławiu. Po kilkunastu minutach oraz kilku zakrętach docieramy do parkingu przy pensjonacie Alpengasthof Zeinisjoch.
Zostawiamy naszą błękitną strzałę i idziemy na spacer. Miejscówka jest iście idylliczna. Cisza, spokój, wstążka szlaku, którą przemierzają zarówno piechurzy, jak i rowerzyści, a dodatkowo jezioro, stanowiące gratkę dla wędkarzy. Żeby tego było mało, obok wspomnianego pensjonatu, znajduje się również kemping. Tuż nad brzegiem jeziorka. Nie muszę chyba dodawać, że z widokiem na góry.
Zostawiamy jednak parking i wędkarzy za sobą i zmierzamy w kierunku głównego zbiornika, by po kilkunastu minutach być na miejscu.
Zaporowe jezioro Kops zasilają wody z okolicznych górskich potoków i strumieni. Budowa zapory rozpoczęła się już w latach sześćdziesiątych, a z biegiem czasu cała instalacja była modernizowana.
Kops-Stausee to nie tylko miejsce rekreacji, które przyciąga turystów. To również trybik w machinie pozwalającej na wykorzystywanie energii wodnej.
Kops-Stausee to nie tylko miejsce rekreacji, które przyciąga turystów. To również trybik w machinie pozwalającej na wykorzystywanie energii wodnej.
To miejsce pokazuje, jak umiejętnie można połączyć aspekty czysto turystyczne z chociażby energetycznym zapotrzebowaniem regionu. I to bez szpecenia okolicznej przyrody.
Silvretta Hochalpenstraße nie mogła być naszym jedynym celem tego dnia. Z resztą, jak tu się skupić na jednym celu, gdy ma się ich całe...
Po powrocie z kolejkowej wycieczki i austriacko-szwajcarskich spacerów, mieliśmy do dyspozycji całe popołudnie i nie zamierzaliśmy się bunkrować na kwaterze. Po raz kolejny skorzystaliśmy z dobrodziejstwa naszych turystycznych kart Silvretta i pognaliśmy naszą błękitną strzałę w kierunku wysokogórskiej drogi Silvretta Hochalpenstraße.
Po powrocie z kolejkowej wycieczki i austriacko-szwajcarskich spacerów , mieliśmy do dyspozycji całe popołudnie i nie zamierzaliśmy si...
Mając na uwadze mało radosne przygody dnia poprzedniego i lanie, jakie spuściło mi słońce, musieliśmy powziąć mocną poprawkę na nasze wędrówkowe plany. Dzień zupełnie wycięty z życia i spędzony w łóżku nie nastrajał optymistycznie, ale pozwolił na to, by potłuczona głowa odpoczęła na tyle, by dnia kolejnego nie spędzać na kwaterze.
Mogliśmy już zapomnieć o mocno ekscytujących przejściach i podejściach, ale ze stanem zdrowia się nie dyskutuje. Wszak nie co dzień sobie człowiek łeb i facjatę obija. Pozostawało się cieszyć, że mimo pulsującej czachy i spuchniętej gęby w kolorze coraz bardziej dorodnego bakłażana, następnego dnia byłam już w stanie łazić. Jednak, ze względów oczywistych nic forsownego nie wchodziło w grę.
Mogliśmy już zapomnieć o mocno ekscytujących przejściach i podejściach, ale ze stanem zdrowia się nie dyskutuje. Wszak nie co dzień sobie człowiek łeb i facjatę obija. Pozostawało się cieszyć, że mimo pulsującej czachy i spuchniętej gęby w kolorze coraz bardziej dorodnego bakłażana, następnego dnia byłam już w stanie łazić. Jednak, ze względów oczywistych nic forsownego nie wchodziło w grę.
Mając na uwadze mało radosne przygody dnia poprzedniego i lanie, jakie spuściło mi słońce , musieliśmy powziąć mocną poprawkę na nasze...
Pora rozprawić się w końcu z tym dniem i ruszyć dalej. Podnosimy więc nasze szanowne kupry z Salaaser Kopf i obieramy kierunek na Palinkopf 2864 m n.p.m., który wydaje się być położony nieszczególnie daleko. Po raz enty lustrujemy mapę i cały czas mamy w zamyśle zrobienie ''małej" pętli, z zejściem Schmugglertour do szwajcarskiego Samnaun, a potem powrót kolejką na stronę austriacką. Idziemy...
Górska wersja modelingu
Czasu mamy jeszcze sporo, więc idziemy sobie raźno, naładowani słodkimi węglami i nieustannie podłączeni do butelkowego, przenośnego wodopoju. Maszerujemy, noga za nogą, przystając co pięć sekund na foto, a ten zakichany Palinkopf jakoś tak przestał się do nas zbliżać.
Pora rozprawić się w końcu z tym dniem i ruszyć dalej. Podnosimy więc nasze szanowne kupry z Salaaser Kopf i obieramy kierunek na Palinkop...
Dzień, noga za nogą, nabierał rozpędu. Słońce przygrzewało, a my żegnaliśmy się z naszym pierwszym celem tego dnia. Greitspitz pomału zostawał w tyle, a przed nami rozpościerały się kolejne malownicze panoramy, generujące permanentne ruchy obrotowe naszych głów.
Dzień, noga za nogą, nabierał rozpędu. Słońce przygrzewało, a my żegnaliśmy się z naszym pierwszym celem tego dnia. Greitspitz pomału zos...
Od naszego ostatniego pobytu w Tyrolu upłynęło bardzo dużo czasu, dlatego też tegoroczny wyjazd był wyjątkowo wyczekiwany. Przeze mnie bardziej, co od momentu potwierdzonej rezerwacji objawiało się notorycznym znoszeniem jajka przedpodróżnego i nieustannego snucia planów wędrówkowych. Te jednak zostały na miejscu szybko i boleśnie zweryfikowane, ale nad tym będę się rozwodzić innym razem.
Dziś pora na dawkę słonecznej energii i pierwszą, pourlopową foto relację, w której zabiorę Was na Greitspitz 2872 m n.p.m., przypominający trochę z wyglądu łeb naszego giewontowego rycerza. Jednak przy nim naszemu rycerzykowi bliżej do niziołków i pożywki dla masy wędrownej stonki, oblepiającej jego zbocza. Tam, pod alpejskim niebem, na całe szczęście stonkowych tłumów nie uświadczycie. Choć, nie powiem, mieliśmy pewne obawy co do tego. W końcu kopsnęliśmy się tam w środku letniego sezonu.
Urlop, czas start!
Mniej lub bardziej wyspani ściągamy nasze kopytka z wyrka i lecimy na pożywne śniadanko. W końcu porządna szama przed wyjściem na górskie dreptanie do podstawa. Pakujemy klamoty i montujemy się w kolejkę, dzięki której zyskujemy nie tylko wysokość, ale i cenny czas, którego - jak się okaże w ciągu dnia - będzie i tak za mało.
Od naszego ostatniego pobytu w Tyrolu upłynęło bardzo dużo czasu, dlatego też tegoroczny wyjazd był wyjątkowo wyczekiwany. Przeze mnie bar...
Jest 25 września 2011 wstajemy, jak to zwykle w górach, wcześnie. Idziemy na pożywne śniadanko i już za chwil kilka wyruszamy na nasz pierwszy alpejski szlak.
Wędrówkę rozpoczynamy w Dolinie Paznaun, która usiana jest małymi miejscowościami i przysiółkami. Jako, że jest to ostatni dzień sezonu letniego, korzystamy z kolejki, aby zaoszczędzić trochę czasu i móc intensywniej podreptać na górze. :)
Schodzimy więc z Kappl-Untermühl do stacji kolejki Diasbahn i przemieszczamy się nią w pobliże pensjonatu Alpengasthof Dias, skąd łapiemy szlak 512, zwany Kieler Weg (Droga Kilońska), którym, mijając Obere Seßladalpe, docieramy do schroniska Niederelbehütte.
W tym miejscu, dla osób, które jeszcze nie miały okazji być w Alpach, chciałabym zaznaczyć, że tamtejsze szlaki nie są oznaczone kolorami, tak jak ma to miejsce w naszych górach. W Austrii szlaki mają swoje numery. Czasami można się nieźle zamieszać na mapie, bo mimo że na mapie szlaki są kreskowane, kropkowane, itp., to jednak wszystko jest na czerwono, co może powodować lekką trudność w początkowym ogarnięciu się. Szybko jednak człowiek się przestawia na szukanie szlakowych numerków, np. na drzewach.
Kapliczka jakich wiele na tyrolskich szlakach
No i jak tu nie mieć zacieszonej gęby? :)
Kiedy jest sooooo wunderschön!
Tak, tam idziemy, w bliżej nieokreślonym kierunku :D
Jak zwykle pełne zadowolenie :]
Fotku strzelona przez tubylców - nie wiem czemu, ale dziwnie się na nas patrzyli. - Może im się mój dialekt nie podobał. :D
Przy schronisku robimy sobie standardową przerwę. W końcu nic tak nie smakuje na austriackich szlakach, jak polskie kabanosy z polską Milką. :D
Z pełnymi brzuszkami i ogólnym niekończącym się ślinotokiem, spowodowanym mnogością przepięknych szczytów, ruszamy w górę, tam gdzie nasz cel tego dnia - Kappler Kopf w wysokości 2404 m n.p.m.
Sam szlak jest idealny. Wspina się delikatnie, nie trzeba się szczególnie forsować, a górny odcinek, ponad schroniskiem, jest trawiasty i wygląda jak tatrzańskie hale, tudzież inne bieszczadzkie połoniny. Cud, miód, orzeszki, że nic tylko palce lizać.
Trochę kamieni, a ile radości...
Widok na Niederelbehütte
Już prawie na szczycie Kappler Kopf
Kappler Kopf 2404 m n.p.m.
Z góry schodzimy niespiesznie, bo i żal jest zostawiać tak boski widok, który wymalowały dla wszystkich będących tego dnia na szlaku niebo, góry, i mieniące się już jesiennymi kolorami trawy i liście borówek.
Po zejściu fundujemy sobie obiadek - koniecznie Wiener Schitzel, do tego borówkowa konfitura (kocham!) i dla orzeźwienia Radler - małżowy pierwszy raz ze smakowym piwem (pokochał!). :)
Żeby nie było, Austria, jak się patrzy. :)
Widok z wagonika kolejki 1)
Widok z wagonika kolejki 2)
Już na dole, w drodze do pensjonatu
Jest 25 września 2011 wstajemy, jak to zwykle w górach, wcześnie. Idziemy na pożywne śniadanko i już za chwil kilka wyruszamy na nasz pierw...
