I choć spacer ten nie będzie obfitował w spektakularne widoki, to przejście lasem przy akompaniamencie ptasich śpiewów podziała kojąco na rozentuzjazmowane głowy i zmęczone wcześniejszymi wędrówkami ciała.

Pakujcie plecaki i "lecimy"!

Na szczyt startujemy szlakiem zielonym, wychodzącym ze stacji kolejowej w miejscowości Wisła Głębce. Aby jednak oszczędzić sobie nadmiernego kopytkowania asfaltem wzdłuż ulicy, warto podjechać na parking przy Karczmie Przy Szlaku na ulicy Turystycznej.

Trzymając się zielonych oznaczeń, szybko zdobywamy kolejne metry, maszerując, początkowo między ostatnimi zabudowaniami, drogą ułożoną z ażurowych płyt. Średnio to przyjemne, ale szybko zostawiamy tę drobną niedogodność za sobą.

Ścieżka robi się coraz wygodniejsza, ubita, leśna, jesteśmy coraz wyżej, a za plecami otwierają się całkiem sielskie widoki na rozrzucone w krajobrazie miejscowości. Jest naprawdę malowniczo, choć nieco stromo.

 

Do prawdziwej stromizny dojdziemy jednak dopiero po jakiejś godzinie i dwudziestu minutach, gdy przyjdzie nam pokonać odcinek od rozwidlenia Pod Wielkim Stożkiem na szczyt tego kopulastego, porośniętego bukowo-świerkowym lasem pagóra, który jest celem wycieczki. Ten fragment szlaku jest krótki, ale daje popalić niczym wejście na Waligórę w Sudetach 😂

 

 

Kolejne kilkanaście minut spędzamy na ścieżce znakowanej na niebiesko, którą dotrzemy prosto do Schroniska PTTK Stożek - najstarszego (otwartego w 1922 roku) schroniska po polskiej stronie Beskidu Śląskiego, wybudowanego przez Polaków.

Miejsce sprzyja krótszym i dłuższym przerwom w wędrówce, więc i my decydujemy się na mały popas i cieszenie oczu rozciągającym się stamtąd widokiem na resztę Beskidu Śląskiego.

 

Przez szczyt przebiega Główny Szlak Beskidzki, a przy schronisku znajduje się węzeł szlaków turystycznych, co skłania do planowania kolejnych eskapad 😊 Ze Stożka dojedziemy m.in. na Czantorię Wielką czy Soszów, a także do Wisły oraz Jaworzynki.

My ruszamy dalej, teraz zdecydowanie bardziej po płaskim, szlakiem czerwono-zielonym w kierunku Kyrkawicy (czes. Krkavice) i kolejnego wzniesienia w paśmie Czantorii, zwanego Kiczory. Ten  odcinek to niespełna godzina marszu. Mapy wskazują, że na Kiczorach znajduje się punkt widokowy. Kiedyś zapewne tak było, teraz jednak miejsce we władanie przejęły z powodzeniem miejscowe zarośla i młode drzewka. Na pocieszenie pozostaje nam tablica informacyjna, więc nie ma tego złego, bo przecież wiedzy nigdy dość 😊

Następnie odbijamy szlakiem czerwonym i schodzimy na Przełęcz Łączecko, skąd dalej ścieżką/drogą przez Mrózków dotrzemy do parkingu.

 

Mamy nadzieję, że nie zmęczyliście się zbytnio i już planujecie kolejne górskie wojaże, bo te sprawdzają się zawsze i w wszędzie, niezależnie od pory roku. Do zobaczenia na szlakach!