Gęsta siatka szlaków turystycznych w Górach Izerskich już sama w sobie zachęca do poznania tych terenów, a jeśli dołożyć do tego liczne atrakcje przyrodnicze i możliwość oddawania się sportowym aktywnościom, region ten staje się strzałem w dziesiątkę, gdy przychodzi do planowania krótszych i dłuższych eskapad, wyjazdów weekendowych czy urlopowych.

Nie będzie czasu na nudę i każdy znajdzie coś dla siebie - mały, duży, rowerzysta i zapalony piechur.

Góry Izerskie są super i pozwalają na obcowanie z przyrodą bez konieczności przebywania w tłumie innych turystów. Jeśli więc cenisz sobie względny spokój, weź te tereny pod uwagę, szukając pomysłu na kolejny wypad 😊

Żeby nie zostawić cię z niczym i ułatwić planowanie, podrzucam pomysł na spokojną i przyjemną wycieczkę, która przy dobrej pogodzie zagwarantuje również rozległe widoki ze szczytu.

Tym razem wybierzemy się na Jizerę /1122 m n.p.m./. Pakuj się i chodź! 😊

Naszą wycieczkę rozpoczynamy na parkingu w miejscowości Smědava (Parkoviště Smědava - koszt: 100 CZK/dzień/auto osobowe - stan na jesień 2022). Okazało się, że parkomat na miejscu przyjmuje tylko monety, więc mimo szczerych chęci, posiadając papierową stówkę, nie uiściliśmy opłaty. W październiku jednak nikt się naszym autem nie interesował. Czy przeszłoby to w sezonie - nie wiem.

Startujemy szlakiem czerwonym, który wiedzie nas łagodnie w górę, szeroką szutrową ścieżką. Po niecałych czterdziestu  minutach dochodzimy do pierwszego rozejścia szlaków - Paulova paseka (można tutaj odbić na żółtą ścieżkę prowadzącą na Polední kameny i Frýdlantské cimbuří). 

My idziemy jednak dalej, do rozejścia Pod Jizerou, gdzie wkraczamy na znakowaną na żółto, typowo górską ścieżkę. Ten odcinek jest zdecydowanie ciekawszy, przy mglistej aurze bardziej mroczny i tajemniczy, kamienisty, wznosi się delikatnie.

Od rozejścia na szczyt Jizery jest jakieś 30 minut marszu. Niewiele. A mniej więcej w połowie tego odcinka wkraczamy na teren Rezerwatu Przyrody Prales Jizera, obejmującego pozostałości pradawnej izerskiej puszczy świerkowej. To naprawdę bardzo malowniczy odcinek 😊

Szczyt Jizera jest trzecim co do wysokości wzniesieniem w Górach Izerskich w ogóle, a drugim po stronie czeskiej. 

Jest to pagór kopulasty zwieńczony grupą granitowych skał i to właśnie one stanowią o atrakcyjności tego miejsca, bo gwarantują rozległe widoki, gdy się już na nie wdrapiemy i akurat żadna chmura nad nami nie zawiśnie i nie przesłoni panoramy. 

Jak widzisz po zdjęciach, musimy tam wrócić, bo coś się te krajobrazy nie chciały poprawnie "załadować".😉 Musimy sobie tylko wyobrazić, że gdzieś tam widać m.in. Karkonosze, Osadę Jizerkę czy zaporę Souš.

Wejście na sam szczyt zajmuje kilka minut i nie nastręcza większych trudności, choć osoby o krótkich kończynach (jak ja) muszą trochę pokombinować przy wygibasach na zamontowanych tam drabinkach i wykutych w skałach stopniach. Stwierdzenia - "No i gdzie ja mam teraz postawić kopytko?!" - nie są mi obce 😁

Z wierzchołka Jizery wracamy do rozejścia Pod Jizerou i kierujemy się dalej szlakiem czerwonym w stronę niewielkiej wieży widokowej Rozhledna na Čihadle, mijając mały kiosk/bufet Na Knejpě.

W okolicy można wybrać się dalej, zapętlając nieco szlak, i dojść na Sněžné věžičky /1063 m .n.p.m./ oraz szczyt Černá hora /1085 m n.p.m./.

My jednak, mimo szczerych chęci, ze względu na nieporywającą aurę, zaczynający siąpić deszcz i pizgający wiatr, nie szliśmy dalej i wróciliśmy na parking.

Sama wieża widokowa nie jest wysoka, ale wespół z drewnianymi kładkami pozwala rzucić okiem na 4,35 hektarowy teren Rezerwatu Przyrody Na Čihadle, obejmujący znajdujące się tam dość płytkie, ale tworzące małe oczka wodne torfowisko. 

Miejsce leży w siodle wododziałowym zlewisk Bałtyku oraz Morza Północnego. Grubość torfu szacuje się na około 3 metry, a wiek rzeczonego torfowiska na około 4000 lat.

To prawdziwa enklawa dla wielu roślin. Rosną tam m.in. szczawik zajęczy, borówka brusznica, widłak wroniec czy rosiczka okrągłolistna.

Niestety wcześniejsze wyręby lasu oraz klęska ekologiczna z końcówki XX wieku sprawiły, że torfowisko coraz bardziej wysycha. Odwiedzajmy je i podziwiajmy, póki jest taka możliwość.

Mam nadzieję, że ten pomysł na mały wypad przypadnie ci do gustu, a jeśli mało ci będzie izerskich ścieżek, polecam wybrać się również na Ořešník i malownicze wodospady Malý Štolpich oraz Velký Štolpich.