Przyszedł czas na dalszą relację z zamkowego weekendu. To, że chcemy zawsze zwiedzić wszystko, co tylko możliwe i być we wszystkich miejscach - najlepiej jednocześnie - już nikogo nie dziwi. Dlatego też zwiedzając Zamek Czorsztyn nie mogliśmy nie zahaczyć o zamek leżący na drugim brzegu - Zamek Dunajec w Niedzicy.
Wszak odległość między zamkami niewielka, więc korzystając z przyjaznej aury pogodowej wyruszyliśmy z Czorsztyna w kierunku miejscowości Sromowce Wyżne. Minęliśmy Jezioro Sromowieckie i zatrzymaliśmy się w pobliżu rzeczonego Zamku Dunajec w Niedzicy.
Zamek idealnie komponuje się z okolicą, górując nad nią dumnie. A bryła zamku robi wrażenie.
Zostawiamy więc nasze "erotico" na pobliskim parkingu, zakupujemy bilety wstępu - mogły by być ciut tańsze - i ruszamy na spotkanie historii.
Zamek Dunajec w odróżnieniu od Zamku Czorsztyn to nie ruiny. Jest odrestaurowany, a dla turystów poszczególne komnaty udostępniane są w formie muzealnej. Komnaty zamkowe, pokoje gościnne w zamku, celnica, kurniki są zaadaptowane na miejsca noclegowe. Niestety nic nie powiem na ich temat, gdyż tam nie nocowaliśmy. :) A nawet gdyby nas naszła taka chęć, to ceny nie są średniowieczne :) Być może kiedyś...
Sam zamek wart jest tego, by zwiedzić jego wnętrze. W tym miejscu skorzystam z ulotki otrzymanej razem z biletami wstępu i przytoczę pokrótce historię tegoż zamku.
Zamek Dunajec został wzniesiony w I połowie XIV jako fortyfikacja broniąca północnej granicy Węgier przez Kokosza Berzewicze'go. Na przełomie lat 1327-1328 strażnica stała się własnością Wilhelma Drugetha i jeszcze przed 1330 rokiem została przebudowana w zamek murowany - gotycki zamek górny. Od tej pory, z małymi przerwami, zamek pozostawał w rękach rodów węgierskich do roku 1945, chociaż po I wojnie światowej został włączony w obszar państwa polskiego.
Zamek był wielokrotnie przebudowywany i modyfikowany.
Rozbudowa prowadzona przez Emeryka Zapolyię w drugiej połowie XV wieku - najstarsza część zamku dolnego oraz zamek średni - oraz odbudowa i rozbudowa przez Jerzego Horvatha w 1601 roku nowego renesansowego skrzydła z bramą wjazdową ukształtowały ostateczny wygląd zamku.
Czas, gdy zamkiem władała rodzina Giovanellich przypada na niespokojne czasy powstań i walk o niepodległość narodu węgierskiego. Spowodowało to, że górna część zamku pod koniec XVIII wieku pozostawała w ruinie.
Zamek był w bardzo złym stanie, gdy w roku 1817 wrócił do rąk rodziny Horvathów-Palocsayów. Wymagał wielu napraw i modernizacji. Pociągnęło to za sobą wiele kosztów, ale zamek został odbudowany i odzyskał swój reprezentacyjny wygląd. Wówczas powstała też nowa kaplica oraz sala balowa.
Ostatnimi właścicielami zamku była rodzina Salomonów, a hrabina Bethlen Salomonowa przeprowadziła w latach 20-tych XX wieku niezbędne prace renowacyjne zamku i terenów wokół niego. Założyła również w pobliżu cmentarz rodziny Salomonów.
Zamek pozostawał w rękach magnackich rodów węgierskich przez 700 lat - szmat czasu.
W roku 1945, po wkroczeniu Armii Czerwonej, został zniszczony i rozgrabiony. W takim też stanie Ministerstwo Kultury i Sztuki przekazało zamek w wieczyste użytkowanie Stowarzyszeniu Historyków Sztuki.
Od chwili przekazania zamku, czas ten był wykorzystywany na odbudowę, prace renowacyjne i konserwacyjne. Był to okres zapewne żmudnej pracy, jednak wyniki tych poczynań możemy podziwiać będąc wewnątrz.
Przyszedł czas na dalszą relację z zamkowego weekendu. To, że chcemy zawsze zwiedzić wszystko, co tylko możliwe i być we wszystkich miejsca...
Szlak zielony rozpoczynał się dla nas przy Krościeńskim rynku. Wolnym, spacerowym (w końcu nikt nas nie gonił) krokiem ruszyliśmy przed siebie, wchodząc na teren Pienińskiego Parku Narodowego.
Tutaj wchodzimy na szlak niebieski prowadzący nas do stóp Sokolicy, gdzie zatrzymujemy się na chwilę pod wiatą na amciu i herbatę (zimną prawie, bo termos wziął był i zdechł) i heja schodami na górę.
