Gdy już znajdziecie chwilę spokoju i z dumą spojrzycie na Wasze wypieki, uszka i całą świąteczną otoczkę, usiądźcie wygodnie i przyjmijc...
Od zeszłego piątku trzynastego, kiedy cały świat stawał na głowie, by tylko oszukać przeznaczenie i uniknąć klątw (sic!) i nieszczęść wszelakich, minął tydzień. Bez uszczerbku na zdrowiu dożyłam do kolejnego piątunia. Takiego, jak każdy inny, nawet ten - przerażający dla niektórych - trzynasty. Dożyłam po to, by zostać zabita przez przypadkiem zasłyszany dialog, jaki wywiązał się między dwiema - wcale nie starymi - kobietami w sklepie.
- Ledwo dzisiaj zdążyłam na autobus i prawie spóźniłam się do pracy..
- Co? Budzik nie zadzwonił? Zaspałaś?
- Nie, no coś ty! Zapomniałam portfela i musiałam się wrócić, a jak już się wróciłam, to musiałam usiąść i odczekać, by powrót nie przyniósł mi nieszczęścia.
- Aaa, i ty w to wierzysz?!
Nie powiem, moje myśli przebiegło niedowierzanie w to, co przed chwilą usłyszałam. Mimo, że hasła związane z przesądami i różnej maści zabobonami znam, to jakoś zawsze traktowałam je z przymrużeniem oka i nigdy nie wywoływały one we mnie stresu, czy przerażenia. Nawet wtedy, gdy byłam dzieckiem, czerpiącym pewne wzorce od babci. Dzieciństwo pod znakiem przesądów było po prostu fajne i generowało pomysły na zabawę - np. bieganie po dzielni w poszukiwaniu trzech facetów w okularach, po tym, jak widziało się kominiarza.
Czy muszę dodawać, że nie zaowocowało to ani nadmiarem szczęścia, ani pecha, które mogłyby na nas niespodziewanie spłynąć.Wychodzi na to, że niezależnie od czasów, zabobony rządzą ludźmi, a do tych najbardziej znanych należą m.in.:
Czarny kot przebiegający drogę
To chyba najbardziej znany przesąd, mówiący o tym, że jak czarny futrzak przetnie naszą drogę, to niechybnie czeka nas nieszczęście.
Witanie/ żegnanie się przez próg
Takie zachowanie ma standardowo przynosić pecha, a dodatkowo nie sprzyja przyjaźni pomiędzy witającymi. Oczywiście wymyślono też na to antidotum - wystarczy, że jedna z osób stanie na progu.
Buty na stole
Przesąd ten mówi, że buty na stole doprowadzą właściciela do bankructwa, a w domu, w którym buty są postawione na stole, zabraknie jedzenia. Tylko niech mi ktoś wytłumaczy, kto stawia buty na stole?!
Podkowa na szczęście
Symbol szczęścia często widywany, przyczepiany nad drzwiami wejściowymi do domu. Jeśli już jednak mamy się sztywno trzymać tegoż przesądu, to podkowę powinniśmy znaleźć sami, bo tylko taka ma przynosić szczęście. No i co teraz? Kiepściutko, bo nie słyszałam, zeby samochodowe konie mechaniczne gubiły podkowy na potęgę.
Szczęśliwa siódemka i pechowa trzynastka
Nigdy nie interesowała mnie numerologia i nie postrzegałam liczb jako źródła moich smutków, czy radości. Żeby było śmieszniej, mieszkamy pod trzynastką i jeszcze nam sufit na głowę nie spadł.
Wstanie z łóżka lewą nogą
Ma przynosić pecha i niezadowolenie. Tylko weź tu człowieku rano, na wpół śpiąco myśl, którą kończynkę ty pierwszą wystawiasz za bety. Jakbym się tak miała zastanawiać, to bym wstawała pół godziny.
Siadanie na rogu stołu
Ten przesąd zna chyba każda kobieta. Nie raz zdarzało mi się dostać opieprz od kobiecej starszyzny rodowej, coby na rogu nie siadać, bo męża nie znajdę. Cóż więcej dodać - na rogu siadałam a mąż się znalazł fajowszy.
Czerwona wstążeczka
Ma odganiać złe uroki. Często przyczepiana do dziecięcych wózków, do rogów zwierząt gospodarskich.
Nie wolno kłaść torebki na podłodze
Bo nam pieniądze uciekną. No to już chyba wiem, dlaczego cierpię na niedostatek milionów monet - w pracy nie dorobiłam się półeczki i torba grzecznie stoi obok biurka. Grunt, że mi z niej śniadanie nie ucieka.
Ostre przedmioty nie są dobre na prezent
Nożyczki, noże, czy inne maczety dane w prezencie spowodują przecięcie więzi, jaka nas łączy z obdarowaną osobą. Zakładam, że złe więzi też przetnie, więc już wiecie, co kupić na prezent dla teściowych lub wkurzających szefów.
Upadające mydło
Gdy upada nam myjąca kostka, należy spodziewać się nieoczekiwanego. Ciekawe, czy w ten sam sposób myślą w więziennych łaźniach?
Są też przesądy związane z górami:
Widmo Brockenu
Info dla tych, którzy nie wiedzą, cóż to - to zjawisko optyczne, przedstawiające nasz cień, często w tęczowej aureoli zwanej glorią, widziany na chmurze (zwykle położonej poniżej nas). Przesąd mówi, że kto zobaczy w górach Widmo Brockenu, straci w górach życie. Żeby odczynić ten zły urok, trzeba by zobaczyć wspomniane widmo trzy razy. Chyba nie muszę dodawać, że nam to nie przyniesie nieśmiertelności w pakiecie, bo tę mogą nam zasponsorować jedynie chłodna głowa i rozwaga.
Czarny kruk
Ma być przestrogą, mówiącą o tym, by zawrócić i nie kontynuować wspinaczki. Ludzie gór powiadają, że czarne ptaszystko wróży upadek, więc nie warto kusić losu.
Skąd to przekonanie, że dane sytuacje, w których się znajdujemy przyniosą nam szczęście lub pecha? W tym momencie wkracza psychologia z terminem Samorealizująca się przepowiednia, która oznacza określone oczekiwania w stosunku do pewnych zdarzeń. Działa to w dwie strony - pozytywnie i negatywnie. Postępujemy wtedy tak, jak się do tego nastawimy. Jeśli więc na przykład spotkamy kominiarza, złapiemy się za guzik (wierząc, że to przyniesie nam szczęście), a po jakimś czasie spotka nas faktycznie coś dobrego, powiążemy to od razu z facetem od czyszczenia kominów i będziemy głosić, że to przesąd się sprawdził i ten guzik w połączeniu z umorusanym sadzą gościem był źródłem naszego powodzenia.
Mogłoby się wydawać, że obecnie - w XXI wieku - nikt już w przesądy nie wierzy, ewentualnie traktuje je jako element ubarwiający codzienność. Nic bardziej mylnego. Jak się bowiem okazuje, mnóstwo osób traktuje je z najwyższą powagą.
Nie mam pojęcia, dlaczego tak się dzieje. Czyżby to było takie ludzkie "dmuchanie na zimne" i "niekuszenie losu"?
A jakie są Wasze odczucia w temacie? Jakie jeszcze przesądy znacie? Czy w jakieś wierzycie? Przesądowe anegdoty są również mile widziane.
Zdjęcie pochodzi z pixabay.com, CC0, Ikaika
Od zeszłego piątku trzynastego, kiedy cały świat stawał na głowie, by tylko oszukać przeznaczenie i uniknąć klątw (sic!) i nieszczęść ws...
To już jutro. Świat na chwilę zwolni, galerie zaczną pustoszeć, skończą się kolejki zakupowiczów uzbrojonych po zęby w to, co na święta według nich niezbędne i w to, co zupełnie mogliby sobie darować. Umęczone rzesze ludzi wrócą do domów bez sił, by wykrzesać z siebie choć trochę świątecznego i spontanicznego entuzjazmu, bo wcześniejszym zabieganiem, gdzieś po drodze, zgubili i zabili tę magię, którą ostatnie dni próbują, mimo braku śniegu, rozdawać na prawo i lewo.
Większość przez cały rok czeka na te trzy dni - inne, wyjątkowe, które mijają jak zwykle zbyt szybko - a potem nie potrafi się nimi cieszyć, oddając się przygotowaniom niczym automaty zaprogramowane według schematu: sprzątnij-kup-udekoruj-upiecz-ugotuj-zapakuj-podaruj-zjedz-sprzątnij. Aż do wyrzygania, a szkoda. Czyżby większość stała się ofiarami dorosłości? Bała się marzeń, spontaniczności i porcji świątecznej infantylności? Chyba coś w tym jest.
Jako dorośli nie reagujemy, lub reagujemy z irytacją na migające od listopada światełka i machające do nas z witryn sklepowych mikołaje i bałwanki. Pochłonięci codziennością, sprawami około świątecznymi zwykle zajmujemy się bliżej godziny zero, w międzyczasie. A na koniec oddychamy z ulgą, że udało nam się dopiąć na ostatni guzik to, co sobie zaplanowaliśmy, zdążyliśmy z przygotowaniem barszczyku, grzybowej i ławicy karpia.
A gdyby tak przenieść się kilka, tudzież kilkanaście lat wstecz... Wtedy było zdecydowanie inaczej. Jako dzieci mogliśmy zwiedzać miasto na glonojada, czyli z przyklejoną paszczęką do szyb sklepowych, wzdychając do większości prezentowanych tam dóbr dziecięcych. Potem z dzikim entuzjazmem i pasją pisaliśmy listy do ubranego na czerwono brodacza, żeby przyniósł nam pod choinkę najlepiej wszystko z tego, co w witrynach wypatrzyliśmy - od klocków począwszy, przez sanki, ślizgacze, dupoloty, łyżwy, bajki, na psach i chomikach skończywszy.
Potem z zajaraniem godnym średniowiecznej pochodni, ubieraliśmy choinkę, by następnie w trakcie wigilijnej kolacji zerkać pod nią ukradkiem, czy już się w magiczny sposób pojawiły wyczekiwane prezenty - w końcu po coś się te listy do brodacza z północy pisało. Potrawy za nic nie chciały wchodzić, dopóki się człowiek nie dorwał do podarków. :)
Dlaczego więc mamy rezygnować z tego klimatu? Ja protestuję i oznajmiam wszem i wobec, że moja świąteczna infantylność i wewnętrzny dzieciak osiągają w tym okresie level hard. Prezenty obowiązkowo pakuję w papier, bo to większa frajda, kiedy musimy go pozdzierać, zanim dostaniemy się do zawartości. Ja tak uwielbiam, więc obdarowani przeze mnie też muszą się pomęczyć. ;) Dodatkowo, jaram się zakupem choinki i jej przystrajaniem, śpiewam "Pada śnieg" przy wypieku pierników, tańczę układy z odkurzaczem do "Last Christmas" (nie pytajcie, jak to wychodzi) i z lubością wpatruję się w migoczące, choinkowe światełka, pukając przy tym paluchem w największą bombkę, jaką mam w zasięgu ręki, tudzież nogi. I... dobrze mi z tym.
Życzę więc każdemu, żeby ten czas upływał bez spiny, na sączeniu grzańca, odurzaniu się zapachem igliwia i słodkich wypieków. Niech Wam wszystkim będzie wyjątkowo i niepowtarzalnie. Miło, spokojnie i ciepło w gronie bliskich Wam osób. Zaczarujcie sobie ten czas!
To już jutro. Świat na chwilę zwolni, galerie zaczną pustoszeć, skończą się kolejki zakupowiczów uzbrojonych po zęby w to, co na święta we...
Wydawać by się mogło, że dopiero nie tak dawno temu wkraczaliśmy w nowy rok 2014, snuliśmy plany i stawialiśmy sobie kolejne cele do zrealizowania. A tu nagle bang i znowu mamy grudzień, a do samych Świąt Bożego Narodzenia został tydzień. Tydzień, który jakoś trzeba przetrwać, by w ogóle móc myśleć o świętowaniu, odpoczynku i ogólnym, świątecznym resecie.
Jeśli więc i Ty odliczasz już ten przedświąteczny czas na palcach, weź głęboki oddech i skup się na tym, by minął on w miarę bezstresowo. Wszak nie o to w tym wszystkim chodzi, by się zajechać za wszelką cenę. Daj się ponieść atmosferze, tak po prostu i wypełniaj ten tydzień czynnościami ze świątecznej beczki. Jak więc wykorzystać ten przedświąteczny czas i nie zwariować? Zajmij się następującymi sprawami:
#1 Ogarnij chatę
I nie mam tutaj na myśli latania na miotle, mopie, czy innej szmacie. Choć to też się czasami przydaje. Zawsze też można poćwiczyć nowy układ taneczny z mopem w roli głównej do świątecznej playlisty.
To ten czas, gdy w końcu możesz wyciągnąć z szafy, schowka czy piwnicy cały rok skrywanego renifera z rodziną, strój Mikołaja, błyszczące, czerwone ozdoby, stroiki i wszystkie inne gadżety, które trzymasz schowane właśnie na tę świąteczną okazję. Wyciągaj to wszystko bezkarnie - niech domowe wnętrze wygląd świątecznie.
#2 Wypieki
Przejrzyj przepisy i zastanów się nad tym, co ze słodkości będziesz chciał szamać, a będziesz tego chcieć. Nie ma innej opcji, bo dieta w święta to zbrodnia przeciwko szczęśliwej ludzkości. Nie pozwól więc na to i uracz się sernikiem, piernikiem, makowcem i wszystkim innym, co wywołuje Twój dziki ślinotok.
#3 Pierniczki
To już ostatni dzwonek na to, by rozpocząć domową, piernikową manufakturę, zdatną w odpowiednim czasie do spożycia. Wałkuj, wycinaj, ozdabiaj, piecz, a jak ci się nie chce, to zleć to komuś. Grunt, żeby potem można było z lubością zagryźć choinkę, albo odgryźć głowę bałwankowi, wyobrażając sobie, że to ten znienawidzony/ -a X. W miejsce X wstaw, co ci pasuje.
Grunt, żeby potem można było z lubością zagryźć choinkę, albo odgryźć głowę bałwankowi, wyobrażając sobie, że to ten znienawidzony/ -a X. W miejsce X wstaw, co ci pasuje.
#4 Przygotuj choinkę
Czekanie z ubieraniem choinki do samej Wigilii jest po prostu słabe, a poza tym choinkowe światełka od razu robią świąteczny klimat. Biorąc również pod uwagę tegoroczny brak śniegu, taki choinkowy blask to jedyny i oczywisty generator świątecznej atmosfery. Wyciągaj więc chojoka z szafy, albo pobaw się w drwala i idź na choinkowe łowy, będziesz mieć przedświąteczną dawkę adrenaliny. Jeśli jednak obawiasz się, że nadmiar adrenaliny zacznie wylewać ci się uszami, udaj się do najzwyklejszego marketu budowlanego - tam o tej porze roku stoją przenośne lasy choinkowe, do wyboru, do koloru.
#5 Ogarnij prezenty
To już dzwonek bardziej ostatni niż ten pierniczkowy. Jeśli z prezentami jesteś daleko w tyle, to z każdym kolejnym dniem będziesz w jeszcze większym, ciemnym lesie - bynajmniej nie choinkowym. Jeżeli więc wcześniej nie udało ci się ogarnąć tego tematu, nie zrobiłeś zakupów online, nie wkopałeś w dostawę kuriera, poczty, czy innego dostawcy, to niestety, musisz udać się osobiście na "mały" poligon prezentowo-zakupowy. No, chyba że jesteś szczególnie uzdolniony i masz potrzebne materiały, by prezenty dla bliskich wykonać metodą zrób to sam. Jeśli tak, to już ci zazdroszczę - ja, posiadająca dwie lewe, koślawe ręce.
#6 Zrób zakupy
Punkt niby oczywisty. Warto jednak dodać tutaj magiczne słowo "wcześniej". Serio, nie warto zostawiać przedświątecznych zakupów na ostatnią chwilę, bo rozsierdzony tłum prędzej wyniesie cię z koszykiem ze sklepu, niż pozwoli na zakup twojej ulubionej szyneczki, kawy, rybki, tudzież czekolady. Jeśli więc nie masz ochoty nikogo w czasie swoich zakupów mordować, z nikim walczyć o ostatni słoik śledzi w śmietanie, to już teraz zacznij się zbroić. Wszak armagedon pod postacią dwóch wolnych od handlu dni już niebezpiecznie blisko.
A tak poza tym, to czujcie klimat, cieszcie się i żyjcie swoim życiem - bez spiny - czego Wam w tym ciężkim tygodniu życzę, zachęcając jednocześnie to podzielenia się Waszymi przedświąteczno-survivalowymi pomysłami.
Wydawać by się mogło, że dopiero nie tak dawno temu wkraczaliśmy w nowy rok 2014, snuliśmy plany i stawialiśmy sobie kolejne cele do zreal...
Ostatni dzień października już od dobrych kilku lat rozświetlają lampiony z wydrążonych dyń, po piorunochronach wspinają się kościotrupy made in China, a na osiedlowych - i nie tylko - uliczkach coraz częściej pojawiają się poprzebierane dzieciaki, które czerpią frajdę z zapożyczonej amerykańskiej tradycji, odwiedzając sąsiadów z pytaniem: Cukierek albo psikus?.
Wydawać by się mogło, że zabawa jak zabawa, niewinna, ma sprawiać radochę i tyle. Wszak w różnych zabawach biorą udział zarówno młodsi, jak i trochę starsi i nikt problemu z tego nie robi. Jak się jednak okazuje, Halloween jest dla niektórych mocno na cenzurowanym. Nie powiem, dziwi mnie to mocno.
Nie jestem osobą, która miksuje religię z życiem codziennym, nie obnoszę się z wiarą, czy jej brakiem, nic też nikomu nie narzucam i nie przymuszam nikogo do postępowania na moją modłę. Ale to ja.
Jest jednak rzesza takich osobników, którzy gotowi są wyruszyć z krucjatą przeciw dzieciakom, czerpiącym radość z zabawy. Bo, jakbyście nie wiedzieli, wszelkie zabawy halloweenowe to samo zło, pogaństwo i spółkowanie z diabłem.
Skąd taki temat u mnie? Co mnie tak ruszyło? Już spieszę z wyjaśnieniem. Wczoraj, jak co dzień, szamiąc śniadanko, uskuteczniałam przegląd internetów włącznie z onetem, który to przytoczył treści miesięcznika Miłujcie się. Ja naprawdę staram się być tolerancyjną osobą, nie czepiać ludzkich poglądów. Niech sobie każdy myśli po swojemu i będzie git, ale wczoraj, podczas śniadaniowej lektury moje oczy rozszerzył się do wielkości międzygalaktycznych spodków, gdy przeczytałam rozwinięcie do żadnego pytania: Co zrobić, gdy w Halloween zapuka do Ciebie dziecko?
No, co? Dać cukierka, czekoladkę, mandarynkę, czy inne słodkości. Moja odpowiedź brzmiała tak samo. Ale nieeee, okazuje się, że jestem w takim razie ta złe, be i inne tfu, tfu, bo swoim zachowaniem pewnikiem przyczynię się do zagłady dziecięcych duszyczek.
Okazuje się, że jako przykładni chrześcijanie powinniśmy tę sytuację wykorzystać do ewangelizacji zbłąkanych dzieci, które zapewne "rozpaczliwie potrzebują Chrystusa" skoro przebierają się za upiory i chodzą od domu do domu. No i koniecznie trzeba, "patrząc głęboko w oczy dziecka, zapytać (...), kiedy ostatni raz było u spowiedzi", a na koniec zapytać dobitnie, "czy widziało kiedyś, jak zachowuje się człowiek opętany".
Z całym szacunkiem, ale prawie wszystko mi opadło, witki, cycki, nawet tyłek próbował - na szczęście zaniechał tej czynności. Może się nie znam, może mnie ktoś zamerykanizował bez mojej wiedzy i dlatego tak zareagowałam na powyższe, ale niech mi ktoś wytłumaczy związek pomiędzy dziecięca zabawą, a opętaniem. Nie mówię, że mamy łykać, jak pelikany, wszystko, co nam zachód podsuwa, ale co złego jest w przebraniach i kubełkach z cukierkami? Idąc takim tokiem rozumowania, nie puszczajmy wianków na wodę, nie urządzajmy też karnawałowych przebieranek, a słodkości zakopmy głęboko pod ziemią.
Zdjęcie pochodzi z pixabay.com, CC0, Fotomek
Ostatni dzień października już od dobrych kilku lat rozświetlają lampiony z wydrążonych dyń, po piorunochronach wspinają się kościotru...
Wiosna w pełni, naparza zielenią z każdej strony.
Tegoroczna Wielkanoc przypadła chyba najpóźniej, jak to możliwe. Aż dziw mnie bierze, że nie byłam zewsząd atakowana przez wszelkiej maści baranki, zajączki, czy inne jajka. Jakoś tak to wszystko jest dyskretniej umieszczone na półkach - nie tak jak w przypadku czasu przed Bożym Narodzeniem, kiedy miałam już wrażenie, że sięgając po bułki wyskoczy na mnie Mikołaj ze stadkiem reniferów, poganiany przez rozwścieczoną śnieżynkę dyndającą na choince. Chyba się marketingowcy nie przykładają zbytnio do tych Świąt. Niemniej jednak nie zamierzam sobie odpuścić zakupu jakiegoś zająca, coby z lubością odgryźć mu uszy - wszak czekolada zawsze mile widziana.
Zanim więc oddacie się kulinarnemu spełnieniu, ostatnim porządkom, malowaniu pisanek, szykowaniu koszyczka, etc. przyjmijcie już teraz moje skromne życzenia.
Niech więc Wam będzie wiosennie, słonecznie i świątecznie!
Niech cieszą Wasze oczy kolorowe pisanki i wielkanocne baranki.
Niech się w Śmigus-Dyngus woda na Was leje, a wielkanocny zając przyniesie spokój i nadzieję.
Niech cieszą Wasze oczy kolorowe pisanki i wielkanocne baranki.
Niech się w Śmigus-Dyngus woda na Was leje, a wielkanocny zając przyniesie spokój i nadzieję.
Niech Wam już nigdy czasu na nic nie brakuje!
Niech codziennie w Waszych głowach nowy pomysł kiełkuje, a życiowe spełnienie na twarzy uśmiech maluje!
Trwajcie w wiosennej radości, razem z najbliższymi Wam osobami - w domu, w pracy i na szlakach, zwiedzając zakątki maści wszelkiej.
Wesołego Alleluja!
Lifestyle
- 17.4.14
Wielkanocna wiosna pełną gębą - Wesołego Alleluja - Happy Easter - Frohe Ostern!
Wiosna w pełni, naparza zielenią z każdej strony. Tegoroczna Wielkanoc przypadła chyba najpóźniej, jak to możliwe. Aż dziw mnie bierze, ż...
Już niewiele dni pozostało - zaledwie siedem - do 14-ego lutego. Widać to zresztą wszędzie, na każdym rogu, w każdym sklepie, że zbliża się dzień świętego Walentego, okrzyknięty dniem tych szczęśliwie i nieszczęśliwie zakochanych.
Zewsząd atakują nas słitaśne misiaczki, poduszeczki, i pierdyriald - żeby nie napisać czerwona lawina - serduszek maści wszelkiej - pluszowych, materiałowych, z papieru, etc..
Dzień ten - nie, nie święto - ma swoich zarówno zwolenników, jak i przeciwników. Zwolennicy przyjmują go z całą otwartością, ze wszystkimi, kiczowatymi pierdółkami, które napędzają tę komercyjną machinę. Przeciwnicy natomiast się unoszą, że dzień ten jest zupełnie bez sensu, że to zwyczajna pokazówka, że jak się kocha, to przez cały rok, bla, bla, bla. I bądź tu człowieku mądry i nie daj się zwariować.
Co więc zrobić, jeśli stoimy raczej po środku i sam dzień nas ani ziębi, ani grzeje, a my sami kochamy i jesteśmy kochani?
Wykorzystajmy te chwile tylko dla siebie. Pozwólmy sobie na oderwanie się od codziennych zajęć. Niech nam będzie miło, po prostu. Niech ten dzień będzie swoistym buforem, który oderwie nas od codzienności, myślenia o pracy, niech obudzi w nas więcej spontaniczności. Bo, mimo że się kochamy, codzienność często wygrywa z magią miłości, a my sami, zabiegani, między pracą, domem, ogromem zajęć mniej lub bardziej ważnych, nie skupiamy się na tym, żeby sobie umilić wspólny czas.
- Zwolnijcie i cieszcie się sobą nawzajem, tak jak lubicie najbardziej
- Zrelaksujcie się - dopuszczalna wersja romantico: masaż, sauna, wspólna kąpiel, etc.
- Zostawcie w tyle codzienność - wyjedźcie gdzieś, choćby na jeden dzień/wieczór/noc. Ja osobiście dostaję ślinotoku i dupa mi radośnie lata na myśl o górskich weekendach.
- Odpuśćcie sobie w ten dzień kino i wizyty w restauracjach - będzie w nich full ludzi, których macie wokół wystarczająco dużo na co dzień.
- Zamiast kolacji w knajpie, zróbcie sobie ucztę w domu. Może być ze śniadaniem i Wami na przystawkę/deser/danie główne. ;)
Nie dajcie się zwariować i kochajcie się! Po prostu. :) Niech Walenty Wami włada, żebyście nie zostali budowlańcami od zwalania tynków. ;)
Już niewiele dni pozostało - zaledwie siedem - do 14-ego lutego. Widać to zresztą wszędzie, na każdym rogu, w każdym sklepie, że zbli...
