ŻYCIE ME

Why To Travel Dlaczego Podróżujemy | Blog podróżniczy

Tego, czym jest wyjazd, podróżą zwany, nikomu tłumaczyć nie trzeba. Ot, to po prostu przemieszczanie się z miejsca, w którym na co dzień przebywamy, w zakątki mniej lub bardziej odległe. Wojaże, wędrówki, pielgrzymki - jak zwał, tak zwał i każdy, kto je uskutecznia, porywa się na nie z różnych powodów. Bo chce doświadczać, odkrywać, a może po prostu oderwać się od codzienności.

Nam też dość często zdarzają się konfrontacje z pytaniem 'A dlaczego wyjeżdżacie?' oraz z pytaniem pomocniczym 'A czemu was ciągle gdzieś ciągnie? Przecież siedzenie na tyłku jest równie dobrą rzeczą!'. Dlatego zbieram tutaj tych kilka powodów, odpowiadających na pytanie: Dlaczego? Bo choć - czego nie ukrywamy - lubimy nasze cztery ściany i uprawiany kanaping & leżanking, to jednak nasz wewnętrzny szwendak nigdy nie śpi i całkiem aktywnie podszeptuje, by ruszać przed siebie. I znowu, i znowu, i znowu. Nieważne, czy na pagóry, czy w miasto, czy blisko, czy daleko. Kluczem do całej frajdy najczęściej bywają odwiedziny nowego miejsca i tak się kręci ta cała szwendaczkowa karuzela.

Turystyczne wojaże i górska szwendaczka - Czym dla nas są?

UCIECZKA OD CODZIENNOŚCI

Codzienność bywa fajna, jednak z tą przewidywalnością zdecydowanie nie jest jej do twarzy. Praca, jedzenie, spanie, domowe obowiązki, dedlajny, ASAPy, wkurzający szef, mąż, żona, wściekle terkoczący budzik o barbarzyńskiej porze poranka - 6 a.m. Przy takim stanie rzeczy, zdecydowanie dobrze robi mały bunt i wybycie w cholerę, wstając oczywiście o prawilnej i jedynej słusznej godzinie 4:30 (a nawet wcześniej), coby wszystkie założenia wojażowe spełnić.😊

WOLNOŚĆ

Co za dużo, to niezdrowo, dlatego jeśli codzienność wzmaga frustrację, a dotychczas nawet ulubione czynności doprowadzają nas do szewskiej pasji, a ściany domostwa zdają się do nas zbliżać, uratować nas może tylko przestrzeń. To właśnie dlatego w górach czujemy się wolni. I chodzi nie tylko o ciało, ale i o umysł. Idziemy tam, gdzie zaplanowaliśmy, robimy to, co chcemy, a nie to, co trzeba lub czego ktoś od nas wymaga. Jesteśmy. Po prostu.

WYTRZYMAŁOŚĆ

Choć wyjazd to z jednej strony relaks, zawsze zdarzy się jakaś sytuacja, która wystawi nas na próbę i tylko od naszej wewnętrznej siły i upartości będzie zależało, jak sobie z ewentualnym problemem poradzimy. Bierzemy odpowiedzialność za siebie nawzajem, zmieniamy się, doświadczamy czegoś nowego i tym samym stajemy się silniejsi i bardziej wytrzymali wobec kolejnych wyzwań.

RADOŚĆ

Radością i frajdą jest wyjazd sam w sobie. Jeśli jednak dołożymy do tego nowo poznanych ludzi, miejsca, możliwość spojrzenia na życie z dystansu, dostajemy całkiem pozytywne kombo. Żal by było nie skorzystać.

PRZYGODA

Wyjazd pozwala nam poczuć, że możemy żyć pełną piersią. Czy to wędrując po górach, czy zdobywając szczyty, czy też odwiedzając nieznane miejskie zakamarki lub próbując się z nowymi dla nas aktywnościami. Nie ma, że się nie da. Okazję do przygody trzeba wykorzystać. 😊 Szukamy nowych miejsc, odkrywamy na nowo te stare.

NAUKA

Z każdego wyjazdu, a ten wcale nie musi być daleki, wracamy z pokładami nowych doświadczeń i świeżej wiedzy o świecie, ludziach, czy kulturze. Gdyby człowiek mógł uczyć się poprzez podróże, a nie siedząc w szkolnej ławce, życie od razu byłoby piękniejsze. Nie prawdaż?

KOLEKCJONOWANIE WSPOMNIEŃ

Bez wyjazdów nasze szufladki w mózgu odpowiedzialne za wspomnienia byłyby wyjątkowo ubogie. Wszak codzienność to słaby materiał do trwałego zapisu w pamięci. Jednak, gdy już ruszymy przed siebie, możemy zapełniać twarde dyski w naszych głowach niesamowitymi miejscami, krajobrazami, zapachami, przeżyciami, sytuacjami i odtwarzać je potem do woli w długie, zimowe wieczory.

ZASPOKAJANIE CIEKAWOŚCI

Nieważne, że mówią, iż ciekawość jest pierwszym stopniem do piekła. Widocznie jest nam pisane, by smażyć się kiedyś w ciepłym kociołku. Choć całkiem lubię mój czubek nosa, to jednak nie chcę skupiać się tylko na nim i mam zamiar poznawać coraz to więcej, konfrontując informacje przeczytane z rzeczywistością. Nie odpuszczę póki się nie przekonam, czy trawa jest faktycznie bardziej zielona gdzie indziej, czy to tylko takie czcze gadanie. 😊

I tak idąc za głosem wewnętrznego szwendaka, wojażujemy dla siebie, dla własnej radochy i satysfakcji, a bynajmniej nie dlatego - jak nam niektórzy zarzucają - by komuś zaimponować, czy czuć się lepszymi od innych.

A jak to jest z Wami? Co Was "wygania" z czterech ścian na szlakowe i miejskie podboje?

Lifestyle - 2.12.17

Niezmienne powody, dlaczego nasz wewnętrzny szwendak nigdy nie zasypia

Tego, czym jest wyjazd, podróżą zwany, nikomu tłumaczyć nie trzeba. Ot, to po prostu przemieszczanie się z miejsca, w którym na co dzień...

Zimowa aura już za momencik na dobre rozgości się za naszymi oknami, a w górach wykupi opcję all inclusive i pomieszka do wiosny, ciesząc gawiedź spragnioną śnieżnego szaleństwa i bajkowych krajobrazów podczas wędrówek szlakami pełnymi chrzęszczącej od mrozu białej pierzynki.

Pośród entuzjastów aktywnego wypoczynku następuje pospolite ruszenie i w gotowości stają majty z golfem, raki (bynajmniej nie do skonsumowania), gorący napitek w termosach i wszystko inne, co pomoże nam zadbać o nasze ciepełko, bo - jak powszechnie wiadomo - zimą, choć pięknie, jest zimno, a fakt ten może sprawić, że zaczną się schody. Szczególnie wtedy, gdy pokpimy sprawę z odpowiednim do temperatury ubiorem lub znajdziemy się w sytuacji kryzysowej na przykład na skutek wypadku. Różnie bowiem bywa.

Zimno wtedy nie próżnuje, bardzo szybko daje o sobie znać i nie jest to nic przyjemnego ani bezpiecznego, jeśli trwa długo.
Wychłodzenie organizmu czy odmrożenia to wcale nie jest pieśń ze zboczy Everestu, czy nawet naszych, bardziej swojskich Tatr. Może dopaść wszędzie, nawet w poczciwych Sudetach, czy Beskidach, gdzie długa wędrówka wespół z pobłądzeniami i wyjątkowo nieprzyjemną aurą gotowały wędrującym niemałe problemy. Nie ma więc co kozaczyć, tylko przygotować się na każdą ewentualność i wiedzieć, jak postępować w sytuacji kryzysowej.

Wychłodzenie organizmu - Kto jest najbardziej narażony?

Do szybkiego wychłodzenia organizmu dochodzi najczęściej w sytuacjach nagłych i ekstremalnych - wpadnięcie do wody (dlatego, jak będziecie próbowali biegać po ledwo zamarzniętym stawie, to Was przełożę przez kolano i zdzielę laczkiem!), czy utknięcie w szczelinie lodowca.
Powiecie - ok, ale przecież w takich Karkonoszach nie ma lodowca, więc nigdzie się nie wpadnie i nie utknie. Może i nie, ale tutaj dzieła spustoszenia mogą dokonać przenikliwa wilgoć i znienawidzony, przenikający do szpiku kości i rozpieprzający grzywkę wiatr, który skutecznie wydmucha ciepłą warstwę powietrza z naszej odzieży i jeśli nic nie zaradzimy, utrata ciepła tylko będzie rosnąć.

Standardowo najbardziej narażone będą dzieci oraz osoby starsze. Niemniej jednak uważać muszą wszyscy, bo wpływ na naszą zimno-odporność mogą mieć nawet przyjmowane leki, ogólna kondycja organizmu oraz spożywanie alkoholu, bo ten, mimo że rozgrzewa w momencie wypicia, sprawia, że naczynia krwionośne się rozszerzają, a stąd już niedaleka droga do szybkiej utraty ciepła. Prądem raczymy się więc nie na postojach pośrodku niczego, a już na ciepłej kwaterze.

Zadbanie o ciepło zaczyna się już przy wyborze drobiazgów ubraniowych. Możemy mieć ultra wypasioną oraz techniczną kurtkę i takież spodnie, ale z gołą głową, odsłoniętym nosem i dłońmi oraz w przyciasnych butach sukcesów nam nie wróżę, bo to właśnie dłonie, nos, czy uszy marzną najszybciej i powinny być chronione przed zimnym wiatrem. By nabawić się odmrożeń wcale nie musimy pakować się w obszar z temperaturą poniżej -20°C. Czubki palców, nos, czy uszy możemy sobie uszkodzić już przy temperaturach oscylujących w okolicy 0°C, co z zimnym wiatrem jest wystarczająco mroźną i szkodliwą mieszanką.

Wychłodzenie i odmrożenia - Czym są, jak do nich dochodzi i jak je rozpoznać?

Odmrożenie to miejscowe uszkodzenie tkanek i najczęściej dopada palce dłoni, stóp, uszy oraz nos. O wychłodzeniu/hipotermii mówi się wtedy, gdy temperatura ciała spada poniżej 35°C. Nasz organizm jest bardzo mądrym ustrojstwem i szybciej niż my ogarnia, że coś jest nie w porządku. Gdy temperatura ciała spada, organizm próbuje temu przeciwdziałać, generując ciepło, "zaprzęgając" do pracy nasze mięśnie. To wtedy zaczynamy mieć silne dreszcze. Oddawanie ciepła regulowane jest przepływem krwi. Naczynia krwionośne w nogach i rękach zwężają się i tym samym zmniejsza się ukrwienie w tych obszarach. Dzięki temu ciało traci mniej ciepła, a dodatkowo więcej krwi (ciepłej) trafia wgłąb ciała do ważnych narządów - mózgu, serca, czy płuc, by te mogły pracować.

Niestety, aby nasze ważne bebechy miały ciepło, te "mniej potrzebne" części ciała cierpią z zimna, a to może pociągnąć za sobą ryzyko odmrożenia sobie na przykład wspomnianych paluchów.
Jeśli stracimy więcej ciepła niż nasz organizm jest w stanie wytworzyć, temperatura ciała zaczyna spadać, dochodzi do hipotermii i sytuacja robi się bardzo poważna, bo zagraża życiu.

Każde odmrożenie jawi się na początku zawsze jako odmrożenie pierwszego stopnia, kiedy dotknięte obszary ciała są wyjątkowo blade, przybierają częściowo szarawo-białą barwę. Skóra jest zimna i bez czucia. Po ogrzaniu skóra zaczerwienia się, wraca czucie, a poszkodowany odczuwa ból.
Przy odmrożeniach drugiego stopnia robi się dużo bardziej nieprzyjemnie. Tworzą się bąble (nabiegłe krwią), a zamarznięty obszar ciała przybiera czerwono-niebieskawą barwę.
Trzeci stopień odmrożeń to już przypadłość ekstremalna, objawiająca się niebieskawo-czarną skórą i obumarłą tkanką pod spodem. Tak odmrożonych i uszkodzonych części ciała nie da się zaleczyć, a w wielu przypadkach trzeba je nawet amputować.

W przypadku wychłodzenia pierwszego stopnia dochodzi do skurczu mięśni, poszkodowany zaczyna mieć dreszcze i oddychać głęboko. Temperatura ciała utrzymuje się pomiędzy 35°C a 32°C.
Gdy temperatura ciała dalej spada i utrzymuje się w granicach między 32°C a 28°C, mamy do czynienia z wychłodzeniem drugiego stopnia. Sytuacja ma wpływ na funkcjonowanie mózgu, mięśnie sztywnieją, a poszkodowany robi się wyjątkowo senny i niekontaktowy. Zagrożenie życia (to jest jednak sprawa indywidualna i każdy może reagować inaczej) ma miejsce przy wychłodzeniach trzeciego stopnia. Poszkodowany jest nieprzytomny, a puls praktycznie niewyczuwalny.

Co ważne, przy ekstremalnym wychłodzeniu, przy ustaniu oddechu, do śmierci mózgu dochodzi dużo później niż w innych przypadkach zaburzeń krążeniowo-oddechowych. Dzieje się tak dlatego, ponieważ spowolniona (na skutek niskiej temperatury) przemiana materii sprawia, że mózg może dłużej funkcjonować. Poszkodowany może wyglądać już na martwego, a ciągle żyć. Dlatego ważne jest podjęcie prób reanimacji, pamiętając przy tym jednocześnie, by gwałtownie nie poruszać kończynami poszkodowanego.

Odmrożenia i wychłodzenie organizmu - Pierwsza pomoc. Jak reagować i zapobiegać?

Mimo przygotowań i świadomości z zagrożeń, stało się. Nie udało nam się zatrzymać ciepła i podejrzewamy, że zaczynamy sobie odmrażać to i owo. Jak postępować i co zrobić, by sobie pomóc i bardziej nie zaszkodzić?
Zmarzniętym dłoniom pomaga ich energiczne rozcieranie. Kto tak nie robił choć raz, ręka w górę? Jednak, gdy w grę wchodzi podejrzenie prawdziwych odmrożeń - palców, nosa, czy uszu, takie rozcieranie może przynieść więcej szkody niż pożytku, gdyż istnieje ryzyko dalszego uszkodzenia tkanek. W takiej sytuacji najbezpieczniej będzie przenieść się w miarę możliwości w cieplejsze miejsce i poratować się ciepłem własnego ciała, wsuwając dłonie na przykład pod pachy. Cokolwiek byśmy nie robili, należy w miarę możliwości wezwać odpowiednie służby medyczne.

W przypadku wychłodzenia, gdy poszkodowany ma dreszcze, ale jest przytomny i w pełni kontaktowy, należy przede wszystkim chronić go przed zimnem. Pomocne będzie też wypicie czegoś ciepłego z cukrem, ostrożne zdjęcie biżuterii oraz mokrej odzieży. Gdy poszkodowany robi się senny, należy go położyć, okryć, w miarę możliwości nie poruszać gwałtownie i monitorować funkcje życiowe tak, by w razie ustania oddechu natychmiast rozpocząć masaż serca.

Mam nadzieję, że nie mieliście tej wątpliwej przyjemności doświadczenia takich atrakcji na własnej skórze, ani nie musieliście stawać na wysokości zadania, by komuś pomóc. Niech tak już będzie zawsze, a przynajmniej jak najdłużej.
Ubierajcie się odpowiednio, gdy zamierzacie długo łazikować na zimnie. Zaprzyjaźnijcie się z warstwami "na cebulkę", które Was będą grzać i szybko schnąć. Zmieniajcie wilgotną odzież na ciepłą i suchą. Nie zapominajcie o rękawiczkach i czapce. Nieważne, że wyglądacie w niej jak czopek. Ma być Wam ciepło. Nie noście zbyta ciasnego obuwia, bo w przeciwnym razie krążenie krwi w stopach będzie utrudnione, a tym samym szybko zrobi Wam się zimno, a paluchy będą cierpieć.
No i przede wszystkim - Nie kozaczcie!

A tymczasem trzymajcie się ciepło. Niech Was gacie z golfem grzeją nieprzerwanie. 😊

Wokół Nas - 28.11.17

Odmrożenia i wychłodzenie organizmu - Jak postępować?

Zimowa aura już za momencik na dobre rozgości się za naszymi oknami, a w górach wykupi opcję all inclusive i pomieszka do wiosny, ciesz...

Borowa - 22.11.17

Sudecka Borowa w jesienno-zimowym wydaniu

Kiedy listopad próbuje nami zawładnąć, nie pozostaje nic innego, jak pokazać mu środkowy palec, dając do zrozumienia, że mamy go tam, gd...

Temat był i jest wałkowany na okrągło, a mimo wszystko wraca jak bumerang, ponieważ są wśród nas jednostki wyjątkowo oporne na wiedzę i wszelkie sugestie, do których nie dociera - choćby się im to młotkiem do łba tłukło - że górska wędrówka rządzi się nieco innymi prawami niż zwyczajne łazęgowanie po nizinach lub miejskich ścieżkach prowadzących od baru do baru. Eureka, prawda?

Oczywiście nie jest tak, że z górską łazęgą mają nam się kojarzyć moce nadprzyrodzone i jeśli ich nie posiadamy, to lepiej byśmy nie opuszczali naszej cieplutkiej i bezpiecznej chaty. Nie jest też tak, że całe zło wszechświata będzie się czaiło na nas za pierwszym lepszym krzakiem. Ot, góry to po prostu środowisko nieco bardziej wymagające, które kopnie nas w tyłek, jeśli będziemy doń za bardzo fikać.

Dlatego też trzeba przyjąć do wiadomości, że szlak może być mniej lub bardziej wymagający (zalegający śnieg, lawiny, spadające kamienie), a ryzyko upadku, czy innego urazu tamże jest zdecydowanie większe niż na parkowej ścieżce. Brzmi logicznie, nie?

Do pakietu wypada dorzucić też trochę sprzętu, coby skarpet zamiast rękawiczek nie próbować używać, wiedzieć na co możemy sobie kondycyjnie pozwolić i jeszcze ogarniać na bieżąco prognozy pogody. Nie, długoterminówki się tutaj nie sprawdzą!

Ze względu na powyższe, poskramiamy więc naszą zajebistość, chowamy dumę oraz nastawienie jestem_tak_cudowny_że_żaden_pagór_nie_jest_mi_straszny do kieszeni, bo zakładam, że mądre z nas wszystkich ludziki i nie chcemy wpakować się w jakąś nieprzyjemną sytuację na własne życzenie. Na tę okoliczność trzymamy się wskazówek, które pozwolą zadbać o nasz komfort i bezpieczeństwo, minimalizując ryzyko wpakowania się w kłopoty.

10 przykazań bezpiecznego i komfortowego wędrowania w górach

PLANUJ

Poszperaj we wszechwiedzących internetach, zasięgnij języka u stałych bywalców, ogarnij mapę i zaplanuj trasę tak, żebyś nie był zdziwiony jej długością i atrakcjami, jakie mogą tam na Ciebie czekać.

BĄDŹ KRYTYCZNY

Domyślam się, że lubisz sobie krzyknąć I've got the power!, ale zastanów się dwa razy zanim porwiesz się na bardzo eksponowany szlak, czy nie przerażają Cię sztuczne ułatwienia, czy na pewno nie masz lęku przestrzeni, a Twój krok będzie pewny w każdej płaszczyźnie.

NIE PRZECENIAJ KONDYCJI

Jeśli hobbystycznie częściej okupujesz fotel niż się gimnastykujesz, a dodatkowo masz to (nie)szczęście bycia etatowcem, któremu grozi płaskodupie od siedzenia minimum ośmiu godzin przy biurku, wychodzenie na długi szlak wprost z samochodu lub autobusu (po robocie, bo nie chcesz tracić czasu) nie będzie najlepszym pomysłem. Tutaj jednak przymknę oko, bo też bywam grzeszna w tej materii. Pamiętaj jednak, że sił musi starczyć nie tylko na wtoczenie się na górę. Trzeba jeszcze zleźć na dół na własnych kopytkach. I niech Ci nawet nie przychodzi do głowy, by wzywać helikopter ratunkowy. To nie jest taksówka!

BĄDŹ NICZYM POGODYNKA

Bądź jak Omena i Kret razem wzięci i sprawdzaj prognozy, śledząc różne modele pogodowe. Dowiaduj się o warunki, jakie aktualnie panują w regionie, w który się wybierasz.

UBIERAJ SIĘ ODPOWIEDNIO

Dobre buty w góry to nie szpilki, ani japonki, ani tym bardziej balerinki robione na drutach. Ma być stabilnie i wygodnie. Jeśli będziesz czuć każdy kamień pod stopą, nie będzie Ci miło. Jak już ogarniesz temat butów przygotuj się ubraniowo na każdą ewentualność, bo nawet jeśli będziesz pogodynką, to aura i tak spłata Ci figla i przechrzci deszczem i przepizga wiatrem, by zaraz po tym dopiec boleśnie słońcem. Ubierz się więc tak, by móc manewrować poszczególnymi sztukami odzieżowego ekwipunku.

INFORMUJ

Zawsze zostawiaj wiadomość o tym, gdzie się wybierasz i kiedy planujesz wrócić. Informuj zarówno bliskie Ci osoby, jak i recepcję w pensjonacie czy schronisku. Bez takiej prostej informacji, organizacja ewentualnej pomocy dla Ciebie znacznie się opóźni lub w ogóle nie będzie mieć miejsca. No bo skąd ktoś będzie miał wiedzieć, że trzeba Cię szukać.

SKUP SIĘ

Dzielenie się na bieżąco wrażeniami z towarzyszami wędrówki jest jak najbardziej na miejscu, niemniej jednak, gdy przychodzi moment, by przejść przez teren bardziej eksponowany, należy wzmóc czujność. Zamiast więc mielić językiem na prawo i lewo, skup się na każdym swoim kroku i patrz dokładnie, gdzie stawiasz stopy.

NIE PAKUJ SIĘ POZA SZLAK

Jeśli nie posiadasz odpowiedniego doświadczenia i rozeznania w terenie, a w górach ostatnio byłeś na klasowej wycieczce w podstawówce, nie pakuj się poza znakowane ścieżki. Wyznaczonych szlaków jest naprawdę dostatek i nawet nie trzeba się mocno gimnastykować, by znaleźć takie bez dzikich tłumów.

LICZ NA SIEBIE

Umiesz liczyć, licz na siebie. Również w górach. Nie zakładaj, że ktoś Ci pomoże (choć powinien - ale ludzie są różni), nie zakładaj, że będziesz mieć zasięg w telefonie i od razu będziesz mógł zadzwonić po pomoc. Nie zakładaj też, że pomoc nadejdzie natychmiast, bo nawet jeśli Twoja sytuacja będzie się kwalifikowała pod akcję ratunkową z użyciem helikoptera, to ten będzie mógł do Ciebie wylecieć tylko przy określonych warunkach pogodowych. Musisz być więc przygotowany na ewentualność przeczekania i w tym czasie zapewnienia sobie prowiantu, ciepła, etc. To właśnie dlatego pakuje się do plecaka te różne, dla niektórych dziwne rzeczy.

SZANUJ OTOCZENIE

Ja wiem, że czujesz się jak pan i władcza wczechświata, ale górski szlak to nie miejsce na kręcenie dzikiej biby. Nie drzyj więc kopary, nie ładuj się misiowi do gawry, nie płosz kopytnych, nie łam roślin. Zostawiaj ślady, a nie śmieci, zbieraj wspomnienia, a nie trofea w postaci chociażby zerwanych roślinek.

Powyższe to nic wielkiego, a mimo wszystko w dalszym ciągu wiele osób zapomina o tych podstawowych rzeczach, które znacząco mogą wpływać na nasze bezpieczeństwo. Co byście dorzucili do tej listy?

Bezpieczeństwo - 17.11.17

10 przykazań, by każda Twoja wędrówka w górach była bezpieczna

Temat był i jest wałkowany na okrągło, a mimo wszystko wraca jak bumerang, ponieważ są wśród nas jednostki wyjątkowo oporne na wiedzę i...

Pages