Alpy - 16.8.21

ALPY: Ze Schmittenhöhe na obłędnie widokowy szczyt Maurerkogel

Szlaki w okolicy Zell am See zapraszają tak bardzo, że będąc na miejscu, nie sposób nie wykorzystać nadarzającej się okazji do wędrówki w p...

Alpy - 3.8.21

ALPY: Spacerem ze Schmittenhöhe przez Salersbachköpfl na Sonnkogel

Okolice Zell am See i Kaprun wielu z pewnością kojarzą się z prężnie działającym ośrodkiem sportów zimowych, gdzie poszusować na nartach czy...

Nanga Parbat - przyciąga i kusi od lat, będąc marzeniem i zarazem przekleństwem wielu alpinistów, a nierzadko dramatyczne próby jej zdobywania doczekały się historii spisanych na kartach niejednej książki.

Czy kolejna pozycja o Nagiej Górze na księgarskiej półce może wnieść coś nowego? Czy da się ją czytać, mając w pamięci znane już relacje? - Takie obawy krążyły mi po głowie zanim przystąpiłam do lektury książki, która ukazała się w lipcu nakładem Wydawnictwa Replika - "Nanga Parbat. Droga Doskonała", autorstwa Daniele Nardiego - włoskiego alpinisty i Alessandry Carati - pisarki i dziennikarki.

Nanga Parbat. Droga Doskonała

Napisana lekko i wciągająco, bez udziwnień i wzniosłych peanów.

Po lekturze mogę przyznać jedno - zostałam bardzo pozytywnie zaskoczona. Ta książka to dla mnie świeże spojrzenie na temat alpinizmu zimowego, zawziętości i pasji, które pchają śmiałków do działania. A gra jest przecież warta świeczki, bo zdobycie takiego szczytu to wieczny laur na kartach historii zimowych wspinaczek w górach najwyższych. A Nanga Parbat to olbrzymi masyw, którego potęga jednocześnie przytłacza i przyciąga niczym magnes.

Esencję tej książki idealnie podsumował włoski dziennik "La Stampa"

To nie kolejna techniczna, egocentryczna książka o alpinizmie, podobna do tych, których pełno w księgarniach. To piękna i prawdziwa historia niepohamowanej pasji do gór, a także opowieść o życiu, przyjaźniach, miłości i uczuciach. To opowieść o chłopaku, który desperacko walczył o uznanie (...)

To historia o chłopaku z Lacjum, terenów, które nijak nie uchodzą za "wylęgarnię" alpinistów, który wymarzył sobie zdobycie jednej z najniebezpieczniejszych gór świata i to w dodatku drogą jednocześnie doskonałą, co ekstremalnie trudną do pokonania - Żebrem Mummere'go.

Pasja i zapał rodzące się w Daniele od lat wręcz szczenięcych pchały go do często szalonych przedsięwzięć. Bez mentorów, idoli i wspierającej społeczności wspinaczkowej, krok po kroku od niskich pagórków aż do ośmiotysięczników powalających swoją potęgą. To ścieżka, na której szlifował umiejętności wyćwiczone na nieudanych próbach i błędach.

To doskonała opowieść o postawionym sobie wielce ryzykownym wyzwaniu na granicy życia i śmierci.

Bo niemal jeden alpinista na trzech nie wraca.

Na kartach książki emocje przeżywane przez Daniele w trakcie wspinania i codziennych czynności przeplatają się z opisami wypraw, między innymi próbą zdobycia Nangi z Élisabeth Revol, próby współpracy z polskimi zespołami. Sugestywne opisy, niewygody i dramatyczne momenty, utrata partnerów, gdzieś zawsze obecna śmierć.

Wyprawy Daniele to czas, w którym romantyczne pragnienia zdobywania góry mieszają się z gierkami między partnerami i zespołami. To momenty, kiedy Daniele musi stawiać czoła nie tylko wysokim górom ale i sobie, swojemu dość trudnemu charakterowi, który czasem wikła go w spory i zaognia rywalizację między zespołami działającymi pod danym szczytem.

Nardi pisze prosto o ekstremalnym zmęczeniu, poczuciu zagrożenia, lęku, hejcie, jaki na niego spadł po dramatycznej wyprawie na K2, bo przecież inni "specjaliści" wiedzą lepiej, swoistym wyścigu, jaki toczy się między wyprawami i ich uczestnikami, który już dawno usunął w cień romantyczną wspinaczkę, zastępując ją zimną kalkulacją zysków i strat.

Całość zamyka rozdział napisany przez Alessandrą Carati, która towarzyszyła Nardiemu podczas jego ostatniej wyprawy do obozu bazowego. To z tej wyprawy Daniele nie wraca, a Alessandra wydaje książkę po jego śmierci, co z resztą uzgodnili jednego wieczoru. Czyżby Daniele miał jakieś przeczucie? Tego nikt nigdy się nie dowie.

Mimo że książka napisana jest lekko, to wypełniona jest mnóstwem informacji traktujących o rozterkach, trudach i niebezpieczeństwach związanych ze wspinaczką w górach wysokich, o reakcjach organizmu w strefie śmierci, o tym, jak bardzo da się przesuwać granice, które wydają się już nie do przesunięcia.

Czy "Nanga Parbat. Droga Doskonała" to książka najlepiej pokazująca wysokogórską walkę i perypetie wspinaczkowe? - Prawdopodobnie nie, jednak w ostatnim czasie nie miałam w ręku innego tytułu, który sprawiłby mi większą frajdę z czytania. Polecam więc tę książkę waszej uwadze z czystym sumieniem.

Książki - 1.8.21

[RECENZJA] - Nanga Parbat. Droga Doskonała - D. Nardi & A. Carati

Nanga Parbat - przyciąga i kusi od lat, będąc marzeniem i zarazem przekleństwem wielu alpinistów, a nierzadko dramatyczne próby jej zdobywan...

Alpy - 16.7.21

Krimml & Gollinger - Najpiękniejsze wodospady Ziemi Salzburskiej

Niesamowite górskie krajobrazy, niezliczone krystalicznie czyste jeziora oraz malownicze wioski, miasta i miasteczka rozrzucone w dolinach s...

Całkiem niedawno na górskim rynku wydawniczym pojawiła się nowa pozycja - "Siła przetrwania. Największe górskie tragedie", której autorem jest Maciej Piera aka vlogowy Szczytomaniak. Nie napiszę, że wjechała z przytupem, ale dla mnie była powiewem książkowo-górskiej świeżości.

Pisząc świeżość, nie mam tu jednak na myśli delikatnego wiatru, goniącego po halach zapachy wiosennego kwiecia skąpanego w słońcu, a świeże podejście do tematu.

Tą książką bowiem autor udowodnił, że literatura górska to nie tylko na okrągło spisywane i wydawane relacje z szeroko zakrojonych wypraw, na których to wyłącznie wysokogórskie harpagany święcą triumfy, ponoszą porażki i przeżywają tragedie.

"Siła przetrwania. Największe górskie tragedie" - O książce

Książka ta to najróżniejsze historie ludzi, którzy kiedyś złapali górskiego bakcyla i realizowali się w swojej pasji na różnych poziomach - typowo rekreacyjnym lub sportowym. Kolejne wycieczki czy wyprawy dostarczały wrażeń, radości i emocji, ale że wypadki chodzą po ludziach, w końcu przychodził taki dzień, kiedy coś szło nie tak i z pozoru zwyczajne aktywności przeradzały się w walkę o przetrwanie. Nie zawsze wygraną, niestety.

Autor przedstawił relacje z wybranych wydarzeń, jakie miały miejsce w Tatrach, w Bułgarii czy Wielkiej Brytanii oraz w najwyższych górach świata. Każdą z historii poprzedzają opisy, mające nakreślić, jak wyglądały przygotowania czy podejmowane decyzje, tak aby końcowe podsumowania pozwalały na wyciągnięcie wniosków i lekcji z tego, co i dlaczego poszło nie tak.

Całości dopełniają fotografie, relacje świadków, nierzadko różniące się od informacji podawanych na przykład w prasie czy rozmowy z bliskimi poszkodowanych oraz obszerna bibliografia, dzięki której w przypływie chęci i ciekawości można zgłębić temat.

Książkę polecam każdemu miłośnikowi górskich tematów, a przede wszystkim tym, którym już nieco przejadły się wyłącznie okołohimalajskie publikacje.

Czyta się szybko i zdecydowanie nie jest to czas stracony, a jedynym minusem dla mnie są gabaryty tejże lektury. Wolę książki zdecydowanie w formacie zbliżonym do A5. Po prostu lepiej układają się w rękach. Ale to już takie moje wygodnictwo 😉

Książki - 9.7.21