Po powrocie ze szlaku, jaki wiódł nas po Dolinie Hińczowej, mieliśmy przed sobą jeszcze całe popołudnie, które za wszelką cenę chcieliśmy wykorzystać. Nie padało, aura była idealna na spacer z rozważaniami w tle. Udaliśmy się na położony na zachodnich stokach Osterwy Tatrzański Cmentarz Symboliczny [Tatranský symbolický cintorín].
Schronisko nad Popradzkim Stawem
Obeszliśmy Staw dookoła i leśną ścieżką u podnóża gór ruszyliśmy w kierunku tego miejsca pamięci, które w całości zostało otwarte 11 sierpnia 1940 roku. Jednym z głównych twórców cmentarza był Alojz Lutonský. Na cmentarzu umieszczono motto: Mŕtvym na pamiatku, živým pre výstrahu (Zmarłym ku pamięci, żywym ku przestrodze).
Krzyż przy wejściu na cmentarz
Na powstałym, symbolicznym cmentarzu zebrano pamiątkowe tablice z różnych zakątków Tatr, w których wydarzyły się tragedie. Tablice były i są umieszczane zwykle przez bliskich tragicznie zmarłych turystów, ratowników, etc. Od roku 2003 umieszczaniem tablic zajmuje się TANAP, a o ich umieszczeniu decyduje komisja, która znajduje się przy dyrekcji parku.
Takich rzeźbionych, malowanych krzyży jest tam 60. Został wykonane przez rzeźbiarzy ze wsi Detva - Jozefa Fekiača-Šumniego oraz jego brata.
Takich rzeźbionych, malowanych krzyży jest tam 60. Został wykonane przez rzeźbiarzy ze wsi Detva - Jozefa Fekiača-Šumniego oraz jego brata.
Śmigło rosyjskiego samolotu, który uderzył w Zadni Gerlach w 1943 roku.
Na cmentarzu umieszczono już około 300 tablic pamiątkowych. Są tam zarówno tablice upamiętniające osoby, które zginęły w Tatrach, oraz takie, które upamiętniają tych, którzy zginęli w innych górach.
Spacer leśnymi alejkami, wijącymi się wokół kapliczki, skłaniał do myślenia. Mimo obecności kilku odwiedzających, cisza zdawała się nas dotykać, a szelestu liści i drzew można było słuchać bez końca, mając wrażenie, że chcą nam opowiedzieć historię każdej z tych osób.
cmentarz ofiar gór
- 7.11.13
Tatrzańskie lato - Dzień IV - cz. 2 | Chwila zadumy | Tatrzański Cmentarz Symboliczny
Po powrocie ze szlaku, jaki wiódł nas po Dolinie Hińczowej , mieliśmy przed sobą jeszcze całe popołudnie, które za wszelką cenę chcieliśmy ...
Początkowy odcinek szlaku wiedzie tak, jak w przypadku naszego wyjścia na Rysy. Wchodzimy więc na leśny odcinek i przechodzimy przezeń szybko, by znaleźć się wyżej i nie być przytłaczanym wszechogarniającą wilgocią. Po wyjściu z lasu okazuje się, że wizualnie, jeśli chodzi o pogodę, wcale nie jest lepiej, bo widać, jedno wielkie G. Idziemy, dość intensywnie gapiąc się pod nogi, bo ślisko przeokropnie, a że lubimy swoje szczęki, to szliśmy grzecznie i pomału.
