ŻYCIE ME

Jak świat długi i szeroki egzystują na nim ludki w górach zakochane, jak i ci, dla których to tylko kupa skał i kamieni. Tym drugim najczęściej ciśnie się na usta jedno pytanie, na które dostają zwykle jedną odpowiedź.

- Dlaczego chodzisz w góry?

- Bo są...

I nie jest to wymysł teraźniejszości i zachłyśnięcia się górską bliskością i coraz lepszą dostępnością do wielu miejsc i górskich zakamarków. To chęć poznania, która była w ludziach od momentu, kiedy te skaliste kolosy stanęły na ich drogach. W wielu budziły grozę, zachwyt, a i skrajnych emocji nie brakowało, co zaowocowało twórczością (o której interpretacje nikt na lekcjach polskiego niestety pytać nie chciał) i wypowiedziami, w których wielu doszukuje się jeszcze głębszego sensu. Co więc takiego jest w tych górach? Czym są poza skupiskiem skał? Co oferują tym, którzy żyją z nimi w zgodzie? Nie będę tutaj uskuteczniać górnolotnych i filozoficznych wywodów. Podrzucam kilka obrazujących temat cytatów/wypowiedzi, które równie dobrze możecie interpretować po swojemu, jak i dorzucić swoje własne propozycje.

#Siła

"Kto idzie w góry musi podjąć wysiłek. Ale z wysiłku przychodzi siła, pobudzenie wszystkich zdolności, a z poczucia siły rodzi się przyjemność. Powracamy do codziennych zajęć lepiej przygotowani do boju w walce życia i do pokonania przeszkód na naszych drogach, wzmocnieni i podniesieni na duchu wspomnieniami.”

Edward Whymper

#Kształtowanie charakteru

"W górach musisz wykonać pewien wysiłek bez zapłaty. Jest to mistyka, szukanie czegoś wyjątkowego. Do tego trzeba mieć wyobraźnię i filozofię życiową. Nie każdego na to stać, nie każdemu się chce. Bo w górach nie ma granic, tam się szuka wolności. A samo przebywanie w górach łagodzi, eliminuje agresję. (...)"

Krzysztof Wielicki

#Poznanie

"Góry odsłaniają swoje sekrety tylko przed tym, kto ma odwagę rzucić im wyzwanie. Wymagają ofiar i dobrego przygotowania. Każą porzucić bezpieczne doliny, ale pozwalają temu, kto nie lęka się wspinaczki, ujrzeć wspaniałą panoramę szczytów. Góry są zatem bardzo wyrazistym symbolem wędrówki ducha, powołanego, aby wznosić się z ziemi ku niebu, ku spotkaniu z Bogiem."

Jan Paweł II

#Wolność

"(...) Ci zaś nieliczni, którzy potem odważą się wyruszyć na górską wspinaczkę, skazani są na drogę, która nie zna kresu, bo gdzie kończą się marzenia? I choć być może nie dojdą do szczytu, to nikt i nigdy nie odbierze im upojnej radości tego wędrowania, gdzie każdy krok może być triumfem i walką o życie; i gdzie

wobec potęgi gór prościej odkrywa się siebie, a przynajmniej to, że większość granic i lęków to tylko ułomność naszego umysłu, poza którą zaczyna się wolność. Ale nie mów o tym ludziom... Wolność jest dla nielicznych."

Jacek Teler

#Szczęście

"Szczęście przeżywa się, gdy wszystko pozostaje jeszcze przed tobą, kiedy wiesz, że do celu masz jeszcze kilkaset, kilkadziesiąt metrów, gdy jesteś tuż przed..."

J.Kukuczka

Niech nam tej górskiej wolności nigdy nie zabraknie, a szczęście i radocha z niej płynące niech wylewają się nam uszami, cobyśmy nią mogli też innych obdzielić. :)

Cytaty o górach - 19.8.14

Co nam dają góry? - 5 górskich cytatów

Jak świat długi i szeroki egzystują na nim ludki w górach zakochane, jak i ci, dla których to tylko kupa skał i kamieni. Tym drugim naj...

Wydawać by się mogło, że każdy wypad - długi, czy też krótki - to wydarzenie poza tym, że bardzo wyczekiwane, to pozytywne i bogate w nowe doświadczenia. I prawie tak jest. Prawie...

Istnieją bowiem jednostki, szumnie nazywające się podróżnikami, dla których podróż to synonim wylotu i przylotu samolotem, tudzież dojazd do miejsca przeznaczenia i na tym koniec. Atrakcyjności w tym tyle, co w moim przejściu z dużego pokoju do kuchni po kanapkę. Tacy delikwenci to przykład turystycznych ignorantów, którzy winy swoje rok, rocznie powielają i żadnej skruchy nie okazują, a grzeszą, oj grzeszą...

#1 Ignorancja i brak zainteresowania miejscem, do którego się udają

Rezerwują pobyt (często nie potrafią odpowiedzieć, do jakiego miasta dokładnie się udają - nazwa państwa to ich szczyt wiedzy), pakują swoje manele i lecą/ jadą. A na miejscu okazuje się, że nie mają o niczym pojęcia. Są obrażeni na panujące obyczaje, zdziwieni zachowaniem miejscowych, tym, że w rejonach nadmorskich też może być pod górkę, a nawet faktem, że na obiad nie dostali schabowego - a wiadomo, że schaboszczak i kapucha to rzecz święta.

#2 Niekorzystanie z map i przewodników

I nie mam tutaj na myśli uczenia się na pamięć dróg, szlaków, czy umiejscowienia danych atrakcji. Mapa, czy przewodnik oprócz tego, że czasami mogą uratować tyłek, gdy się zaplączemy w obcym miejscu, to stanowi olbrzymie źródło wiedzy i podsuwa gotowce, które możemy wykorzystać, jeśli na drugie imię nam Ignorancja & Roztargnienie. Niestety, ale z moich obserwacji wynika, że punkty #1 i #2 chyba zawsze idą w parze.

#3 Chlanie i żarcie do upadłego

Bo all inclusive, bo zapłacili, bo mają w pakiecie. A skoro tak, to opierniczą i wysiorbią wszystko łącznie z zastawą stołową i resztką krwi kelnerskiej załogi.

#4 Uprawianie dzikich biegów do wejścia do samolotu/autobusu, etc.

Czasami się zastanawiam, czy zakupiony bilet to nie jest jakaś wejściówka, mająca na celu eliminacje do biegów sprinterskich na przestrzeni kolejnych 10 lat ramię w ramię z Usain'em Bolt'em. W momencie, gdy oczekiwany środek lokomocji zaczyna zbliżać się do miejsca załadunku gawiedzi, cały - wcześniej dość ospały - tłum w cudowny sposób ożywa i szykuje się do startu i walki na śmierć i życie, coby wyhaczyć niepowtarzalną miejscówę przy oknie i na dodatkowym miejscu pieczołowicie posadzić bagaż.

I o ile rozumiem dziką walkę o miejsce w przypadku PKP (były czasy, że mogłam uchodzić za Panią-Żelazny-Łokieć), które podstawia dwa wagony na tłum zalegający na pół dworca, tak dzikości takiej i napalenia w przypadku wsiadania do autobusów dalekobieżnych i samolotów (które przecież nie zabiorą więcej ludków niż biletów sprzedano i każdy będzie siedział) nie ogarnę chyba nigdy.

#5 Leżenie plackiem na plaży/ przy basenie, etc.

Relaks to rzecz jak najbardziej zrozumiała, szczególnie, gdy człowiek już ostatkiem sił dotrwał do urlopu. Jedni się relaksują w czasie opalania, inni podczas zwiedzania, ale smażing trwający tydzień albo dwa to dla mnie jakieś nieporozumienie. Płacić konkretną kasę, żeby poczytać (albo nawet nie) gazetę na plaży, albo walnąć drinka przy basenie - no urlop na wypasie! Tak to ja się mogę pourlopować na balkonie albo RODOS (Rodzinne Ogródki Działkowe Ogrodzone Siatką) za free. A gdzie jakieś zwiedzanie, poznawanie nowego, kosztowanie lokalnej kuchni, wałęsanie się po miejscowych zakątkach, zdjęcia?

#6 Nieopuszczanie pokoju/ hotelu przez cały pobyt

To jeszcze gorsze niż całotygodniowy plażing. Nie ma to jak wykupienie pobytu w zakątku przecudnej urody i spędzenie go całego w obrębie hotelu, a w najgorszym przypadku pokoju (znam takie przypadki - serio!) uskuteczniając turystyczną grzeszność z punktu #3.

#7 Roszczeniowa postawa

W myśl zasady - płacę to wymagam. Staropolskiej kuchni w krajach islamskich, białego piasku na żwirowych plażach, płaskich gór, ciepłej wody w Bałtyku, braku Rosjan, Brytyjczyków, czy innych nacji, zawsze dobrej pogody i najlepiej kłaniającego się w pas personelu.

Kolejność powyższych punktów jest przypadkowa, a ich ilość - mimo 7 w tytule - nieograniczona, więc wrzucajcie swoje typy turystycznych grzeszków w komentarzach. Jestem przekonana, że powstanie tutaj całkiem ciekawy portret turystycznego grzesznika.
A tymczasem lajkujcie, podawajcie dalej i... nie grzeszcie. :)

Zdjęcie pochodzi z pixabay.com, CC0, ThePixelman

Wokół Nas - 15.8.14

Masz coś na sumieniu? - 7 grzechów turystycznych

Wydawać by się mogło, że każdy wypad - długi, czy też krótki - to wydarzenie poza tym, że bardzo wyczekiwane, to pozytywne i bogate w nowe...

Gdynia - 12.8.14

Weekendowo w Trójmieście cz. 4 - Gdynia

Zostawiliśmy za sobą Gdańsk , Sopot i wspomnienia o Helu . W dzień wyjazdu nie mogliśmy sobie odpuścić i mimo zdechłej, jak stary i wylinia...

W ostatnim sopocko-helskim poście zapowiadałam Wam odwiedziny w Gdyni. Musicie się jednak uzbroić w odrobinę cierpliwości i poczekać do następnego wpisu. Choć Gdynia to całkiem sympatyczne portowe miasto, to są na tym ziemskim padoku rzeczy ważne i ważniejsze. Do tych ważniejszych zdecydowanie należy miłość, a moja odwieczna sympatia do Borussii Dortmund doskonale się tutaj wpisuje.

Zestaw meczowy

Gdy pojawiła się - niepotwierdzona jeszcze - informacja, że BVB planuje towarzyski mecz testowy we Wrocławiu, cieszyłam się jak wyposzczona kobieta na widok długo nie widzianego kochanka. Gdy wstępna radocha delikatnie opadła, pojawiło się pytanie: "Ale, jak to planuje? To musi być pewne! Bo jak nie, to się pochlastam!" I tak przez kilka (a może nawet kilkanaście) dni molestowałam wszystkie możliwe strony www, na których mogłaby się pojawić pożądana przeze mnie informacja potwierdzająca planowane wydarzenie. Doczekałam się i bilety zostały zakupione z prędkością światła - najlepsze zakupy ever!. Jarałam się, oj, jarałam się bardzo. :D

Tym sposobem, po ośmiu latach, jakie upłynęły od mojej wizyty w Dortmundzie na Signal Iduna Park, czas na meczową randkę numer dwa, tym razem na Stadionie Wrocław. No żyć, nie umierać - nie mogło mnie tam zabraknąć. Pozostało oczekiwanie na szósty dzień sierpnia, potem tylko szybkie sprawdzenie meczowej check listy: koszulka, flaga, bilety i można było ruszać.

Na miejscu tłum. Jak na mecz towarzyski, frekwencja godna pozazdroszczenia, ok. 34 tyś. sprzedanych biletów. Ciekawe za czyją sprawą bardziej, Borussii, czy Śląska? Ja obstawiam jednak udział czarno-żółtych.

Na trybuny docieramy, gdy trwa rozgrzewka, do rozpoczęcia nie było więc już dużo czasu. Siadamy i dociera do mnie, że zakup biletów akurat w sektorze 221, mimo dobrej widoczności na murawę, etc., nie był do końca trafionym pomysłem. To znaczy pomysł byłby świetny, gdyby mecz rozpoczynał się o godzinie 20-tej, tak jak to było pierwotnie planowane. O 17-tej jednak czekała na nas słoneczna patelnia, a wiecie jaką ja "miłością" pałam do gorąca. Myślą przewodnią było więc: Tylko się nie porzygaj, tylko się nie porzygaj. Ale, czego się nie robi dla piłkarskiej miłości - wytrwałam na tej patelni, choć na koniec czułam się jak frytka duszona na starym oleju.

Samo wydarzenie zapowiadało się pozytywnie. Wielu kibiców w nastrojach iście piknikowych. Na trybunach rodziny z dzieciakami - takie spotkanie to możliwość bezpiecznego zabrania dzieciaka na stadion, bez obaw, że będzie świadkiem dzikich burd pseudokibiców. Wszak mecze towarzyskie nie są po to, by generować negatywne emocje. To ma być test, sprawdzenie ustawień przed sezonem - trener Klopp miksował, ile się dało. Strzelone bramki (sztuk 3) były autorstwa nowych nabytków BVB, co cieszy niezmiernie i zapowiada walkę w Superpucharze Niemiec z największym rywalem Bayernem - fuj - Monachium.

Jürgen Klopp

Koniec meczu

Mecz nie był wprawdzie porywający, widać było przepaść, jaka dzieli drużynę z Ekstraklasy od tej z Bundesligi. Nie mówię tutaj nawet o samych składnych akcjach, ale chociażby o szybkości i ogólnym poruszaniu się po boisku. A może Śląsk miał tego dnia wszystko w dupie? Tego nie wiem, porównania też nie mam, bo naszej Ekstraklasy podwórkowej nie śledzę.

Nie byliśmy świadkami szybkich akcji i dzikich rajdów z piłką pod pole karne, nie było wkurzających fauli, był za to sędzia, który nie ogarniał spalonych - od razu przypomniały mi się mundialowe sytuacje, kiedy to sędziowie właśnie dawali ciała w tej kwestii.

Trybuna B - Oprawa Śląska

Kibice, a właściwie chyba Ultrasi Śląska, zadbali o oprawę meczu - na trybunie B się działo. Trzeba im oddać, że efekt wizualny był przedni i wszystko było cacy, dopóki nie zaczęły lecieć pseudokibickie hasła: "Jebać Borussię" i "Jazda z kurwami" Mogli sobie zachować wspomniane hasła na mecz z drużyną, z której kibicami normalnie idą na kosy, na meczach, na których nie ma takiej ilości dzieciaków. Trwało to niedługo, ale niesmak pozostał. Mało tego, po takiej akcji mieli czelność przejść się po trybunach i prosić o wsparcie dla klubu na kolejne odprawy - żenada!

Na całe szczęście reszta zgromadzonych sympatyków obu klubów pokazała, że wie, o co w kibicowaniu chodzi, a żółte koszulki nie utonęły w zielonym morzu barw Śląska. Miłe, sportowe popołudnie - idealne na reset po pracy.

Co do ogólnej organizacji - w porządku. Sprawna sprzedaż biletów online i na miejscu. Przepływ ludzi na bramkach bezproblemowy, ale komunikaty podawane przez mikrofon/głośnik zupełnie niezrozumiałe - niczym zapowiedź samolotu na lotnisku w kultowym filmie "Miś".

Emocje opadły, można czekać na otwarcie sezonu. A tymczasem, pora na planowanie rewizyty w Dortmundzie. Mam nadzieję, że uda mi się to zrobić szybciej niż za osiem lat. :D Mąż zapowiedział wypad na wiosnę - zobaczymy. :)

Borussia Dortmund - 9.8.14

Borussia Dortmund vs. Śląsk Wrocław - Krótka relacja z meczu 06.08.2014

W ostatnim sopocko-helskim poście zapowiadałam Wam odwiedziny w Gdyni. Musicie się jednak uzbroić w odrobinę cierpliwości i poczekać do na...

Wszamawszy śniadanie, obraliśmy kierunek Sopot, do którego udaliśmy się na piechotkę. Z Gdańska Oliwy nie zabiera to dużo czasu, więc szkoda nam było kwitnąć gdzieś w oczekiwaniu na miejski środek lokomocji. Po prostu nie lubimy czekać, a tym bardziej biegać po przystankach.

Przeszły nam już nerwy spowodowane brakiem prądu dzień wcześniej, który uniemożliwił nam kompleksowe zwiedzenie kilku obiektów w Gdańsku. Mamy powód, by tam wrócić.

Tymczasem pogoda zapowiadała się zacna, więc marsz do Sopotu minął nam bez towarzystwa znienawidzonej parasolki, która, jak przychodzi co do czego, to i tak guzik daje.

Maj to dobry miesiąc na odwiedziny Sopotu. Nie ma jeszcze dzikich tłumów i we względnym spokoju można się poszwendać to tu, to tam, pospacerować, a nawet trzasnąć fotkę bez mistrzów drugiego planu, no chyba, że akurat zza rogu wmaszeruje orkiestra. Nie mam pojęcia, co to była za okazja.

Sopot to nie tylko sławny Monciak, to także całkiem ładna plaża. Obeznani z tematem mówią, że długa na 4,50 km - ja tam nie mierzyłam, wierzę na słowo - i podzielona przez Molo na część północną i południową.

Sopocka plaża

Sopockie Molo

Sopot Plaża Bałtyk Wakacje nad Bałtykiem

Po krótkim, rozruchowym spacerku, zakupiliśmy bilety na pływający środek lokomocji, zwany Tramwajem Wodnym, i udaliśmy się w kierunku Helu.

Na łajbie, na krytym pokładzie szczególnie, głośno od pracujących silników i tętniących rozmów - nie mam pojęcia dlaczego ludziska w pomieszczeniach zaczynają gadać głośniej. Kakofonia dźwięków i mieszanina różnych języków niezmiennie zawsze drażni moje uszy.

Tramwaj wodny Sopot-Hel-Sopot

Płyniemy, płyniemy, nic się nie dzieje, nikt nie rzyga, nikt się do wody nie rzuca - NUDA. W końcu docieramy do miejsca przeznaczenia, zeskakujemy na ląd - jak to brzmi :D - i lecimy ogarnąć, co w Helu ogarnąć można.

Na Wiejskiej, w losowo wybranej knajpie, szamamy żarełko, popijamy lokalnym browarem i dreptamy dalej w kierunku Muzeum Rybołówstwa, które znajduje się w zaadaptowanym na muzeum poewangelickim kościele z XVII wieku. Nad wejściem znajduje się wieża widokowa, więc pal sześć eksponaty - swoją drogą jest ich tam sporo, a cała ekspozycja jest ciekawa - pierwsze, co robię to wdrapuję się na górę. Ot, takie moje zboczenie - lubię sobie popatrzeć w dal, w dół, tak po prostu z góry na wszystko dookoła i trzeba przyznać, że półwysep prezentuje się zacnie z tej perspektywy.

Widok z wieży w Muzeum Rybołówstwa w Helu

Z muzeum idziemy "postraszyć zwierzynę", a mianowicie odwiedzić Fokarium, gdzie swój domek znalazły foki, które np. zaplątały się w rybackie sieci. Widać, że czują się tam dobrze, a i uśmiać się z nich można, jak się je trochę poobserwuje. Pocieszne z nich istotki. :)

Na cwaniaka

Foczy leżing i plażing

Fota z rąsi (teraz #friendsie) musi być - obowiązkowo

Plażing

Można by tam siedzieć i siedzieć, ale że ławki średnio wygodne, a i od nadmiernego siedzenia groźba płaskodupia roztacza swoje widmo, ruszamy powoli z powrotem na tramwajową łajbę.

Lampa grzała, wiało jakby trochę lżej, ale mimo wszystko musiałam się trochę zakapturzyć, żeby mi łba nie urwało. Całą drogę powrotną siedzieliśmy na górze, więc czuliśmy się przewietrzeni za wsze czasy. Dzień bardzo udany, choć spacer powrotny dziwnie się dłużył - chyba nasze kończynki zaczynały protestować, niemniej jednak czekaliśmy już na następny dzień, bo w planach była jeszcze Gdynia.

Hel - 4.8.14