To był ten dzień, kiedy wiedzieliśmy, że mokre manto jest tylko kwestią czasu. Niezależnie od tego, jakich wygibasów byśmy nie uprawiali, będzie się pogodowo działo.

Wypuściliśmy się wprawdzie w górę w towarzystwie całkiem sprzyjającej aury, ale w pobliżu Niederelbehütte, w otoczeniu szczytów Seßladagruppe robiło się coraz bardziej szaro i przygnębiająco. Ot, taka prawie późna jesień w środku lata.

Szlak bardzo szybko spowiły chmury, które radośnie zaczęły na nas popuszczać opadem i mruczeć złowrogo. Zabawa w "Kto pierwszy zostanie przemoczony do samych gaci" rozkręciła się na dobre przy akompaniamencie grzmotów, lejącego deszczu i siekącego po gębie gradu. Wystarczyło dwadzieścia minut i czułam się niczym bliźniacza siostra jakiegoś błotnego bajora. 😂

W związku z tym, żeby Wam się słoneczne krajobrazy nie opatrzyły zbyt szybko, zostawiam Was z tą bardziej mroczną wersją alpejskich obrazków. A jeśli Wam będzie za szaro, zawsze możecie wrócić do Klostertal, wleźć prawie na Furgler lub uciekać burzy z Weißkogela.